Olin daarentegen
had na het weekend geen zin om naar school te gaan. Iedere keer hebben we met
dikke tranen afscheid moeten nemen. Echt hartverscheurend als moeder. Hij volgt
het Engels nog niet, kan hemzelf dus ook niet goed uitdrukken. Het gevolg is
dat hij zich afzondert met het idee dan praten ze ook niet tegen mij en dan
hoef ik ook niet terug te praten. Ook moet hij erg wennen aanh het continue
rooster. Het liefst wil hij tussen de middag even opladen bij mem. Juf is erg
met hem begaan en probeert hem er zoveel mogelijk bij te betrekken. We oefenen
thuis ook door tweetalig te praten met
de kinderen. Hij vertelde ook dat we maar “tijdelijk” in AustraliĆ« zijn, dus
dan heeft het ook geen zin om Engels te leren als we toch weer teruggaan. Maar
hoe leg je hem uit dat tijdelijk toch wel 5 jaar is. En het dus nog heel lang duurt voordat we
terugkeren. Uiteindelijk hebben we hem verteld dat het wel heel cool is als je
twee talen spreekt. Nou daar moest hij even over nadenken….maar ik zag een twinkeling
in zijn ogen (gelukkig). Na schooltijd en in het weekend is het gewoon een heel
vrolijk ventje en doen we leuke dingen. En natuurlijk knuffelen we hem extra.
Het duurt gewoon
een tijdje voordat ze de Engelse taal onder de knie hebben, maar we hebben er
alle vertrouwen in dat het goed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten