Schaatsen of snorkelen?

We zijn in Airlie Beach onderdeel van Whitesundays Island. Als we door het dorp rijden is er in 15 jaar veel veranderd....aldus Afke en Marcel Backpackers uit de jaren '90. Ja de grote investeerders hebben dit gebied ook ontdekt en de hostels hebben plaats gemaakt voor hotels. Wat meteen een andere doelgroep aantrekt.....mensen met en goed gevulde portemonaie. We staan 7 dagen op een mooie camping met veel jeugd en entertainment voor de kids. Maar we komen hier voor het koraal. Afke en ik lopen een reisbureau binnen om een geschikte excursie te boeken......gevonden WhitehavenXpress. Een soort snelle veerboot die je in 1 dag naar alle highlights brengt: Whitehaven Beach BBQ, Hill Inlet, Snorkelen bij Mantaray Reef. Ze hadden alleen nog plek op de laatste dag van het jaar dus boeken we snel. Met de komst van de hotels zijn de prijzen van excursies ook geëxplodeerd;-) Maar we zijn hier nu is ons motto.

We worden opgepikt van onze camping op weg naar de boot. Iedereen heeft er ontzettend veel zin in. Het is iets bewolkt maar dat mag de pret niet drukken (althans nog niet). Iedereen is ingecheckt en de trossen gaan los......volle kracht vooruit. De zee is een beetje ruig en dus hebben we een hobbelig tochtje naar onze eerste stop. Onderweg worden er "stingersuites" uitgedeeld (een soort schaatspakken die je beschermen tegen de kwallenbeten). Als we de pakken aantrekken komen we niet meer bij van het lachen.....hoogzomer en wij trekken nietsverhullende elegante modieuze schaatspakken aan. Yildiz voelt zich net catwomen....haha.

 We maken schaatsbewegingen of dat we in training zijn voor de Olympische spelen in Sochi en worden wat schaapachtig aangekeken door de rest van gasten. De dag is halverwege en we hebben nog geen koraal gezien....hmm?. Na de lunch zetten we koers richting Hill Inlet voor een wandeling naar de top.......waar ons een adem benemend uitzicht te wachten staat. Helaas de weersgoden zijn ons niet goed gezind en de wind haalt aan. Vanwege veiligheidsoverwegingen wil de bemanning ons niet in een rubberboot naar de wal brengen. Huh......ja we zitten bij een paar klunzige Chinezen in die bij de eerste stop al moeite hadden met instappen vanaf een schommelende boot. Maar hé wij zijn watersporters hoor!! wel een beetje gewend aan het geschommel. Helaas de kapitein beslist en dus mogen we nog net even een kiekje maken vanaf de boot.......erg jammer. Maar dan gaan we nu snorkelen toch?! waar iedereen zich op verheugd heeft. De kapitein geeft gas en we stampen erover, even later krijgen we opnieuw slecht nieuws te verwerken....het water is te ruig bij Mantarys Reef en dus zoeken we een beschutte baai om te snorkelen.

Nog een paar laatste instructies en plons! Al gauw constateer ik dat het koraal niet zo kleurrijk en levendig is. Onze kapitein zenuwachtig staat te schreeuwen vanaf het dek naar een paar Chinezen die kennelijk op het koraal staan. De kids zijn reuze enthousiast want voor hun gevoel zwemmen ze in een heel groot aquarium en we zien Nemo  en Papagaaivissen voorbij komen. Marcel, Afke en ik zijn minder enthousiast we voelen ons genaai.....Olin vindt het snorkelen geweldig en maakt onderwater aan mij duidelijk als hij weer iets moois ziet.....zijn enthousiasme maakt me blij.  Olin en ik snorkelen de maximale tijd van 45 minuten (dit gaan we nog een keer vaker doen). 

Op de terugweg haalt de wind nog wat meer aan......en de boot stuitert over de golven Olin geniet en Afke heeft het zwaar. Terwijl ik mijn ontevredenheid uit, wordt het steeds stiller naast me.......en dan opeens legt Afke een tapijtje......oeps. Eenmaal aan wal is het zeezieke gevoel gauw verdwenen en zijn we teleurgesteld over deze trip. Op de camping komt het stel dat twee tenten verderop staat en mee ook mee was bij ons klagen. We besluiten een officiële klacht in te dienen en met succes....we krijgen de helft van het geld weer terug. Nou we hebben geschaatst en gesnorkeld........maar het schaatsen was toch duidelijk het leukste van de dag. 

