Koninginne-weekend

De spanning van de troonwisseling op 30 april was hier ook merkbaar. Om dit bijzondere gebeuren down under te vieren werd er maar liefst het hele weekend "koninginnedag" gevierd. Dutch Brisbane (Nederlandse Club)  was de organisator van de zaterdagactiviteiten. In tegenstelling tot andere jaren werd er nu ook aan de kleintjes gedacht. En met succes....Yildiz en Olin gingen helemaal uit hun dak......ze konden sjoelen, zaklopen, koekhappen, dansen....en lekker Nederlands praten. Vooraf hebben we al even contact gehad met andere gezinnen (handig die social media....dan weet je gelijk wie-wie-is). Het is vooral leuk om te horen wat iedereen beweegt om zijn koffers te pakken. We hebben veel leuke contacten opgedaan en gelijk telefoonnummers uitgewisseld. En hoewel we ongeveer op  gemiddeld 1 uur rijden van elkaar zitten.....noemen we elkaar toch buren;-).
We gaan zeker een keer afspreken met Carla en Leo, Susan en Richard, Lotte en familie. Allen gezinnen met kinderen in de dezelfde leeftijd.  Er was ook eten in overvloed....wat hebben we gesmuld van de frikandellen, broodjes kroket en bitterballen.

 

 

Zondag reden we nog een keer richting Brisbane omdat in Dutch Village koninginnedag werd gevierd. Dutch Village is een wijk waar Nederlandse emigranten uit de jaren '50 wonen. Het schijnt dat je op latere leeftijd weer terug wil naar je roots. Deze voorziening is speciaal gecreerd voor die emigratiegolf die niet hun kinderen en kleinkinderen kunnen missen en wel willen genieten van de goede kwaliteit van de Nederlandse ouderenzorg. Dus stoppen ze alle bejaarden bij elkaar in een soort bungelow park met Volendamse huisjes. Oh het klinkt wat suf.....maar de inwoners die wij gesproken hebben zijn helemaal blij....en ik kan het me eigenlijk ook wel indenken.
Ook hier weer lekker eten;Stroopwafels, speculaas, poffertjes.......en zoute haring!
Ons Koningsweekend stond vooral in het teken van Nederlands eten en we kunnen er weer een jaar tegenaan;-)

Waterratten

We zitten lekker buiten en opeens roept Olin;" oooh nee.... dit wil ik niet horen". De buren maken om de beurt een bommetje in het zwembad. Ze hebben een muziekje aangezet en houden een poolparty. De mondhoeken zakken naar beneden en er wordt een sip gezicht getrokken. "Waarom hebben wij geen zwembad"; vraagt Olin. Uh....nou....dan hadden we iets dieper in de buidel moeten tasten. En we hebben natuurlijk een heel groot zwembad op 10 minuten rijden....de grote oceaan.  Maar ja met je zwembroek uit bed stappen en een duik nemen is natuurlijk wel helemaal het einde. We zijn het stadium van spelen met een emmertje water inmiddels voorbij en wat doe je dan om deze waterratten te entertainen? Je koopt een slip and slide!.  Dus rollen we de tuinslang uit en koppelen die aan de waterglijbaan......goed voor uren waterpret!.

Mountain biking in Australia

Met al die verleidingen hier in Australie; BBQ (vette juicy steaks) a nice cold beer (bij de warme zomerse dag dus ongeveer 320 keer per jaar) moeten we natuurlijk letten op ons gewicht. Esther is de fanatieke runner en ik heb me gestort op het mountain biken. Schitterende mountains heb je hier alleen heb ik de “echte Appelschase bossen – tracks” nog niet kunnen ontdekken. Meestal begin je rustig met je trip echter is hier het begin van de trip ook het begin van de berg dus mijn hartslag gaat direct in de eerste kilometer op naar 195 (slagen per minuut) en de trend is dus gezet voor de rest van tocht.

De eerste keren was het meer sightseeing on the bike want wat een mooie omgeving;

Weg van het drukke strandgebied up in de “hinterland” niet alleen leuk om te fietsen maar ook om te wonen. Echter moeten we eerst maar ons huis verkopen in Nederland en een staatslot kopen want vooralsnog blijft het bij dromen om op zo’n plek te wonen. Aangezien de temperaturen het toelaten zit ik op de  fiets in mijn korte (fiets) broek met een shirt met korte mouwen. Dit is heerlijk om in te fietsen echter zijn de snelheden down hill niet geschikt voor deze kleding outfit – in mijn favourite rondje (Observatory route) zit een killing klim (ongeveer 5 km/u omhoog) en een afdeling waar ik laatst op de GPS gemeten 70.51 km/u naar beneden vloog (en dan te bedenken dat ik ook nog een beetje bij remde omdat ik het gevoel had dat het wel heel erg hard ging). Ik kreeg een flash back naar de “Tete du Ronde” een afdeling tijdens vele wintersporten in Frankrijk. Altijd de laatste afdeling van de dag en dan met een paar malloten naar beneden razen waar maar twee dingen belangrijk waren; niemand mag je inhalen en je moet als eerste beneden zijn.

