Bezoek uit Nederland

Krijg een bericht op mijn mobiel: Heb je de koffie klaar? zonder afschrift, dus heb geen idee wie er met me wil koffieleuten. Ik heb wel een vermoeden....mijn neef Paul en zijn vrouw Johanna hebben een aantal weken geleden laten weten dat ze gaan rondtrekken met een camper in Australië. Ik bel even met Mars om te horen of hij er iets van weet. En ja hij is net gebeld door Paul die opzoek was naar mijn nummer. Aha....nou snel terug sms-en Ja hoor koffie staat klaar en het bier koud en de BBQ brand. Leuk eerste bezoek uit Nederland. Het is heel gezellig en we borrelen tot in de late uurtjes en halen even het boek van de neie stamtoavel uit de kast. Grunneger en Vraize moppen. En Paul kan met zijn Groninger accent prachtige Grunninger moppen vertellen. Omdat dit zo ongeveer het keerpunt is van hun reis, vertrekken ze de volgende dag weer. In geef ze een routekaart mee van Springbrook NP voor een mooi route door de bergen. Dus een goede avondmaal, een schone was, lekkere douche, stevig ontbijt, kijkje op school en souvenir inkopen vertrekken ze weer. Het was reuze gezellig om ze op bezoek te hebben!

Job abroad

Na een prettig skype gesprek met the Dutch Tall Ships (www.dutchtallships.com)  is de kogel door de kerk. Mijn projectvoorstel is aangenomen en ik ga de komende maanden als freelancer Public Relations & Marketing aan de slag.  Met speciale dank aan Jaap Maks van Frisian Sailing Company (oude werkgever) die ons gelinkt heeft.

In november 2012  zijn de Dutch Tall Ships `Oosterschelde`, `Tecla` en de `Europa` begonnen aan een zeiltocht rond de wereld. In mei 2013 hebben de schepen Kaap de Goede hoop gerond en momenteel zeilen de schepen in de richting van Mauritius om vervolgens koers te zetten naar Australië via de Indische Oceaan. In Juli 2013  zullen de Dutch Tall Ships aanmeren in Fremantle (Australië) en daarmee treedt de huidige bemanning in de voetsporen van de Nederlandse onderzoekers Jansz, Tasman en Van Diemen.  Vervolgens zeilen de Tall Ships dan een dikke 3 maanden langs de Zuid-Australische kust. Daarbij worden tussenstops in Adelaide, Melbourne, Hobart en Syndey gemaakt. De zeilreizen zijn te boeken door individuen en in de havens kunnen bedrijven de schepen huren voor incentives.  

Ik ben helemaal happy! Ten eerste is het een super leuk project en ten tweede werk ik onder schooltijd waardoor ik geen BSO opvang voor de kids hoef te organiseren.

Ik heb al het nodige voorwerk gedaan en het toeval wil dat er aan de Gold Coast een botenbeurs is. De plannen voor het weekend worden opgemaakt en op zondag gaan we naar de Suncuary Cove International Boatshow en soort Hiswa te water. Missie: de medialist van de beurs in handen krijgen. Terwijl ik zakelijk op pad ben, vermaken Marcel, Yildiz en Olin zich ook prima. Er is dan ook wel erg mooi speelgoed te koop. Aan het eind van de dag kan de balans opgemaakt worden: veel goede perscontacten opgedaan, sleutelpersonen uit de branche gesproken en een tas voor tips!. En we hebben ook een wensenlijstje gemaakt voor de-in-de-toekomst-aan-te-schaffen-boot. Misschien wel een Dutch Sloop?

Betaald voetbal

Hier in Australië is Olin begonnen met voetballen; hij is nu een echte Mudgeeraba Soccorroo! Elke vrijdagavond heeft hij training en elke zaterdagochtend (half negen) is er een wedstrijd. Prachtig te zien die mannetjes van 6 jaar; soms geconcentreerd achter de bal aan rennend en het andere moment druk naar een vriendje zwaaiend om zo volledig de bal te missen. Op een ochtend reden we naar de wedstrijd tegen Palm Beach waarop Olin zegt: “Papa, wat krijg ik van jou als ik een doelpunt zet”. Tja wat zeg je daarop als “verstandige vader”; snoep, nee dat is niet goed voor de tanden….geld, ja geld dat is goed om te sparen voor later! Maar ho wacht ff; “Olin wat denk je hoeveel doelpunten ga je maken”? Olin denkt drie doelpunten en op basis van de vorige wedstrijden is dit een ambitieuze doelstelling en daar hou ik wel van. Akkoord per doelpunt krijg je van Papa een dollar!