Christmas Day

25 december is niet alleen Eerste Kerstdag natuurlijk maar veel belangrijker nog de verjaardag van Esther! Maar hoe vier je een verjaardag van een 35 (ofzo) jarige vrouw als je de dag ervoor van een zandeiland bent gekomen waar niets te koop is en ‘s avonds in een motel beland in Bundaberg waar alle winkels al dicht zijn? Op de slijterij na dan.....want in de stad van de rum, kun je 24/7 rum scoren. Gelukkig hadden we de kado’s al voor vertrek gegeven, zodat we die niet hoefden mee te slepen maar ja een verjaardag zonder taart (lees monchoutaart specialiteit van Marcel)  is ook geen (echte) verjaardag, toch? Bij het krieken van de dag sluip ik naar buiten om in de stad boodschappen te doen…..Christmas Day…alles dicht; gelukkig de noodwinkel bij een benzinepomp is open. Er is niet veel keuze maar een paar donuts, koffie, thee en Lang zal ze leven in de Gloria!

Bogged

Eindelijk vakantie! Met als eerste bestemming Fraser Island; werelds grootste zandeiland. Met de gehuurde 4x4 jeep rijden we het eiland op en gelijk begint de zandweg. Niet van dat lekkere harde Nederlandse zand maar van dat zachte strandzand waar je ongeveer tot je enkels inzakt als je erop loopt. Al gauw was dan ook de conclusie vaart houden en niet stoppen en dat lukte ook redelijk totdat er een auto voor ons vast (bogged) zat. Vriendelijk als wij zijn assisteerden we “onze vriend” en met een kabel trokken we hem met onze auto uit zijn gat; Schitterend wat was die man blij. “We are friends for life and we’ll drive around the island together” zodat we elkaar konden helpen als we vast kwamen te zitten. Onze vriendelijke vriend gaf gas en wij er achteraan…….helaas op het zelfde punt kwamen wij vast (bogged) te zitten en “our mate” was al om de hoek gevlogen en sindsdien hebben we hem niet meer gezien. Het duurt maar even en je hebt meerdere auto’s achter je die allemaal goed bedoelde adviezen hebben en na een half uurtje zweten waren wij uit het diepe dal en konden onze trip voortzetten.

Enkele hoogtepunten van een onvergetelijk 4-daagsverblijf op Fraser Island:

- Zand, zand en nog veel meer zand

- Dingo gevaar......we hebben er 4 geteld

- Heerlijk, helder, H..........zwemwater in Lake McKenzie, Wabby, Birrabeen

- Oorverdovend concert van de krekels

- Beste rij-advies: Drive it like you stole it!

- Champagne in de pool

- Strand, strand, strand, strand...........oneindig veel straaaaand
- Bushman (anti-insecten-spray) is je beste vriend
- Kamperen in de natuur
- Na 2 dagen de wijn al op;-(
- Lekker worteltjes?!
- Hobbel, hobbel........gat in de weg
- Goeie oefening voor Parijs  - Dakar

Smerig klusje

We hebben sinds kort een huis met een zwembad;-). Op aandringen van de kids hebben we in de opruiming een opblaaszwembad met een doorsnee van 5 m gekocht. Want ja we moeten tijdens de warme zomerdagen wel wat verkoeling kunnen zoeken. Er wordt goed gebruik van gemaakt en na schooltijd worden er vele bommetjes gemaakt. Maar een zwembad heeft ook onderhoud nodig.....de gemiddelde Australiër in Queensland met zwembad aan huis heeft een onderhoudscontract met een pool-boy. Die zorgt ervoor dat de kwaliteit van het zwemwater optimaal blijft. Onze pool-boy Marcel krijgt de waterkwaliteit niet op het juiste niveau en na 3 weken is het zwembad water groen en overgenomen door de algen. Conclusie leeg laten lopen......en afbreken want we gaan morgen op vakantie. 

Afke en ik stropen de mouwen op en gaan vol goede moed aan de slag....emmertje water, sopje, doekje.....en poetsen maar. Het enthousiasme verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ten eerste is het warm/heet en ten tweede is de stank bijna ondragelijk. Het lijkt wel of we een mestbult zitten schoon te poetsen. We nemen af en toe pauze om de waterhuishouding van ons lichaam op peil te houden, maar vooral ook om maar niet te bezwijken van de geur. Na een dikke 2 uur is de klus geklaard en de het zwembad schoon. Mijn voorstel is om een 10 rittenkaart bij het plaatselijke zwembad te kopen, onder het mom van wel de lusten....niet de lasten. Want dit smerige klusje hoeft van mij niet meer!! 

