Yildiz aan de haak

Yildiz vindt tussen de onuitgepakte verhuisdozen twee haaknaalden. "Mam wil je me leren haken?". Ja goed idee voor een binnen activiteit......buiten regent het pijpenstelen. Eerst even een bolletje wol halen en een uur later zitten we gezellig op de bank te haken. Na een paar oefenrondjes ontstaat er al snel iets dat eruit ziet als een lapje. Yildiz besluit dat het een tasje moet worden en na drie dagen zijn beide lapjes af en haken we ze aan elkaar. De knoop lenen we even van een kussen dat we cadeau hebben gekregen van Klaas en Jessica Weissenbach. Op het kussen zijn 38 knopen genaaid, omdat we 4 jaar geleden op het wad samen in een bui terecht kwamen met 38 knopen wind. Om dit avontuur niet te vergeten ligt in ons nieuwe huis een kussen op de bank...... HOME met 38 knopen (en nu dus 37).  Haar eigen gemaakte tasje gaat overal mee naar toe.....en ik ben benieuwd wat het volgende haak-project wordt.

Vaderdag

We waren er eigenlijk helemaal niet zo mee bezig totdat we wat vaderdag-berichten op Facebook tegenkwamen. Oeps....heb ik wat gemist op school?. Na wat rondvragen blijkt dat vaderdag down under op 1 september wordt gevierd. Ja.....logisch?! Yildiz en Olin vinden dat wat sneu en bedenken zelf een plan. Ze maken bonnenboekjes voor papa. En Marcel helemaal blij....hij mag bonnetjes scheuren voor de onderstaande activiteiten:
1) Ik beloof ontbijt op bed te brengen
2) Ik beloof je een concert te geven
3) Ik beloof je kleren te wassen
4) Ik beloof me niet te schamen als je in je onderbroek zit
5) Ik beloof je lievelingscake te maken
6) Ik beloof je auto te wassen.

Punt 4 behoeft wel wat tekst en uitleg.
Laatst waren we in Seaworld en daar kun je in piratenschepen varen met echte water kanonnen. Super leuk natuurlijk.....maar de tegenstanders spuiten ook terug. Gevolg.......tot op de draad toe nat. Voor Yildiz en Olin had ik wel een reserve setje mee......maar papa moest uit de kleren om op te drogen. En dus zat Marcel een tijdje in zijn onderbroek op een bankje. Waarop Yildiz in mijn oor fluistert: "mama ik schaam me wel een beetje voor papa die zomaar in zijn onderbroek zit". Ik fluister terug; "ik ook". En ik realiseer me dat we weer in een nieuwe fase zijn beland, waarop het uiterlijk een belangrijker thema wordt. Maar ik vind het fijn dat ze de gevoelens met me deelt en ik zal zorgen dat ik de volgende keer voor Marcel ook en reserve setje in de tas heb;-)

Inmiddels zijn de bonnen voor  1,4,5 en 6 ingeleverd en hebben we papa ontvoerd naar de film: Inspicable me 2. Een geslaagde vaderdag en 1 september doen we het nog even dunnetjes over;-).

Mountain biking in Australia Part II

Hoe schitterend het mountain biken hier ook is er blijft steeds de “need to go” naar andere paden, andere wegen, het onbekende. Ik had een prachtig rondje ontdekt van ongeveer 45 minuten; extreme klim, snelle afdaling met andere woorden nix te klagen. Echter dacht ik na een paar keer, weer dit rondje en is er niet een tocht die iets langer is….Met mijn (nog steeds) kapotte rem ging ik op onderzoek uit en bovenaan een heftige klim liep het weggetje dood “no through road” stond er op het bordje. Gelukkig kwam ik een joggende vrouw tegen die mij vertelde dat het wel een “through road” was echter zat er wel een steile afdeling in dus lachend zei ze tegen mij; “you can go down this hill however I do not know how good you are”? Dit is natuurlijk een levensgevaarlijke opmerking tegen mijn iemand zoals mij met een hoog testosteron gehalte ;-)

Na een week gewacht te hebben en nog belangrijker een gerepareerde rem was het tijd voor de “moment of truth”. Esther en kids waren naar een pool party en Daddy ging fietsen. Behoorlijk moe kwam ik bovenaan de berg een daar was het bordje weer “no through road” en zonder of blikken of blozen vloog ik er voorbij. Mmmm heftige afdaling……veel losse stenen op het pad…..veel regen de afgelopen dagen dus een extra dimensie in de afdeling; errug glad….stuiter….rem…oepss…en daar ging ik voorover van mijn fiets……met mijn knie op een puntige rots….aaaauuuuwwww.