Vorig week is mijn voorrem stuk gegaan maar gelukkig heb ik nog een achterrem. Om de risico’s te beperken is het daarom niet gelukt om het snelheidsrecord te verbreken. Eerst maar ff naar de fietsenmaker want ik heb geen idee hoe ik straks moet remmen als ook de achterrem het laat afweten……

Tim-tool-time-table

Er is heel wat afgeklust op de werkbank (van Menno zijn vader). Maar ook voor het opruimen van gereedschap was het ideaal. De eerste kleine klussen zijn hier al uitgevoerd......maar zonder werkbank is dat best lastig. Ook ligt al het gereedschap in tupperware dozen.....en dus lang zoeken naar de juiste schroevedraaier?! Dat moet anders zei Marcel. Op het werk zijn ze net verhuisd en Mark de handyman maakt voor de werkplaats allemaal werkbanken op maat. Marcel heeft de kunst even afgekeken en met een boodschappenlijst rijden we naar de plaatselijke Gamma (Bunnings). We laden alles in en Marcel alias Tim Tool begint enthousiast te zagen. Er is bijna geen tijd om een boterham te eten. En aan het einde van de dag is de werkbank klaar. Ik zeg super-klusser die Tim Tool van mij!

Tada....het resultaat!

 

Vuurwerkshow

Bij Surfers Paradise is vier dagen lang een straatfestival. Vergelijkbaar met de straatoptredens tijdens Oerol op Terschelling. Op zaterdag is er een vuurwerkshow vanaf het strand te bekijken. We spreken af met Hildur en Fresi en kids. Eerst pikken Yildiz nog even op van een verjaardagsfeestje en rijden dan vol goede moed richting het strand. We komen er al snel achter dat we niet de enige zijn. Het is file rijden en ondertussen krijgen we sms berichten van Hildur en Fresi dat ze al 10 x in het restaurant hebben moeten uitleggen dat de andere mensen (wij dus) zo komen. We zitten vast in het verkeer en Marcel ziet een verwijzing naar het Hilton Hotel ...exit over 100 m. Die afslag nemen we rijden de parkeergarage in. Je moet nog opletten ook want elk parkeerdek is voor een andere doelgroep. Voor de bezoekers betaal je het hoogste tarief, we zijn geen personeel en hebben geen kaart en we zijn ook geen hotelgasten dus kunnen geen kamernummer afgeven. Marcel neemt de parkeerdek voor het laden en lossen van goederen......wat natuurlijk illegaal is. Maar waarschijnlijk zijn de bedden al verschoond, is het diner al opgediend.....dus wie moet er verder nog wat afleveren vandaag? We staan in hartje centrum van Surfers Paradise en opzoek naar het restaurant. Hildur en Fresi zijn inmiddels al begonnen en wij bestellen snel en vragen om een doggybag. En een kwartier later zitten we 1e rang op het strand met ons diner!. We kijken naar het vuurwerk en genieten van een zwoele zomeravond.

Geblesseerd

Al maanden loop ik rond met een vervelende pijn in mijn rechterschouder. In Nederland was ik te druk om naar een dokter te gaan en ik dacht ach het zal wel overbelasting zijn. Zodra ik in Australie ben en rustig aan doe gaat het vast beter. Maar de pijn bleef en werd nadat ik 133 dozen had uitgepakt alleen maar erger. Dus toch maar even naar een dokter. Op aanraden van Marcel zijn werkgever hebben we een dokterspraktijk in de buurt gevonden. Ze hebben er goede ervaringen en ze zijn heel kindvriendelijk (ook niet onbelangrijk). En het toeval wil dat dokter ook nog een beetje Nederlands kan verstaan. Dr Caroline van der Vlugt (hoe hollands is dat?) komt zelf uit Zuid Africa maar is getrouwd met een Nederlander. Ik kom een heel eind met mijn Engels maar hoe leg je precies uit wat eraan mankeert .....als je geen bloed ziet;-). Nou dan maar even google raadplegen....tegenwoordig een van mijn beste vrienden. Dus met een medisch woordenboekje naar Dr Caroline. Kids maar gelijk mee dan hebben die er ook alvast even rondgekeken...en het is natuurlijk helemaal niet erg als je niet voor jezelf naar de dokter moet (uitspraak van Yildiz).
Na een paar op en neer en draai bewegingen denkt ze aan een slijmbeursontsteking en verwijst ze me door naar het Ziekenhuis voor een rontgen en echo. De radiologie afdeling zit niet standaard bij het ziekenhuis, dus een afspraak is snel gemaakt.
Een week later kom ik terug bij Dr Caroline en ze bevestigt dat het inderdaad om een slijmbeursonsteking gaat maar dat ik ook een scheur in mijn pees heb. Huh........en nu gaat er wel een bel rinkelen. Vlak voor de verhuizing heb ik op zolder alle dozen alvast achter het schot weg gehaald (om maar geen spullen te vergeten). Toen heb ik een pijnscheut gevoeld bij het onder een "foute" hoek tillen van een doos.
Het advies is rust, spuit met onstekingsremmers en physiotherapie. We zijn inmiddels twee weken verder en de spuit geeft inderdaad verlichting. De pijn is verminderd......en ik kan al aardig goed stofzuigen met mijn linkerarm;-) Ik mag gelukkig wel sporten (hardlopen) maar niet tennissen. Ik heb me samen met Hildur ingeschreven voor de Gold Coast Marathon op 6 juli a.s. voor een afstand van 6 km (10 km is dit jaar helaas niet haalbaar). Maar je moet altijd doelen stellen dus... 6 km in 2013 en 10 km in 2014!

