Oud en Nieuw

Traditiegetrouw vieren we dat met onze vrienden Roelf en Marieke en goede tradities moet je niet doorbreken en dus gingen we naar Peizer-Made. Binnen wachtte ons een verrassing de Nederlandse vlag en een Australische badlaken waren aan het plafond vast gemaakt. De kaasfondue had plaatsgemaakt voor de Hollandse pot (poffertjes voor de kids en captains-dinner voor ons). De spelletjes bleven in de kast, daarentegen hebben we heerlijk oude herinneringen opgehaald. Het vuurwerk beperkte zich dit jaar tot het oplaten van één wensballon (die door de harde wind op het rieten dak van de buurman belandde). Maar diezelfde wind zorgde er gelukkig ook weer voor dat de ballon in de tuin viel. Nou ik hoop niet dat deze ballon een voorteken is van ons avontuur, want dan duurt de reis niet lang….Na een nacht met iets te weinig slaap, nemen we afscheid van Roelf, Marieke, Zoë en Isa. En niet te vergeten ons konijn Roosje, die overigens volledig omarmd wordt door Isa. Wat gaan we jullie missen …….en Roosje trouwens ook!

Laatste loodjes

Ik weet niet hoe vaak ik het woord LAATSTE de afgelopen dagen heb gebruikt, maar ik ben de tel kwijt geraakt. Ook ben ik de betekenis van het woord vergeten. Want laatste betekent toch dat er daarna niks meer komt, einde, niks, nieda nada noppes……Maar die vlieger ging bij ons/mij niet op. Er was altijd nog wat te doen – althans zo voelde het. Er was praktisch niks meer in huis en toch was ik druk met van alles en nog wat. Nou kan ik ook niet echt goed stilzitten, dus de vraag is eigenlijk was er nou nog zoveel te doen, verzon ik de klusjes, had ik last van de verhuis blues? Zeg het maar. Voor mij voelde het heel onrustig en eigenlijk duurde het me allemaal te lang. De koffers stonden al twee weken gepakt in huis, we waren al vijf dagen klaar voor vertrek. Dus het gewicht van de laatste loodjes werden eigenlijk steeds zwaarder. Enerzijds omdat we praktisch gezien wel klaar waren voor vertrek en anderzijds omdat het fysieke afscheid nemen van familie en vrienden ook steeds heftiger werd. De verschuiving van praktisch afronden naar emotioneel afscheid nemen maakte het dat de LAATSTE loodjes steeds zwaarder gingen wegen!

Op weg naar Anderland

Hoe bereid je de kinderen voor op zo'n grote stap? Dat is de vraag die ik me toch wel meerdere malen heb gesteld. Zeker ook omdat het vooral onze wens was om in het buitenland te wonen en te werken. Oke de taal leren dat staat op nummer 1. Maar hoe zit het met de emotionele kant van emigratie? En wat doet het met kinderen? Op de emigratiebeurs in Februari hebben we het boek "Op reis naar Anderland" aangeschaft.

'Op reis naar Anderland' is al jaren een bestseller onder gezinnen die met kinderen naar het buitenland gaan, hetzij tijdelijk hetzij als emigrant. Met dit doe-werkboek bereiden kinderen hun vertrek naar het buitenland zo goed mogelijk voor en wordt de reis een spannend avontuur.

In ‘Op reis naar Anderland’ beleven een vos en een haas allerlei avonturen op hun reis naar en door Anderland. Op speelse wijze wordt het kind zo enthousiast gemaakt voor het avontuur dat het zelf gaat beleven. Vanaf week 10 telt het boek terug tot het moment van vertrek. Tegen die tijd heeft het kind allerlei zaken geleerd en opdrachten uitgevoerd en gaat daardoor goed voorbereid en verwachtingsvol op reis.

 

Ik was net als veel ouders direct enthousiast over het boek. In de drukke tijd voor het vertrek, waarin zoveel geregeld moet worden, is het goed te weten dat kinderen op hun eigen manier bezig zijn met de komende veranderingen. 'Op reis naar Anderland' is een reisboek dat kinderen zelf kunnen aanvullen met hun ervaringen. Het gaat over afscheid nemen; plannen maken; voorbereidingen; de verhuizing en nog veel meer. Een goede start voor een verhuizing naar het buitenland. 