NB Inmiddels staat het zwembad weer en  proberen we het zwemwater op de juiste PH waarde te krijgen. Sorry Afke voor het ondankbare werk!!

De vliegende postbode

Post uit Nederland is altijd leuk! Dit keer werd de post bezorgd door een koerier uit Sneek. Postbode Afke heeft de helft van haar zomerjurkjes, slippers en bikini's thuis moeten laten om ruimte te creëren in haar rugzak voor alle goederen uit Nederland. Ik had een bestelling gedaan voor Birckenstock slippers en enkele Nederlandse leesboekjes voor de kids. Maar toen de pakketdienst de bagage opende zaten er wel hele leuke en lekkere dingen in. Zo hebben we onder andere een echte "koek en sopie" stalletje onder de kerstboom,   11-steden drop, originele Sneekweek hoeden, spel van het jaar 2012, DVD van de 3-gebroeders and last but not least......Weduwe Joustra Beerenburg gekregen! Iedereen bedankt voor de mooie kado's.

Touch down Afke

Om 8 uur landt Afke in Brisbane en we kijken ernaar uit om haar van het vliegveld te halen. Kids hebben speciale spandoeken geschilderd en de camera staat start klaar. We moeten nog even wachten totdat ze door de douane komt en het had niet veel gescheeld of Afke was in China blijven steken. De heenreis verliep verre van vlekkeloos (bijdrage van onze speciale reiscorrespondent Afke de Goede).

Miss De doesn’t want lijs end sjikken…

Tja als je dan bovenaan de lijst van verwachte bezoekers staat, kun maar beter beetje snel Down Under gaan, zodat ook al die andere vrienden en familie snel kunnen volgen (hint hint) En zo sta ik dan op vrijdag de 13^e december bepakt en bezakt op Schiphol.. vrijdag de 13^e dat had een voorteken moeten zijn.. maar gelukkig ben ik niet zo bijgelovig….. mn vertrek gaat dan ook vlekkeloos. De giga extra tas zeilspullen van de familie Vos die ik maar even mee moest nemen, kan zonder kosten zo mee en wordt doorgelabeld naar Brisbane. “u heeft er geen omkijken meer naar mevrouw”. Ah das fijn, te meer daar ik wel bij mijn 2 overstappen nog even boarding passen moet ophalen. Vlucht vertrekt keurig op tijd. Echt Nederlands. Uitstekende KLM-vlucht met prima verzorging. Naast me jonge meid die naar Sydney moet. Eenmaal boven het Chineze luchtruim beginnen de problemen.. eerst de melding dat alle ruimbagage opgehaald moet worden, niets gaat automatisch door.. “Heeft u wel een visum voor China?”, vraagt de Chinese steward.. “nou nee, moet dat? Vragen wij vertwijfeld? “ja dat moet”… hmmm probleem… stress momentje… maar bij aankomst in Chengdu blijkt dat we ter plekke 72 uurs visum kunnen regelen. Je moet er wat geduld voor hebben.. 4 chinezen die jouw en je paspoort 5 minuten lang bekijken en dan moet er een 5^e man komen voor de stempel… ja dit is China… geduld is een schone zaak… snel op zoek naar mn 2 tassen ruimbagage en dan inchecken… aai stressmomentje.. waar doen we dat? Nu kom ik in het Chinees niet verder dan 2 woorden: Ni Hao…. Een Chinees komt tot maximaal 1 woord Engels: yes… maar of dat ook yes is… na heel veel mensen vragen en een wandeling buiten van 15 minuten (met 2 tassen) vinden we de incheckbalie. Joehoe…. Helaas ook hier weer slechts 1 boarding pass… mooi op tijd, we kunnen zo instappen en vliegen verder naar Guangzou… aai nog een Chineze stop… onderweg lise with sjikken… na aankomst neem ik afscheid van mn reisgenote en ga op zoek naar mijn bagage… aai stressmoment… hoe lang duurt dat??? Heeel lang… maar gelukkig beide tassen arriveren weer…. Op naar de incheckbalie. De tijd begint ietwat te knijpen…. Aai stressmoment.. een hele lange rij Chineze met heeeeeeeeel veel bagage voor de balies… maar gelukkig ik kom aan de beurt… het inchecken duurt en duurt en duurt.. zo te zien lukt het niet helemaal..”youl visa  fol Austlalia no good”…. Wat? Ziehier mijn visum voor Australia… geaccepteerd en wel… maar niet volgens de chinees: ingetrokken visum… wat??? Aai stressmoment… Chinees gaat er met mn paspoort vandoor, maar kan me niet vertellen wat ie gaat doen.. dat paspoort hou ik liever zelf in de hand.. na 10 minuten (alle Chinezen inclusief bagage zijn veltlokken) komt ie terug.. zonder paspoort…. “we Phone to austlalia”… Neee.. ik raak enigszins van slag.. mn vliegtuig gaat zo weg… maar dan komt de collega terug… alles ok, in Australie ben ik welkom! Wat blijkt… de Chinezen raken in de war van mijn achternaam De Goede… Heet ze nu Miss De of is het miss Goede? Nu rapido inchecken en op naar de douane…. Aai stressmoment.. hele lange rij voor de controle van de handbagage…heel veel Chinese medewerkers staan te kijken..een enkeling werkt ook nog.. geduld is een schone zaak…. Eindelijk aan de beurt, krijg ik te horen: “youl luggage is no good. You have to go back”..schijnt er iets met mijn ruimbagage te zijn… afijn.. waar moet ik naartoe?. alle chinezen hebben geen idee.. iets met een gele deur… hele eind teruggerend.. en na 100 man vragen dan de juiste balie gevonden… “someone is coming fol you”…wat wie komt er?? Wat is er loos? Aai aai stressmoment… heel groot stressmoment…. De tijd tikt door….en dan eindelijk een karretje met daarop een grote grijze tas….. ja hoor die is van mij! Of beter: van de familie Vos (had die verdomde tas niet in die giga container gekund?) wat is er mis? “gas”…. Oh neee….zwemvesten met gaspatronen…. Hup beide uit de tas gerukt… tas weer door de controle… tas weer op slot..en klaar… douane beambte happy met zn nieuwe zwemvesten…pffffffffff…. hup rennen naar de douane…. Aai sressmoment nog steeds zo’n lange rij…. Inmiddels niet alleen meer swit opt gebit, maar werkelijk overal.. pfff….. gelukkig mag ik door de speciale controle.. ren ren ren… en pffff.. precies op tijd bemachtig ik mijn stoel in het vliegtuig… “do you want lijs and sjikken?” aai stressmoment…