Knop is om

De vakantie is voorbij en we gaan weer ritme pakken. Olin en Yildiz hebben zin om weer naar school te gaan. Olin zijn Engels is met sprongen vooruit gegaan. En als ik de kids om 15.00 uur weer uit school haal, vraagt zijn juf om even in de klas te komen. Met een smile op haar gezicht meldt ze; "Olin is talking to me". Blijkbaar is de knop in zijn koppie omgegaan en heeft zijn angst plaats gemaakt voor lef. Hij kletst honderduit en de woorden die hij had opgeslagen op zijn harde schijf komen er heel vloeiend uit. We zijn heel blij voor hem en ontzettend trots.

Black Piet

Het is een regenachtige dag en de buurmeisjes Evy (3 jaar) en Mia (6 jaar) spelen bij ons. In de speelkamer wordt de verkleedkist op zijn kop gegooid. Ik zit lekker op de bank en luister naar de gesprekken in de speelkamer.
(Evy) What's this?.
(Olin) Do you know black Piet? That is the hat from black Piet.
(Evy) No I don't know black Piet.
(Olin) He is the helper of Sinterklaas.....ja dat maakt het een stuk duidelijker;-).
(Evy) Who is Sintek.....what?
(Olin) He is a man with a white baard and a paard. And if you are a good girl you can have presents. And if you are naughty you go in a zak. Black Piet comes to your house en give you some pepernoten.
(Evy) No I don't know them.
(Olin diepe zucht).......oh it doesn't matter, you can put on the hat of black Piet together with your prinsessenjurk.

Ik keur het helemaal goed en moet inwendig enorm lachen.

Lang leve skype

Yildiz was vorige week heel verdrietig en had last van heimwee. "Mama waarom moesten wij nou voor papa zijn werk naar Australië?"; vroeg ze met dikke tranen in haar ogen. Ik leg haar uit dat papa en mama ook heel graag zelf wilden, maar dat neemt het heimwee gevoel niet weg. "Jullie hadden ook even met mij moeten overleggen". (die schat). We praten en Yildiz geeft aan dat ze haar vriendin Femke, haar konijn Roosje en opa's en oma's mist. Natuurlijk is het heel moeilijk om iedereen die je dierbaar is achter te moeten laten. Ik vertel haar dat ik het ook moeilijk vind, maar dat er heel veel manieren zijn om met elkaar in contact te blijven. We zitten wel 10 minuten met zijn tweeën te snikken en dan zeg ik; "zullen we juf Sjoukje een mail sturen of we met de klas kunnen skypen?". Ja...heel graag mama. We sturen juf een mail en we hebben volgende week een skypedate. Yildiz is helemaal in haar nopjes (al duurt het best nog lang).  


Yildiz en Olin zitten er helemaal klaar voor en de verbinding is goed. De klasgenootjes van Yildiz mogen per 2 even met haar praten. Yildiz geniet zichtbaar en heeft leuke gesprekken. Olin zijn klas komt onverwacht nog even voorbij en zo krijgt hij ook de kans om zijn vriendjes en vriendinnetjes live te zien. Na driekwartier ronden we af.  Dit was het hoogtepunt van de vakantie! Emigreren in deze tijd is zo anders dan 10 jaar geleden. Met de moderne technologie kun je iedere dag contact hebben met beeld en geluid. Lange leve Skype en het is ook een goed middel tegen heimwee!!