 

Het mooie is dat het onze kinderen enorm helpt om alles te begrijpen en een plekje te geven. Dat gaat met een lach en een traan. Want natuurlijk is er ruimte voor verdriet en daarom hebben we af en toe een huilmomentje (en ook ik hou het dan niet droog)

 

 

Kinderboekenweek "Hallo wereld"

10 oktober

Op school wordt flink geschilderd, geknutseld en krijgt het Kinderboekenweek thema "Hallo Wereld" veel aandacht. Leuk die wereldoriëntatie. Yildiz heeft een echte sombrero gemaakt en hangt er van Olin een schilderij van de wereldbol in de kamer, die verdacht veel op een meesterwerk van Picasso lijkt. Klein detail de tekst onder de wereldbol 'ik woon in Australië'. Er gaat kennelijk heel veel in zijn koppie om. Beide juffen vragen of ik een presentatie wil geven over Australië. Uiteraard hoef ik daar geen moment over te twijfelen. Enthousiast gaan Yildiz en ik aan de slag en een paar dagen later hebben we een leuke PowerPoint in mekaar gedraaid. Het is goed om in de huid van je kind te kruipen om te ervaren wat ze beweegt en bezig houdt. De kangoeroes en koala's komen in beeld, maar ook Ayers Rock in de woestijn en de stranden van de Gold Coast (here we come). We behandelen het tijdsverschil en de omgekeerde wereld van winter en zomer en dag en nacht. En natuurlijk doen we een Engels lesje. Zowel de kinderen uit de  klas van Olin als Yildiz waren super enthousiast. Maar het belangrijkste vond ik toch wel dat ze nu beter begrepen worden. Ze kunnen nu informatie delen en de klasgenootjes weten waar ze over praten. Aan het einde laten we de kinderen nog even Vegemite proeven. Een typisch Australisch product dat Marcel de laatste keer had meegenomen. Het heeft iets weg van maggie......de smaak werd niet echt gewaardeerd. Tot slot hebben we kinderen een keurig nette Engelse zin geleerd" draw a big wig on the pig".

Engelse les Happy Monkey

6 oktober

Een goede voorbereiding is het halve werk en wat zou het prettig zijn als de kids zich straks al een beetje kunnen redden met de Engelse taal. In juni zijn Yildiz en Olin gestart met Engelse les bij Taalkids.nl en iedere week zijn ze met veel enthousiasme naar juf Sietske gegaan. Het is gewoon verbazingwekkend hoe snel ze de taal oppikken. Nu gaat het alleen nog maar om de woordenschat van de basisonderwerpen als school, familie, kleding, omgeving, kleuren, tellen, dieren en dagen van de week. Begin oktober was de laatste les en dan duurt het nog een hele lange tijd voordat het in de praktijk gebracht kan worden. En dus spreken twee avonden in de week engels. En dat leidt soms tot hilarische momenten. Als Yildiz al knutselend roept:"I cut the paper with a scissors" wordt er vanaf de bank door Olin geroepen: "oh Yildiz.... dat K-woord mag je niet zeggen". Heerlijk die onschuldige grapjes. Lang leve Happy Monkey!

