vrijdag 28 maart 2014

If it's flooded forget it

Het heeft de afgelopen 24 uur nons-stop geregend. En dat hadden we nodig, het is te droog voor de tijd van het jaar er ontstaan zelfs bruine plekken in het normaal zo groene gazon. De regen valt met bakken uit de lucht waardoor alle lagere delen onderwater komen te staan. Marcel had problemen om op zijn werk te komen. Hij vertrok iets eerder om de drukte op de M1 te ontwijken. Na alle B-wegen geprobeerd te hebben reed hij een uur later weer langs ons huis om aan te sluiten in de file voor de M1. Het verkeer was echt ontregeld want als we 's ochtends naar school lopen, begint de file al bij ons in de wijk. De klassen op school zijn maar half gevuld de rest van de klasgenootjes staat in de file of staat vast tussen twee ondergelopen wegen en blijft dus een verplicht dagje thuis. De boodschap van de overheid is: "If it's flooded forget it". Want zelfs
een klein laagje water van 30 cm kan genoeg zijn om je auto van de weg af te spoelen.  Het park achter ons waar ik altijd hardloop staat blank. Dus ik heb vandaag een goed excuus om niet te sporten.......if it's flooded forget it;-)

donderdag 20 maart 2014

Geen fotofinish

Yildiz komt thuis met een briefje over een hardloop wedstrijd voor alle klassen in de bovenbouw. De kinderen zijn per leeftijd ingedeeld, dus ik weet precies hoe laat ik op school moet zijn om Yildiz aan te moedigen (althans dat dacht ik). “Mam er staat wat op het spel”; zegt ze. De eerste 6 mogen door naar het district om te rennen tegen andere scholen. De afstand is 2000 m en het is behoorlijk warm. De oudsten starten als eerste en volgens het rooster starten de meisjes van 9 jaar om 12.10 uur. Dus 11.50 uur sta ik in een mooi schadduwplekje langs de baan en ik herken een paar jongens uit Yildiz haar klas.  Even later rennen de meiden uit haar klas ook. Maar ik zie helaas geen Yildiz voorbij komen. Huh heb ik haar gemist? Dus ik ga polshoogte nemen bij de start/finish. Zie ik daar een uitgeputte en huilende Yildiz op me afrennen en vraag wat er is. Blijkt dat ze moest starten met meisjes geboren in 2004 (dus die 10 jaar worden dit jaar). Blijkt dat ze het geboortejaar als indicatie nemen. Grrrr……zet dat er dan ook op denk ik bij mezelf. Dus ik maak excuses en vind het heel sneu dat ik haar gemist heb. “Oh……that’s oke mam!. Maar ik was 6e en ze hebben me als 9e op de lijst gezet, ik denk dat ik het nummer verkeerd gegeven heb”. Oh dat verklaart de dikke tranen. Heel vervelend, maar ik vertel dat ze goed gelopen heeft en dat ze heel trots kan zijn op haar zelf. Ze is zo aangedaan waarop ik haar uitleg dat ze misschien even bij de organisatie uit kan leggen wat er gebeurd is. De jury moest echt overtuigd worden van haar gelijk, dus met behulp van getuigen (nr 5 en nr 7) heeft ze het zelf helemaal opgelost! Trots. En nu is ze in training voor de scholencross op 21 mei a.s. Ik zal er zeker op tijd zijn om haar aan te moedigen maar ook om een foto te nemen als ze over de eindstreep komt!  

zaterdag 8 maart 2014

Baby shower

We hebben een uitnodiging ontvangen voor een verrassings-baby shower bij een vriendin. Alleen dames zijn welkom en Yildiz voelt zich vereert. We weten inmiddels dat het een meisje wordt dus dat vergemakkelijkt de keuze voor het kado. Kijken even op pinterest voor leuke ideetjes en samen met Yildiz knutsel ik poppetjes van slabbetje in mekaar. Het geheim was tot op het laatst goed bewaard gebleven, want toen Sara binnenkwam was ze helemaal ontroerd en overdonderd. 
Op de cadeautafel staan cadeaus met uitsluitend roze en witte kleuren, het is een zoet tafereel. We spelen spelletjes zoals de naam raden, uitgerekende datum etc. Yildiz geniet met volle teugen! Naast een gezellige middag hebben we ook nog heerlijk gegeten en gedronken. Was voor ons de eerste keer dat we zo'n "Amerikaanse" baby shower meemaakten. Deze "douche van kadoos" is echt anders dan in Nederland, waar de geschenken binnen druppelen tijdens de (oneindige) weken van kraamvisite. 

woensdag 5 maart 2014

Katy Perry here we come

We kunnen er niet meer onderuit….. Katy Perry komt naar Australie.  Al een paar maanden heerst het Katy Perry virus in huis elke single die ze uitbrengt stijgt linea recta door naar de nummer 1 van de hitparade hier. En ik moet toegeven ze maakt leuke muziek en de gekke videoclips blijven ook in je gedachten hangen. We zijn klant van Telstra (zeg maar de Australische KPN) en mogen als VIP 48 uur eerder online om kaarten te bestellen…”jump te queue” (vooraan in de rij) heet de  actie.  Snel lever ik de kinderen af op school om als eerste online kaarten te bestellen. Alles staat start klaar en ik log in…. even geduld er zijn 10 wachtende voor u…huh ik ben toch VIP…er is toch geen rij. Als de online rij slinkt en ik bijna aan de beurt ben is mijn tijd op….huh. Blijkt dat je maar 15 minuten ingelogd mag zijn. Snel herhalen die actie, na 3 keer ben ik in het boekingssysteem…yes!. Maar wat blijkt is er bijna niks meer beschikbaar, hier en daar nog single seats en ik heb vijf stoelen op een rij nodig. Grrr….kennelijk ben ik niet de enige Very Important Person die naar Katy Perry wil. Snel in overleg met Jacina (Lexi’s moeder) die vanaf haar werk aan kaarten probeert te komen. Na een uur komen we erachter dat we kansloos zijn…..de 5000 Telstra kaartjes waren in 2 minuten uitverkocht. 

We gaan over tot plan B want we willen over 2 dagen niet weer de boot missen. Ik ga opzoek naar ticketbureaus waar je kaartje aan de kassa kunt kopen. Blijkt dat het conferentiecentrum over 4 computers beschikt die direct toegang hebben tot het boekingssysteem. Inmiddels is er ook nog een extra concert ingelast in Brisbane…dus dat vergroot de kans op kaartjes weer. De verkoop start om 12.00 uur maar ik zorg dat ik 8.30 uur voor de deur sta…..en met succes ik ben de eerste. Laat snel mijn gevens achter en ga zitten met een boek (je moet er wat voor over hebben ). Als gauw loopt het vol met moeders en opa’s die er alles voorover hebben om aan kaarten te komen. Het wordt een gezellige boel en als het bijna 12 uur wordt iedereen toch wel zenuwachtig….ik had hetzelfde gevoel als toen ik in de rij stond voor kaarten van een concert van Marco Borsato lang (lees heel lang) geleden.  De kassa’s gaan open en de dames zitten als gekken alle kaarten te reserveren….yes het lukt we gaan vrijdag 28 November en we hebben mooie zitplaatsen recht voor het podium. Katy Perry here we come!