Note: voor potentiële downundergangers…. Laat je niet weerhouden door de lijs en sjikken… vlieg via hongkong… 

Gelukkig heeft ook dit verhaal weer een happy end!

Lek geprikt

Het Australische vaccinatie schema wijkt af van het Nederlandse. Bij de dokter krijgen we advies om nog de Hep B vaccinatie in te halen (wordt in Nederland niet meer gegeven). Dit betekent dat we de komende 6 maanden 4 prikken moeten halen. De herhaling van de BMR volgens het Nederlandse schema en inhaalprogramma van de Hepatitis B (3 keer). De eerste keer krijgen de kinderen 2 prikken. Olin is niet echt onder de indruk, Yildiz daarentegen moet 3 keer diep zuchten voordat de eerste prik gezet kan worden. Binnen 4 weken staan we weer op de stoep voor prik nummero 3. Begin Maart mogen we de laatste prik halen en dan zijn we weer helemaal up to date!

Kurrawah2Dunbarah

Samen met Jenny (Germany) Timmermann heb ik me ingeschreven voor de een hardloopwedstrijd van 15 km op de boulevard. Een aantal weken geleden had ik het parcours al een keer verkend samen met de familie. Iedereen op de fiets en ik hardlopen. Het was toen een hele zware bevalling en bij 8 km was ik er helemaal kapot (was niet echt een goede motivatie). Na een rustig en lekker zondagochtend ontbijtje stonden we toen pas om 11.00 uur op de boulevard, de temperatuur was toen al hoog in de 20 graden. Olin functioneerde als een prima haas en had het tempo er lekker in. Marcel en Yildiz waren halverwege afgestapt. Na het keerpunt had ik echt lood in mijn benen en bij 8 km moest ik stoppen. Ik kon alleen maar hopen dat de volgende trainingen beter zouden gaan......anders haal ik de finish straks niet.
Op 8 december ging al vroeg de wekker en om 7 uur was de start (prima temperatuur en een lekker zeewindje). Het lopen ging verrassend lekker en ik had uitgerekend dat ik er zo'n 1 uur en 52 minuten over zou doen. Ik liep een snellere tijd 1:42:24 met als gevolg dat mijn supporters nog in de zee lagen toen ik over de finish kwam (gevalletje jammer). Na de finish werd ik getrakteerd op een ijsbad, watermeloen en een sport massage.....wow ik voelde me net een echte atleet. Toen weer herenigd waren hebben we nog even lekker met Jenny, Rob en Rebecca ontbeten in een strandtent. Prima start van de dag en nu op naar de volgende uitdaging!

