Boodschappen doen

 Boodschappen doen op zich is al een uitje.  Thuis (zo noemen we het hier nog) is alles vanzelfsprekend en is boodschappen doen onderdeel van de wekelijkse routine, meer een noodzakelijk kwaad. Want het is toch niet echt mijn hobby. Iedere week weer naar de Poiesz-Supermarkt om vervolgens bijna blindelings je kar vol te stoppen met etenswaar.  En om het toch interessant te maken probeerde ik iedere week mijn tijdrecord te verbreken.  Dus hoe snel kan ik deze keer met een gevulde kar bij de kassa staan? En dan merk je dat er vele variabele factoren een rol spelen zodat niet iedere week het record verbroken kon worden: hoeveel bekenden kom je tegen – even een praatje, het schap is niet aangevuld – even vragen, maar de meest tijdrovende is toch wel als ze de winkelindeling weer veranderd hebben -  paniek…ik kan het niet vinden.  Mijn  conclusie was dat het vrijdagavond om 20.15 uur de beste tijd was om boodschappen te doen. Iedereen zit thuis voor de buis, de schappen voor zaterdag zijn aangevuld, en de winkel sluit om 21.00 uur!

Hoe anders is het nu om boodschappen te doen.  De supermarkt (coles/lidle e en woolworth/AH) is wel 4 x zo groot als de Poiesz bij ons om de hoek. Lost in Paradise (ik kan niks vinden). Ik voel me als een kind in een speelgoedwinkel alles is nieuw en anders. Boodschappen doen krijgt ineens een totaal andere dimensie.  Ik neem de tijd en struin alle gangpaden af, ook de kinderen krijgen zoekopdrachten het lijkt wel of we in een heel groot doolhof zijn aangeland. Yildiz en Olin vinden het fantastisch om me te helpen met deze” levensechte speurtocht”.  En af toe loopt ons gangpad figuurlijk gezien dood en dan vragen we even assistentie van een winkelmedewerker.  Leuk… we maken gelijk een sociaal praatje, we hebben alle tijd. Na een tijdje staan we bij de kassa met een kar gevuld met nieuwe en andere producten dan in Nederland en rekenen af. Slik………de kar is voor een kwart gevuld maar we moeten 3x zoveel afrekenen als in Nederland.  We realiseren ons dat dit een duur pretpark-uitje was (maar wel heel leuk).

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en heb ik de Aldi ontdekt. Ook groot met veel  andere producten, dus we spelen nog steeds spoorzoekertje. Maar de prijs is het bewijs!