Dream Team Mudgeerabe Yellow

De wedstrijd begint en de anders zo in de achterhoede spelende Olin (Jaap Stam) ontpopt zich plotseling als een super spits. De hele trukendoos gaat open en Olin vliegt het hele veld over (met de tong uit de mond). Ik sta naast een vader en hij zegt: “nou die Olin heeft er zin in vandaag, heeft ie extra training gehad?” Schoorvoetend moet ik toegeven dat Olin geld verdiend met elk doelpunt die hij zet. In de pause heeft Olin er al 5 ingeschoten en de coach komt naar mij toe: “What did you do with Olin? After every goal he walks up to me and says, that’s three dollars, that’s four dollars…..

In de pauze tips van een de reserve coach!
 

De tweede helft begint en Olin gaat onvermoeibaar door, het fanatisme slaat bijna om in bezetenheid; Kinderen vliegen door de lucht waar Olin is; alles voor een goal! Aan het eind van de wedstrijd ben ik 9 dollar armer. De coach zegt: “ this season is going to cost you a lot of money”. Het leuke is dat Olin alleen geld heeft gekregen per goal voor deze wedstrijd maar hij heeft nog steeds het fanatieke van toen want hij heeft helemaal de smaak te pakken. De nieuwe doelstelling is hoeveel hat-tricks kan ik maken in een wedstrijd ;-)

Moraal van het verhaal; zo zien we maar weer wat mensen drijft in deze wereld.

 

11 november....lampion lopen

Als afsluitend onderdeel van de geschiedenisles moet Olin een "speech" van 5 minuten houden. Je mag vertellen over een activiteit uit je verleden. In de speech vertel je over wie erbij was, wat,  waar en wanneer het was en hoe je je voelde. Ik moet zeggen nog knap lastig als je Engels je tweede taal is. Opgewekt komt ie thuis; "Mam ik ga het over 11 november doen". Oh ja tuurlijk dat is ook waar ik aan zit te denken.....bij deze temperatuur....en dit tijdstip van het jaar. "Ja ze kennen dat hier niet, dus dan kan ik ze wat over de Nederlandse geschiedenis vertellen". Heel logisch! Dus we knutselen een lampion in mekaar, printen wat foto's van 11 november 2010-2012, zingen liedjes en oefenen thuis de speech. Nederlands en Engels wordt wat door mekaar gehutseld en we zijn getuige van een mooi mengeling van Nederlands en Australische cultuur. Olin loopt vol trots met zijn zelf gemaakte lampion naar school. 's Middags vertelt juf dat het heel goed is gegaan en dat de hele klas zelfs de eerste twee regels van het Sint Maarten liedje hebben mee gezongen. Prachtig!

Under 8th

Elk jaar wordt er een under 8th feest gehouden op school. Beetje vergelijkbaar met een kleuterfeest (groep 1 en 2) in Nederland. In iedere klas kan er een creatieve activiteit gedaan worden. Olin en Josh voelen zich echte kunstenaars!. Aan het einde is er een gezamenlijke picknick! Alle moeders (en vast ook sommige vaders) hebben goed hun best gedaan in de keuken. Er is eten in overvloed....en de kids smullen ervan!.  En het mooie is Olin mag volgend jaar nog een keer meedoen.

Explore .....Currumbin

Currumbin Rockpools liggen zuidelijk van de Gold Coast. We hebben plaatjes gezien dat je daar bij de waterval kunt zwemmen. Nou dat lijkt ons wel wat en vertrekken met een picknicktas richting het zuiden. Na 20 minuten verlaten we de snelweg en rijden de bergen in. De omgeving is prachtig en we passeren veel paardenranches. Langzaam rijden we omhoog en volgens de routebeschrijving hadden we er al moeten zijn maar zien nog niks. De weg wordt smaller en steiler en de omgeving groener en we rijden het National park in. Het zou hier toch wel ergens moeten zijn. Ah…we vinden een kleine parkeerplaats en er staan meer auto’s een goed teken. We lopen naar boven en komen bij hele mooie watervallen. Maar het is verboden om hier te zwemmen…..uh……oke misschien iets verder lopen dan. Ook hier weer een bordje dat het niet toegestaan is. Nou ja we houden vol…..en na een half uur lopen eindigt het pad……..en staan we zo’n beetje bij de oorsprong van de waterval…..maar zwemmen is niet mogelijk……alleen pootje baden.  We pakken de picknick mand en genieten van de natuur. Als we later in de middag terugrijden passeren we een bordje Currumbin Rockpools links af (die hadden we gemist). Omdat Olin een verjaarsfeestje heeft, wordt het te krap om nog even een dip in de rockpool te nemen……….  Nou  ja een goede reden om nog een keer terug te keren.  Het is zeker geen vervelende omgeving om te “exploren”.