Sinterklaas en Kerstman hand in hand

Terwijl het morgenavond pakjesavond is, zijn de Australiërs alleen maar bezig met kerst. Iedereen is dan ook heel verbaasd als we het verhaal van Sinterklaas uitleggen en dat we eigenlijk niks met kerst doen. Volgens de Australische traditie tuig je de kerstboom 1 december op. Ik wilde het eigenlijk uitstellen tot na 5 december, maar ben uiteindelijk toch gezwicht (op aandringen van de kids). Het winkelcentrum om de hoek is helemaal omgetoverd tot een grote kerstetalage  a la de V&D. Dus ik doe Sint inkopen in kerstsferen. Mooi voorbeeld van twee verschillende culturen.

Het schooljaar komt tot een einde en vanavond is er een speciale kerstviering een openluchtconcert met optredens van alle klassen. De klassen van Yildiz en Olin hebben ook een lied ingestudeerd en vanavond gaan we met een picknick kleed een gevulde koeltas luisteren naar de kerstliederen. Gayle is zo aardig geweest om vanaf 15.00 uur een plekje voor ons vrij te houden, dus we zitten 1e rang. Er worden allerlei Christmas Carols gezongen. Van tevoren had ik me zo voorgesteld dat het een beetje saai zou zijn om een hele avond naar (kerk)kerstliedjes te luisteren, maar het tegendeel bleek waar. Alle moderne klassiekers passeren de revue; o.a. Mariah Carey (all I want for Christmas is you) Bing Cosby (I'm dreaming of a white Christmas) en nog wat van die golden oldies. Het was een avond van inhaken, meedeinen en ......gezelligheid.

Als we thuiskomen roept Olin; "Weet Sinterklaas wel dat hij de kadootjes morgenavond onder de boom moet leggen?". Ik kijk even snel naar Marcel........nu al een samensmelting? Nee we houden nog even vast aan onze eigen tradities. En dus klopt Marcel alias de verstop-Piet op de deur om al fluitende weer via een andere deur weer binnen te komen. Ja je moet een beetje creatief zijn, om de rol van de buurman over te nemen;-). Snel wordt de mand met kadootjes op dak gevonden. Want ja we hebben geen schoorsteen dus...... Olin rent nog snel de straat op en roept; "Ja ik zag Zwarte Piet nog net de hoek omgaan".
Voor de vorm leggen we de kadootjes onder de boom.....pakjesavond kan beginnen. Sinterklaas en de Kerstman gaan bij ons hand in hand dit jaar.

Sinterklaas en Zwarte Piet

De gezellige tijd staat weer voor de deur, alhoewel we niet echt het gevoel hebben. Maar daar kunnen we zelf natuurlijk wel wat aan doen. Een aantal weken geleden heb ik per toeval Maggie ontmoet en toen is het idee ontstaan om via Facebook meerdere Nederlandse gezinnen op te sporen. Er zijn hier wel een aantal clubjes zoals de Borrelaars, maar die hebben een iets ander (lees ouder) publiek. Dus we starten een facebook pagina Dutch Kids Gold Coast met als doel om periodiek bij elkaar te komen om zo de Nederlandse taal levendig te houden. Onze eerste activiteit die we organiseren is de intocht van Sinterklaas en binnen een week hebben we 19 aanmeldingen binnen. Wow.....super leuk en wat een enthousiasme....kennelijk voorzien we in een behoefte;-). We regelen pepernoten, een Sinterklaas en Zwarte Pieten pak, liedjes  en een vrijwillige Sint en Piet (Marcel en Marika Bettonvill). De locatie is in een park en in plaats van een witte schimmel......komt Sinterklaas hier binnen een zwarte Ute (typische Australische pickup car). Iedere ouder had een kort tekstje met bijzonderheden gemaild en Sint en Piet zitten prima in hun rol. Het wordt een dag om nooit te vergeten.......de eerste Sinterklaas down under!. Een beetje vreemd......maar erg leuk. We hopen deze traditie de komende jaren in ere te houden.