Is mijn knieschijf gebroken; ff voelen en bewegen, gelukkig dat leek goed maar wel een diepe wond en veel bloed. Ik keek naar boven; te ver en niemand te zien. Ik keek naar beneden net zo ver en twee mensen in de verte. Ik besloot naar beneden te strompelen en dat lukte. De mensen die ik zag reden snel weg na de blik van een “wilde man uit de bosjes met veel bloed aan zijn been”. Rustig probeerde ik naar huis te fietsen en dat ging goed. Thuis ben ik onder de douche gegaan en heb alle bloed van mijn been gespoeld en ben op bed gaan liggen. Esther kwam thuis en na een heftige schrik reactie kwam daar het vingertje omhoog; “je bent geen twintig meer, je hebt een gezin en verantwoordelijkheden! Maar hé toen je me trouwde kende je mijn onbedwingbare addictie naar adrenaline-rush J

Doordat de wond maar bleef bloeden toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Gelukkig mocht ik 4 uur wachten (kids, ouderen en terminale gevallen gaan voor, ook al komen ze later binnen) en doordat het zaterdagavond was liep het ziekenhuis vol met kids die rugby spelen; verzwikte enkels, zere rug en meer van dat soort onzin. De x-ray vertelde geen breuken, de wond was niet breed, alleen diep, dus schoonmaken, tetanus prik en ik mocht weer naar huis. Helaas ben ik door mijn vrouw veroordeeld tot levenslang op de “gewone” paden te fietsen en paden te kiezen waar meer mensen fietsen. Ik weet niet of Esther de term “draaideur crimineel” kent en ik doe mijn best maar ik kan niks beloven.
 

 

(Winter)rapport en vakantie

We zijn op de helft van het schooljaar en hebben twee weken vakantie. Het is wintervakantie.....oftewel omgekeerde kerstvakantie. Het voelt wel raar want de zon schijnt volop en hoewel de temperatuur daalt ( 20 graden)  hebben we geen van allen een wintergevoel.
Yildiz en Olin hebben hun rapport mee naar huis gekregen. We moeten er even op studeren, want het rapport ziet er anders uit dan in Nederland. Bij elk vak staat een score/waardering met feedback. Wat een klus voor de juffen.....maar wel een mooi verslag (4 x A4) met een overzicht van de individuele prestaties van de kinderen. Ze zijn nu een bijna een half jaar op hun nieuwe school en doen het voor buitenlandse kinderen heel goed. Vanwege hun extra begeleiding (1 op 1 Engelse les) pakken ze de taal heel snel op. Het is bijna niet voor te stellen dat we een jaar geleden in Nederland met Engelse les zijn begonnen en toen we vertrokken Yildiz en Olin een woordenschat hadden van circa 50-100 woorden (geen complete zinnen). En dat ze nu lezen en schrijven in het Engels. We zijn ook heel tevreden over de medewerking die we krijgen van de Clover Hill School. We zijn trots op de kids en de manier waarop ze zich zo snel aanpassen in hun nieuwe, vreemde omgeving.

Meat raffles

Wat hier helemaal “hot” is is een biertje pakken in de pub na het werk op donderdag of vrijdag. De pub is geen gewone pub, nee het is een pub met gok mogelijkheden; allemaal schermen met paarden of honden races en je kan inzetten op je favoriete paard/hond en binnen enkele minuten heb je resultaat en geld (of niet). Twee van mijn collega’s vinden dit helemaal fantastisch en na velen seconden van overredingskracht hadden ze mij eindelijk overtuigd van het feit dat ik eens mee moest gaan. Het biertje smaakte goed maar ik had niet zoveel met het gokken echter hadden ze ook een meat raffle; een soort bingo waar je honderd nummers (lootjes) koopt voor 10 dollar en elke keer als je “bingo” hebt mag je een meat tray uitzoeken. Een meat tray is een pak met veel (heel veel) vlees met een marktwaarde van zo’n 25 dollar. Mijn eerste ervaring was een groot succes met nog drie collega’s 5 meat tray; elk 1 voor thuis en nummer 5 voor de volgende dag op het werk, tijdens de lunch, HEERLIJK! 
 
