Back to school

Afgelopen dinsdag zijn Yildiz en Olin voor het eerst naar school geweest. Best spannend allemaal. Nieuwe klas, andere juf  en een andere taal.  De eerste 2 dagen gingen verrassend goed. Beide kids gingen blij en enthousiast naar school. Ze hebben hele lieve juffen en de informatie en
resultaten van de kids hadden de juffen al doorgenomen. Yildiz zit in year 3 (= bij ons groep 5) Dus ze heeft een overlap van een afgelopen half jaar. Helemaal prima! Ze is nu niet meer de jongste van de klas en zo kan ze mooi zelfvertrouwen opbouwen omdat ze een buffer heeft. Ik denk dat ze het niveau van de lesstof wel aan kan zodat ze zich extra kan concentreren op het Engels. Olin zit in year 1 (bij ons groep 3). Hij maakt dus een sprongetje van een half jaar. Hij leert meteen lezen en schrijven in het Engels. Ook een raar idee, dan moet ik straks ook aan de bak om Nederlands te geven....

Yildiz had afgelopen weekend haar eigen woordenboek gemaakt. Ze had zinnen vertaald NL-EN wat haar steun gaf. Het was haar eigen idee. Helemaal TOP. Dit schrift nam ze mee en zo kon ze duidelijk maken wat ze wilde. Lekker zelfstandig. En ze heeft de klas ook een aantal NL woorden geleerd. Als de dag start roepen de kinderen in 2 talen: “Goodmorning misses DC….Goedemorgen Mrs DC”. De kinderen hebben moeite om de letter G goed uit te spreken dus het klinkt een beetje op zijn Duits…..Gutenmorgen. Wat Yildiz dan wel weer grappig vindt. Ook zit ze in een leuk groepje met 5 andere meisjes die haar helpen als ze het niet verstaat. In de klas is ze gekoppeld aan een buddy/maatje wat ook veel steun geeft. Er zitten geen andere buitenlandse kinderen in de klas, dus dat maakt dat de klasgenootjes onze kinderen erg interessant vinden. Wel is er een meisje Emma genaamd, die van Melbourne (2000km verderop) hiernaartoe is verhuisd. Zij heeft ook alles wat zo vertrouwd was voor haar achter moeten laten. Dit schept een band en naar mate de week vordert wordt de naam Emma steeds vaker genoemd. Blijkbaar hebben ze wel wat steun aan mekaar.

Olin heeft  dag 2 getrakteerd op cupcakes met windmolens. Dan weten ze gelijk waar we vandaan komen….leuke binnenkomer!.  Olin is meer de stille genieter dus we krijgen eigenlijk niet zoveel teruggekoppeld. Miss Bradfield meldt dat hij een goede dag gehad heeft.

Eigenlijk was ik degene die er nog het meest moeite mee had geloof ik. De kinderen achterlaten in een compleet vreemde omgeving vond ik lastig. Ik kan ze niet beschermen of helpen als ze me nodig hebben. Ik heb ook moeite om mijn tranen te bedwingen op de terugweg. Het voelde zo onnatuurlijk….maar oh…dit hoort ook weer bij het loslaten.

Dag 3 had Olin een dip. Hij wilde niet naar school en ik heb hem echt huilend achter moeten laten. Oh wat vind ik dat naar. Ik heb 10 min buiten de school gewacht en getwijfeld. Maar na 5 min belde de juf miss Bradfield om te vertellen dat hij oke was. Hij speelde al even op de grond. Wat lief he. Ze bellen je gewoon?! En ‘s middags vertelde Olin dat de onderdirecteur in de klas was met foto's van CBS Vuurvlinder uit Sneek. Toen mocht hij zijn klas aanwijzen op een foto en de klassenfoto die de juf in het overdrachtsdocument had gedaan was op groot papier geprint. En Olin mocht aanwijzen wie zijn vrienden en vriendinnen waren. Nou helemaal super natuurlijk. Ook vrijdag vloeien er weer tranen bij Olin en het breekt mijn hart. Maar ik weet ook dat we  hier even doorheen moeten. Ze hebben hier een continue rooster (van 09.00-15.00 uur) dus dan is de dag best lang als je het niet naar je zin hebt. Ik haal ze op en ben reuze trots op ze!. Week 1 zit erop en dat moet gevierd worden. We rijden naar de Mc Donalds en we genieten van een hele grote ijsco. Dit hebben ze verdiend!