Even Apeldoorn bellen

Als Yildiz uit de douche wil stappen en de deur open doet, breekt de onderste scharnier……gevolg de glazen deur valt voorover tegen de deurpost van de schuifdeur en spat uiteen in duizend stukjes. De glasstukjes vallen bij Marcel,  die klaar stond met een handdoek (en op slippers) op zijn voeten. Gelukkig geen grote snijwonden maar een aantal sneedjes…..beetje jodium een paar pleisters erop en klaar is Kees. Yildiz was vooral erg geschrokken. We weten niet hoe het nu precies geregeld is, omdat van een WA verzekering hebben ze in Australie nog nooit gehoord. Ik schrijf dezelfde avond nog een e-mail over het huis-tuin-en-keuken ongelukje en dik daarbij de verwondingen nog even extra aan en stuur daarbij een paar CSI foto’s op. De volgende ochtend neem ik gelijk contact op met de makelaar om te horen hoe een en ander opgelost wordt. Ik hoor verschillende verhalen over aansprakelijkheid, maar we wachten het eerst even af. De eigenaresse is woonachtig in Hongkong en heeft kennelijk niet zo’n haast met reparatie. Ik blijf “kind reminders” sturen en informeer bij de huurauthoriteit over onze rechten en plichten. De eigenaar is verantwoordelijk voor een goede staat van de huurwoning en dus verplicht om de reparatie uit te voeren. Nu een maand later hebben ze de hele glaswand vervangen en kunnen we weer gebruik maken van de douche in de ensuite. 

Allochtoon

Vorig jaar heb ik een semi sabatical genomen om ervoor te zorgen dat we als gezin snel konden inburgeren in Anderland (Australië). Het project met de Dutch Tall Ships was een mooie bijkomstigheid om vanuit huis te werken en om alvast “Australische” werkervaring toe te voegen aan mijn CV. Vanaf het moment dat de kids weer naar school waren heb ik me op het sollicitatieproces gegooid. LinkedIn profiel vertalen en updaten, aanmelden bij verschillende websites voor “jobalerts”, inschrijven bij diverse uitzendbureaus en netwerken. Na 3 maanden moet ik mijn aanvankelijk zo optimistische houding enigszins bijstellen. In Nederland bij 3 verschillende organisaties in de toerisme branche gewerkt in 3 hele leuke HBO-functies. Om in het Australië op dat niveau in te stromen blijkt toch wel lastig, tot nu toe alleen maar afwijzingen of soms erger nog helemaal geen reactie. In de feedback hoor ik keer op keer dat ik geen “local experience” heb of geen “permanent resident” ben. Nee klopt en die ga ik ook zo niet opbouwen! Heb inmiddels mijn job criteria aangepast om in ieder geval ergens binnen te komen.  Ik voel me net een allochtoon (zonder denigrerend te zijn overigens). Volgens de dikke van Dalen  heeft het woord "allochtoon" twee betekenissen: 1) Van elders aangevoerd of afkomstig, niet-inheems, vreemd en 2) Niet-oorspronkelijke bewoner.

Als ze inderdaad zo tegen mij aankijken zal ik extra mijn best moeten doen om het tegendeel te bewijzen om mijn status van allochtoon naar autochtoon te veranderen! Wordt vervolgd.

Apres ski zonder sneeuw

Het is weer zo’n “ontdek je plekje” dag en we rijden richting het Lamington National Park waar we een bergwandeling gaan maken. De weg naar O’Reilly’s is prachtig en slingert langs allerlei wijngaarden. We stoppen voor een kopje koffie of was het nou omdat Yildiz en Olin de Appache wilden voeren? Hoe dan ook het is een schitterende plek met uitzicht over de vallei. De innerlijke mens is weer verwend en we vervolgen onze weg naar O’Reilly’s. We rijden door het tropisch regenwoud met wegversmallingen en eenmaal boven aangekomen is er nauwelijks een parkeerplekje te vinden. Oh ja het is Pasen en meerdere mensen hebben hetzelfde idee;-).  De wandeling naar the Python Rock lookout neemt ongeveer  1 uur in beslag. Bij het uitkijkpunt genieten we van een meegebrachte picknick en vergezichten…..adembenemend mooie omgeving. Drie uur later staan we midden in O’Reilly’s een idyllisch plekje waar je de sfeer proeft van een wintersport plaats. Een verzamelplek van bergwandelaars die na afloop een zogenaamde “gluhwein” op terras drinken. We vinden een gouden plekje en na de sportieve prestatie smaakt ie extra lekker. We willen het wintersport gevoel zo lang mogelijk vasthouden en dus pakken we de menukaart er ook maar bij. Dit is wel het ultieme apres ski gevoel zonder sneeuw!