Opruimen, sorteren en weggooien

6 oktober
Wat zijn eigenlijk de voordelen van een verhuizing? Het ruimt zo lekker op.
Maar de hamvraag is altijd waar moet je beginnen. Heel bewust ben ik op 1 oktober gestopt met werken om de verhuizing zo goed mogelijk voor te bereiden. In de eerste week begon ik vol enthousiasme achter het schot op zolder de onaangeraakte verhuisdozen (inmiddels een dikke 8 jaar geleden) door te spitten. Ik vroeg mezelf af of het niet verstandiger was om de dozen direct naar de kringloopwinkel te brengen. Maar ja er kunnen ook waardevolle of persoonlijke spullen in zitten. Dus ik kon de verleiding niet weerstaan om spullen toch maar door mijn handen te laten gaan.
Tegelijkertijd begon ik ook in de slaap-en woonkamer allerlei spullen te sorteren. Na drie dagen ongestructureerd en zonder plan lagen er overal stapeltjes in huis. Waarop Marcel opmerkte of het de bedoeling was dat we nog 3 maanden moesten horden lopen in ons huis.  Conclusie het was chaos in mijn hoofd en dus ook in huis.
Na een drukke week Australië en afronding op mijn werk was het tijd om eerst rust te nemen. Dus ben ik een week gaan onthaasten door mijn gedachten even op papier zetten....en voilà ik had een actieplan (heerlijk). Opruimen is een proces en ik ben inmiddels in fase 3 beland (wat gaat ermee naar Australië?). De rest wordt verkocht, weggegeven of gaat naar de kringloop of de stort. He... dat ruimt lekker op!

Verkenning Australië

15 september

Zaterdag vertrokken richting China. Was zenuwachtig of mijn oren het wel leuk zouden vinden, dus voor de zekerheid airplugs en drugs in de koffer (slaappillen van het merk dat BA van The A-team ook altijd gebruikte). Maar 10 rondjes lopen op 10 km hoogte, 2 x nasi goreng en 3 films later landen we probleemloos in China. Lang leve de airplugs (werelduitvinding). In China een stop over van 14 uur, die we in een hotel hebben doorgebracht....he he eindelijk liggen en nog even skypen met de kids. Super leuk.

16 september

Vlucht nr 2. Vliegen met dezelfde maatschappij China Southern Airline. Maar zaten nu in een goedkopere uitvoering. Dus geen home video cinema system. We waren overgeleverd aan de keuze van de pilot. Die duidelijk voorkeur had voor de Chinese Kungfu fighting films. Wel Engels ondertiteld, maar die liep niet synchroon met de snelle karate klappen, dus we haakten al snel af. 8 uur vliegen zonder entertainment is best lang....ja wat moet je dan.....lezen of slapen?

17 september

08.20 uur geland. Heerlijk de zon schijnt! En wat een vriendelijk ontvangst op het vliegveld. Kan er echt blij van worden.... Op zoek naar een huurauto. Marcel rijdt en dat is maar beter ook. Het links rijden wekt op mijn lachspieren. Ik zit rechts maar heb geen stuur in handen.....dat is knap lastig als controle-freak. Marcel is het gewend gelukkig maar ik zou bij de eerste rotonde een frontale botsing hebben veroorzaakt. We checken in hotel Jupiter (Gold Coast) erg toeristisch maar prima kamer met nice view. We rijden door naar Varsity Lakes voor een meet & greet met Marcel zijn nieuwe collega's. Doen nog snel een boodschapje op de terugweg (super super shopping mall). Op de terug weg hebben we moeite om onze ogen open te houden. Zijn nu ook 48 uur onderweg....Vallen uiteindelijk om 16.00 uur uitgeput in slaap...

 

18 september
ndse kinderen krijgen in het begin extra engelse les zodat ze snel mee kunnen in het schoolritme. Geeft ons een goed gevoel... er zijn circa 15 buitenlandse kids per jaar die instromen....dus een school met ervaring. De gebouwen zijn wel verouderd...en alle kids in blauwe kostuums is ook even wennen.

Verder op huizenjacht. We vragen de weg aan een oudere meneer in de tuin. Hij voelt zich geen honderd punten....en begint te trillen en te zweten. I think I am having a hart-attack. Shit, nu hier?? Marcel springt uit de auto en ondersteunt hem. Ik draai 000 (australische 112) and calling for an ambulance. Terwijl ik probeer uit te leggen waar we zijn (lastig want we vroegen juist de weg) komt de buurvrouw naar buiten gesprint. Checkt bij Marcel wat er aan de hand is en rent direct naar mij om uit te leggen waar ze moeten zijn (hurry he collapsed). Ik ren naar binnen, Marcel heeft hem op zijn nek naar binnen gesleept. Ik heb EHBO met reanimatie...en nu...? Ik kom binnen en op verzoek van opa tapt Marcel een stevige borrel voor hem in. Ik reageer...geen drank. Inmiddels is de buuf ook binnen en de ambulance onderweg....niks doen is het advies. En we blijven...totdat de buurman komt. We moeten verder want de bezichtiging is over 5 min voorbij. De buren redden het wel (are you sure). Na de bezichting rijden we terug en staat de ambulance nog voor de deur.