Bad hair day

Sponsoracties en donaties zijn termen die we regelmatig voorbij zien komen. Deze begrippen zijn echt ingebakken in de Australische cultuur. Als er geld ingezameld moet worden voor een goed doel dan worden de scholen en sportclubs als distributiekanalen gebruikt. Erg slim want ze hebben hier hele grote scholen en dus vind ik regelmatig een papiertje over een of andere actie  in de tas van de kids. We doen niet overal aan mee maar in Nederland hadden we een paar goede doelen die we graag steunden en de KWF kankerbestrijding daarvan was daar één van.  Toen het briefje over deelname aan de sponsoractie voor kinderen met leukemie in de rugzak zat waren we gelijk om.  Om aandacht te vragen voor deze vreselijk ziekte, waarbij veel kinderen vanwege de chemotherapie kaal worden, mochten de kinderen voor 1 dag met crazy hair (geverfd of een pruik) naar school.  En als je iedere dag in je (saaie) uniform naar school moet is het extra leuk om er weer eens anders uit te zien.  Normaal heb je een bad hair day als je bijna te laat op school komt, maar nu stonden we wat vroeger op dan normaal om crazy hair te maken. Fun! Emma en Josh kwamen ’s ochtends ook nog even langs voor een leuk kleurtje in hun haar (alle spuitbussen waren uitverkocht;-).  En samen gingen ze met hun gold coin donation (is 1 dollar) naar school. Op school werd vooral gelachen en iedereen had goed zijn best gedaan……een geslaagde crazy hair day (en het leek wel een beetje carnaval).

Cito toets (Naplan)

In Australie worden te citotoetsen (naplan genaamd) één keer in de 2 jaar afgenomen. Yildiz is officeel vrijgesteld van deelname maar doet wel mee met de voorbereidende oefeningen. En ik moet eerlijk zeggen dat gaat nog aardig ook. We krijgen een brief thuis waarin staat dat we het advies van school (vrijstelling) mogen ondertekenen, maar dat Yildiz eventueel ook kan deelnemen. We overleggen met Yildiz en ze wil graag deelnemen. We zijn aangenaam verrast door het grote zelfvertrouwen van Yildiz en besluiten dat ze mag deelnemen. Naplan duurt drie dagen waarin de kinderen worden getoetst op taal, spelling, begrijpend lezen,  hoofdrekenen en inzicht. We hebben uitgelegd dat er niks op het spel staat en dat maakt haar uitermate relaxed. Het enige wat problemen oplevert zijn de verhaaltjes sommen. Yildiz begrijpt de opdrachten niet altijd (vanwege de taalachterstand). Maar juf geeft daar waar nodig tekst en uitleg en daar kan ze verder mee. Yildiz heeft de 3 dagen goed doorstaan en ze is zelf heel blij dat ze meegedaan heeft.

Een geurige moederdag

Om 07.00 uur worden de zelfgemaakte knutselwerkjes samen met een kopje thee op bed gebracht. Heerlijk moment! En bij het ontbijt mag ik de kadootjes uitpakken. Marcel is gisteren wezen shoppen met de kids. Niet echt zijn ding......maar die van Yildiz destemeer. Dus winkel in winkel uit opzoek naar een geurtje. Ik moest gisteren ook al vreselijk lachen want toen ze thuiskwamen rook iedereen (inclusief Olin en Marcel) naar vrouwenparfum. Dus vol verwachting pak ik het kadootje uit en er zit een geurtje....van onbekend merk in. Het flesje (een vorm van een hart) is heel mooi. Na een eerste test denk ik dat de keuze voor deze parfum voornamelijk gebaseerd is op het uiterlijk van het flesje. De geur is zoeter dan zoet.....niet echt mijn keuze....maar ja je mag een gegeven paard niet in de bek kijken. En het is met liefde gekocht. Ik gebruik de parfum....maar na een paar dagen merk ik dat ik er hoofdpijn van krijg. Ik vertel aan Marcel (niet waar de kids bijzijn) dat het geurtje toch niet echt mijn keuze is (heel diplomatiek). Waarop Marcel zegt; "nou dan heb ik goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws er is nog een kadootje en het slechte nieuws.........de parfum was twee voor de prijs van één". Haha....nou dan wordt dit het bekende door-geef-kado;-)

Award winner

Een keer in de twee weken vindt er een assembly (vrij vertaald ...verzameling) plaats. Tijdens deze samenkomst worden te kinderen geupdate over nieuwe activiteiten, worden de schoolregels nog eens fijntjes herhaald (krijg ik af en toe de kriebels van) maar worden ook de awards en de gouden bezem uitgereikt. Als je progressie hebt gemaakt met bijvoorbeeld taal of rekenen kun je in aanmerking komen voor een award. Maar ook andere kinderen helpen is een award waard. We moesten in het begin wel even wennen aan die award-cultuur het is hier echt helemaal ingebakken. En wordt zelfs in de sporten doorgevoerd (vind ik persoonlijk een beetje gek bij een teamsport). Maar desalnietemin als je kind dan met big smile en een award op het podium staat, ben je als ouder ontzettend trots. Olin zijn taalontwikkeling gaat met sprongen vooruit en hij is daarom ..... een terechte award winner!