Ik ben nu drie keer geweest in mijn persoonlijke score staat op 5 meat tray en om niet al te dik te worden met al dat bier en vlees heb ik mijn deelname beperkt tot alleen de laatste donderdag van de maand. Op deze dag is de kans op “bingo” het grootst met een oplage van 70 meat trays.

I love Australia and their way of life (hik, burp).

Mount Tamborine

Op Koninginnedag hebben we Leo, Carla en hun zoons Alec en Jesse ontmoet die in Mount Tamborine wonen (ongeveer 1 uur rijden bij ons vandaan). We spreken met ze af....en nemen een eigen gebakken cake mee voor bij de thee. Mount Tamborine ligt iets meer landinwaarts....zogeheten Hinterland. De omgeving is groen, ruig en voorzien van prachtige wandelpaden met watervallen. We stoppen onderweg bij een uitkijkpunt over de vallei en genieten van de vergezichten. In de middag maken we een wandeling naar de Cedar Creek falls. De kinderen kunnen de verleiding niet weerstaan en klimmen op de rotsen om vervolgens met via de waterval-glijbaan weer naar beneden te sjezen. Wat een fun! Alec en Olin zijn erg dapper.....Yildiz kijkt nog even de kat uit de boom. Maar na heel veel probeer pogingen......komt ze uiteindelijk ook naar beneden gegleden!. Het water is ijskoud.....maar dat houdt ze niet tegen.
Op de terugweg stoppen we nog even voor een warme chocolade melk met taart bij de Polish Place. We zitten heerlijk Nederlands te keuvelen bij de openhaard! Het was een hele leuke dag en we spreken af om elkaar snel weer eens op te zoeken.

Snake nextdoor

Een paar weken geleden had ik onze buurvrouw Bridgit op de koffie.  Ze vertelde dat ze heel blij is met ons als nieuwe buren en ze geniet als ze onze kinderen voor op de straat ziet spelen (beetje leven in de brouwerij). Ze woont hier al 13 jaar en ze had nog nooit een slang in de tuin gehad tot gisteren. Ik dacht nog wil ik dit wel weten, maar ja ze moest haar verhaal kwijt. Ze heeft een tuinman die haar geadviseerd had om een soort plakstrippen voor de deur en de garage neer te leggen. Doel was om de kakkerlakken buiten de deur te houden. Als de kakkerlakken over de plakstrip lopen komen ze vast te zitten........en dus kruipen ze niet meer je huis in. Goed idee.....ik loop met een spuitbus rond met een heel sterk verdelgingsmiddel....dat overigens ook werkt. Ze heeft een parkiet die af en toe buiten op de tafel mag luchten. Kennelijk heeft die parkiet de aandacht van een slang getrokken...... Bridgit zag de plakstrip een beetje kreukelig op de kop liggen....en bij nadere inspectie bleek dat er een slang aan de plakstrip was vastgeplakt. De tuinman was toevallig aan het werk en die heeft de slang in een kussensloop gepropt. Ik geloof dat ze ermee naar de dierenarts zouden gaan. Arm beest...lijkt me geen lekker klusje. Ik stel me zo voor dat het net zoiets is als harsen en ontharen.....maar dan komt je vel ook mee (auh). Ik vind het op de eerste plaats zielig voor die slang en op de tweede plaats maak ik me grote zorgen of die slang ook eerst door onze tuin is gekropen  Of als ik heel eerlijk ben zou ik de volgorde toch omdraaien (vindplaats is meter bij onze huis vandaan).

Kraamkado ophalen

Chris Maat een oude collega van Marcel heeft een congres in Australië. En ja op slechts 2 uur rijden van ons huis. We spreken af dat we hem zaterdag ophalen en dat hij zijn luxe hotelkamer voor 1 nacht kan omruilen voor een overnachting in het 5-sterren resort Vosjesdownunder. Marcel heeft zaterdagochtend een MT meeting, maar dat loopt wat uit. Dus met enige vertraging rijdt de taxi voor......en ondertussen heb ik de BBQ weer warm. De terugreis verloopt verre van vlekkeloos en met nog meer vertraging arriveren ze in Mudgeeraba. Chris en Alexandra hebben eind vorig jaar een zoontje gekregen. En vanwege onze verhuizingsdrukte lukte het helaas niet meer om op kraamvisite te gaan. Dit is onze kans.... 's middags hebben we een koala knuffel en een Gold Coast t-shirt gekocht. En 's avonds maken via Skype kennis met Fabricio. Prachtig kereltje! We drinken wat biertjes en de volgende ochtend vertrekt Chris weer naar Nederland.......met kraamkado.