Lang leve skype

Yildiz was vorige week heel verdrietig en had last van heimwee. "Mama waarom moesten wij nou voor papa zijn werk naar Australië?"; vroeg ze met dikke tranen in haar ogen. Ik leg haar uit dat papa en mama ook heel graag zelf wilden, maar dat neemt het heimwee gevoel niet weg. "Jullie hadden ook even met mij moeten overleggen". (die schat). We praten en Yildiz geeft aan dat ze haar vriendin Femke, haar konijn Roosje en opa's en oma's mist. Natuurlijk is het heel moeilijk om iedereen die je dierbaar is achter te moeten laten. Ik vertel haar dat ik het ook moeilijk vind, maar dat er heel veel manieren zijn om met elkaar in contact te blijven. We zitten wel 10 minuten met zijn tweeën te snikken en dan zeg ik; "zullen we juf Sjoukje een mail sturen of we met de klas kunnen skypen?". Ja...heel graag mama. We sturen juf een mail en we hebben volgende week een skypedate. Yildiz is helemaal in haar nopjes (al duurt het best nog lang).  


Yildiz en Olin zitten er helemaal klaar voor en de verbinding is goed. De klasgenootjes van Yildiz mogen per 2 even met haar praten. Yildiz geniet zichtbaar en heeft leuke gesprekken. Olin zijn klas komt onverwacht nog even voorbij en zo krijgt hij ook de kans om zijn vriendjes en vriendinnetjes live te zien. Na driekwartier ronden we af.  Dit was het hoogtepunt van de vakantie! Emigreren in deze tijd is zo anders dan 10 jaar geleden. Met de moderne technologie kun je iedere dag contact hebben met beeld en geluid. Lange leve Skype en het is ook een goed middel tegen heimwee!!