Cross country

Olin  and his mate Josh
 (de grote en de kleine)

Cross country oftewel sportdag. Naast de school ligt een groot sportveld met een 400 m baan. Het hele jaar rond worden de sportlessen buiten gegeven (op een paar regenachtige dagen na dan). De klassen worden in 4 groepen verdeeld en iedere groep heeft een eigen kleur en naam. Olin en Yildiz komen uit voor de "red wallabies" (en strijden tegen de yellow dingo's, blue koala's en green crocodiles). Er zijn balspelen, estafettes en individuele sportonderdelen.  Het mooie van spelletjes is dat ze heel internationaal zijn. Stop 10 kinderen met een verschillende nationaliteit bij elkaar om kringspelletjes te doen. Ik durf te wedden dat ze 4 van de 5 kringspelen samen kunnen spelen zonder dat ze elkaars taal spreken. Hun inzet, enthousiasme en plezier is mooi om te zien.
Bij het laatste onderdeel moesten Olin (400m) en Yildiz (1200m) hardlopen. Ze geven alles en als ik Olin aan de andere kant van de baan zie rennen (.....of zijn leven ervan af hangt) lijkt het net of ik naar een versneld filmpje zit te kijken. Met zijn korte beentjes haalt hij in de eindsprint nog een paar in en finisht als 4e. Yildiz heeft haar hardlooptechniek ook goed onder de knie en loopt niet te hard van stapel;-). Althans dat breng ik haar bij als we samen in het weekend hardlopen (en het werkt). De eerste ronde loopt ze in de achterhoede.......maar ronde 2 is de helft al ingehaald.....bij de laatste ronde gaat het tempo nog wat meer omhoog en komt ze als 4e over de streep. Sjapoo!Een heerlijke cross country dag.

Yildiz en Georgia
(vriendinnetje van korfbal)

Klaar voor de start (Olin in het midden)

Even goed in je opnemen 3 rondjes van 400 m
(Charlotte links van Yildiz....oh no!)

Klasse! foto

Vandaag staat het maken van de schoolfoto op het programma. Haar in de kuif, mooie kleren aan (lees old fashion uniform) en........smile! Schoolfoto's zijn altijd leuk voor later. Maar de eerste klassenfoto van Yildiz en Olin op hun nieuwe school is wel heel speciaal. Deze foto staat immers symbool voor de grote verandering. Ander land, andere taal, nieuwe school (met uniform), nieuwe juf, nieuwe klasgenootjes.......alles wat in Nederland zo vertrouwd was.......is hier anders. Maar één ding is niet veranderd en dat is hun lieve en mooi.............smile! En daarom is het een klasse! foto.

Dad's day out

In het kader van al die papa’s die niet genoeg tijd voor hun kinderen maken en alleen maar tijd hebben voor hun carriere hebben ze in Australie Dad’s Day Out in het leven geroepen. Hier zijn dus alleen vaders met hun kinderen welkom. Met tranen in haar ogen wuifde Esther ons goodbye op zondagochtend waarbij de gelukkige ik met de kids in een kano  mocht gaan zitten. Deze trip was al eerder gepland maar was gecancelled because of the bad weather; dit hadden wij als Nederlanders toen niet door en kwamen als enige opdagen (dit was immers een normale “zomerse” dag in Nederland). Poging twee ging wel door en tot onze verbazing was er een moeder en ze had niet eens moeite gedaan om een plaksnor op te plakken.

Met vijf kano’s gingen we roeien in het mangrove gebied van sanctuary cove; een schitterend gebied waar je volop van zo kunnen genieten ware het niet dat de leiding flink gas gaf; ook al zaten wij als enige met zijn drieen in de kano we waren het jongste team (en dat kwam niet omdat ik zo jong ben). Toch lukte het ons om na wat peddel gemep onderling telkens de groep weer te bereiken en nog net de woorden op te vangen; “…and that is why this is such a beautiful area, let’s go for the next stop!”

Eindelijk gingen we echt de mangroves in en werd het heel ondiep; Yildiz en Olin wilden uitstappen en ik zei: “go for it” sleep de kano voorbij de rij en laten we voorop gaan varen. Echter bij de eerste “bijna stapjes” in de modderige grond gingen de voeten weer in de boot en was het dus de beurt aan mij. Tot mijn enkels in de blauwe drek was ik volop aan het genieten van de omgeving. Na anderhalf uur moesten we de kano uit en was er helaas een einde gekomen aan het zitten in de “comfortabele” kano (NOT). Een prachtig initiatief; Dad’s Day Out – wellicht dat ik me toch maar eens op mijn carriere moet gaan gooien ;-)