Hopenlijk loopt het goed af...zoniet dan hebben we wel interesse in zijn huis (oeps grapje).

's middags een tour met Thornstein en Kristen langs de betere wijken. En heerlijke griekse lunch gehad. In de middag nog een huis bekeken....maar dat was het niet.

Net terug van en strandwandeling. Kortom een enerverende dag...met de Vo
Na 12 uur slaap zijn we er weer! Om 09.00 uur brengen we een bezoek aan Robina State School. Fiona een ESL (english second language) teacher leidt ons rond. Super aardig mens. Buitenlandse kinderen krijgen in het begin extra Engelse les zodat ze snel mee kunnen in het schoolritme. Geeft ons een goed gevoel... er zijn circa 15 buitenlandse kids per jaar die instromen....dus een school met ervaring. De gebouwen zijn wel verouderd...en alle kids in blauwe kostuums is ook even wennen.

Verder op huizenjacht. We vragen de weg aan een oudere meneer in de tuin. Hij voelt zich geen honderd punten....en begint te trillen en te zweten. I think I am having a hart-attack. Shit, nu hier?? Marcel springt uit de auto en ondersteunt hem. Ik draai 000 (Australische 112) and calling for an ambulance. Terwijl ik probeer uit te leggen waar we zijn (lastig want we vroegen juist de weg) komt de buurvrouw naar buiten gesprint. Checkt bij Marcel wat er aan de hand is en rent direct naar mij om uit te leggen waar ze moeten zijn (hurry he collapsed). Ik ren naar binnen, Marcel heeft hem op zijn nek naar binnen gesleept. Ik heb EHBO met reanimatie...en nu...? Ik kom binnen en op verzoek van opa tapt Marcel een stevige borrel voor hem in. Ik reageer...geen drank. Inmiddels is de buuf ook binnen en de ambulance onderweg....niks doen is het advies. En we blijven...totdat de buurman komt. We moeten verder want de bezichtiging is over 5 min voorbij. De buren redden het wel (are you sure?). Na de bezichtig rijden we terug en staat de ambulance nog voor de deur.
Hopelijk loopt het goed af...zoniet dan hebben we wel interesse in zijn huis (oeps grapje).
's middags een tour met Thornstein en Kristen langs de betere wijken. En heerlijke Griekse lunch gehad. In de middag nog een huis bekeken....maar dat was het niet. Net terug van en strandwandeling. Kortom een enerverende dag...met de Vosjes

19 september

Vandaag Clover Hill School bezocht. Mooie school (nieuwbouw) en een heel warm welkom. De rondleiding was fantastisch...rondsnuffelen onder schooltijd. Year 1 & 3 bekeken. En de Year 3 (toekomstige klas van Yildiz) mochten de kids vragen aan ons stellen en iets presenteren. 1e vraag die aan Marcel gesteld werd; "are you a scientist?" hahaha ... komt zeker door zijn bril. Ze wisten van geen ophouden en de juf was ook heel grappig. Op deze school zullen Yildiz en Olin zich snel thuis voelen. Sport, natuur en cultuur zijn belangrijke vakken. Deze school staat op 1. Morgen nog even de andere school bekijken.
Omdat de woonwijken in de directe omgeving gebonden zijn aan de scholen (anders heb je geen toegang) zijn we hier verder naar huizen gaan zoeken. We hebben mooie bekeken. Maar het gaat hier net even iets anders dan in Nederland. Open-huis vandaag om 4.30 pm dus rijden vol goede moed ernaar toe. Eenmaal aangekomen moeten we in de rij staan en heeft iedereen een paar minuten om te koekeloeren. Onder de kandidaten was ook een moeder met 9 kids (in alle soorten en maten type octomom). De kids droegen nog hun schooltenue en renden rond in het huis. Waarop Marcel zegt : "the footballteam is wrecking the house". De hele rij lachen.....natuurlijk. Verder een aantal administratieve zaken geregeld zoals openen van een bankrekening. Tot nu toe heel tevreden.

20 september

Vandaag Varsity College bezocht. Staat goed aangeschreven….nieuw gebouw, goede resultaten, mooie speerpunten, maar wel ……….2300 leerlingen! Oeps… The principal die de rondleiding gaf kon zo meedoen met het lijsttrekkers debat van vorige week. Hij hoorde vooral zichzelf graag praten. Na onze goede ervaring van Cover Hills School was het moeilijk om met open vizier alle informatie te absorberen. Na de rondleiding zijn we in de wijk gaan rijden…..Prachtige huizen, maar zeker niet goedkoop.

’s Middag alles even op een rij gezet en de uitkomst is dat we ons hart volgen. Clover Hill is een kleinere school (nog steeds 900 leerlingen), veel persoonlijker en de omgeving is heel kindvriendelijk. Veel groen, playgrounds en de woonwijken zijn ruim opgezet. Dus vrijdag regelen we inschrijving! One down one to go…
Nu we hier 3 dagen rondrijden leren we de omgeving aardig kennen. We hebben inmiddels zoveel visitekaartjes van makelaars dat we kunnen kwartetten;-). We hebben circa 10 huizen bekeken, dus een aardig gevoel voor prijs/kwaliteit verhouding. Huren zit er momenteel nog niet in want dan gaat gelijk de teller lopen….Dus we wachten tot half december om online iets te regelen en dan Lankhorst Euronete Australia het papierwerk doen.

Oh ja ik vergeet het bijna….. de highlight of the day. Op een park woont meestal ook een manager die voor de huiseigenaren de verhuur regelt. Prima methode om laagdrempelig naar huurhuizen te kijken. Maar Marcel nam het wel heel letterlijk….en nam de verkeerde deur (achterdeur van het woonhuis). Stapte naar binnen maar dat werd niet gewaardeerd. Toen Marcel weer buiten stond zei hij: 'de snor is een beetje chagrijnig'. Oh geen aardige meneer dacht ik. Toen we bij het kantoor naar binnen gingen stond daar een grote stevige dame met een enorme ……..ja juist…..snor. En ik kon mijn lachen niet inhouden.

Na de dip in de pool werden we om half zeven opgepikt door Thornstein en Kristen voor een diner bij een Indian restaurant. Heerlijk getafeld….

21 september

Na 3 volle dagen van 's ochtends 8.30 - 17.00 uur konden we vandaag een beetje rustig aan doen. We hebben Yildiz en Olin ingeschreven op de Clover Hill School. Nog wat in de wijk rond gereden...na 3 dagen weten we beter de weg dan de Australische dame van de navigatie. Uitgenodigd door Kristen en Thornstein voor een BBQ op hun veranda. Scampi's en spareribs. Heerlijk! Ik kan nu al wennen aan het easy going buitenleven. Morgen vlieg ik weer terug. Dubbel gevoel ik mis de kids.....maar reis ook 24 uur alleen. Toch maar de slaappillen nemen.....

Het is gek om in 1 week 2 keer gereset te worden. Ik was net hersteld van de jetleg....en morgen vlieg ik weer terug in de tijd.

But the trip was worth it!!

Dromen najagen...

Al meer dan 10 jaar fantaseren we over een avontuur in het buitenland. Natuurlijk hebben onze wereldreizen daar een belangrijke bijdrage aangeleverd. Het buitenland bleef trekken. En dan nu 13 jaar later staan we aan de vooravond om onze droom te realiseren. Over een paar weken stappen we met ons gezin op het vliegtuig richting Australië, om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Er komt veel op ons af en de emoties gaan soms alle kanten op, maar dat we deze kans krijgen geeft ons heel veel vertrouwen en het is zo bijzonder om dit met z'n vieren te mogen doen.

Om het contact met "thuis" te onderhouden ben ik een blog gestart. Zo kunnen familie en vrienden ons avontuur op afstand meebeleven. Daarnaast is het een mooie manier om onze belevenissen te documenteren.

Onze droom wordt werkelijkheid.