Hollywood premiere

Vandaag hebben we ons ingeschreven op een workshop film maken van de filmacademie. Eerst volgen er wat instructies over de rolverdeling op de set. Na een half uur gaan we filmen op locatie en maakt iedereen zich klaar voor opname. Olin is director en kruipt daarbij in de huid van Steven Spielberg. Yildiz is de geluidsvrouw. Iedereen heeft een taak en staat klaar.... zo ook de acteurs. Olin roept;" three, two, one and ACTION". Zodra de opnamen klaar zijn worden de beelden kritisch bekeken en als de director tevreden is gaan we door naar de volgende scene. De rollen rouleren zodat iedereen alle facetten van de filmset een keer gedaan heeft. De kinderen hebben er echt lol in en Yildiz is een geboren actrice (maar dat wisten we al;-).
Aan het eind van de ochtend komt het belangrijkste ......de montage. Integenstelling tot het monteren van een Hollywood movie waarbij de montage de meeste tijd neemt......hoeven de kinderen alleen maar een keuze te maken voor de special effects. Met 1 druk op de knop worden de opnamen en de special effects in mekaar gemonteerd. Voila!! Bij terugkomst natuurlijk gelijk het programma op onze Ipad gedownload (....... voor degene die het ook thuis willen proberen).
Olin en Yildiz hebben het volgende filmpje thuis gemaakt. Created with ACTION MOVIE FX
Get the App!

Let op: deze film is geschikt voor 16 jaar en ouder,  bevat schokkende beelden;-)

 

Willy Wonka

Yildiz heeft haar eerste uitnodiging voor een verjaardagsfeestje ontvangen. Een golden ticket van Willy Wonka. De dresscode is paars dus maar even de nagels lakken. Grote verschil met de verjaardagsfeestjes in Nederland is; alle meisjes van de klas zijn uitgenodigd, gezellige boel en wat ook wel positief is niemand wordt buitengesloten! Ook is het niet raar als er een paar moeders blijven hangen. Yildiz heeft een topmiddag, gedanst, gezongen en chocoladetruffels gemaakt.

Pickup truck

Helaas was het niet toegestaan om ons tuinmeubilair uit Nederland mee te nemen. Ze zijn veel te bang dat er raar ongedierte mee gesmokkeld wordt. Dus moesten we met pijn in ons hart afscheid nemen van onze riante steigerhouten loungebank.
We hebben een overdekte veranda (met schaduw) .....maar nog geen meubels. Ik speur wat op de australische marktplaats, gumtree genaamd. Genoeg keuze ....en aantrekkelijk geprijsd!. Met mijn Nederlandse zuinigheid doe ik een paar keer een bod. Maar ik word iedere keer overboden (wat niet zo heel moeilijk is.....want ik ga er heel scherp in). Dan komt er een mooie set voorbij die qua afmeting goed past....onze veranda is vierkant en de tafel ook. Ik doe weer een belachelijk laag bod en de verkoper hapt (mooi). We komen eruit en spreken af dat we de tuinset met stoelen zaterdag op komen halen.  Marcel rijdt met de auto naar het adres en bij aankomst blijkt dat ze aan het verhuizen zijn, dus ze moesten er vanaf;-). Het is een een tuinset van hardhout.....waarvan je zou denken dat de stoelen inklap zijn. Maar nee dus.....de verkoper adviseert Marcel om twee keer te rijden. Niet als we geprobeerd hebben om alles in te laden....(hoor ik Marcel denken). Dus de tafel en 6 stoelen worden vakkundig en met beleid opgeladen. En ja alles past en de lading wordt met hele dunne lijnen maar een paar goede nautische knopen vastgezet. Met een snelheid van 80 km op de snelweg.....harder kan niet want dan is de kans groot dat Marcel de lading verliest....komt hij een half uur later de straat in rijden. Je hebt een Pickup truck ..... of niet.

Spotlight adventure

Iedere vakantie worden er diverse activiteiten in de omgeving georganiseerd. De activiteiten in de natuur hebben onze voorkeur. Dus we boeken een spotlight adventure, een excursie in het donker olv een gids. Bij aankomst in het donker is het even zoeken naar het startpunt....er staan meer auto's zonder verlichting op een donker afgelegen parkeerplaatst bij een park ?! Zouden die ook deelnemen? We draaien voorzichtig ons raam open en de buurman ook.....he gelukkig hij is ook een deelnemer (ik zie ook een zucht van verlichting bij hem). Na een aantal minuten komt de gids ook het terrein op rijden. We krijgen wat instructies:kinderen aan de hand, 1 zaklamp per twee mensen, haal nooit de gids in, ga niet van het pad af......oei ze maakt het wel spannend. We lopen het bos in en het is werkelijk aarde nacht. Na 5 minuten lopen wordt het duidelijk waarom we de gids niet in mogen halen, ze schijnt recht in een web met een reuze spin die op ooghoogte over het pad hangt. Ieks.....ben ik even blij, onderweg springt er een dikke vette kikker voor onze schoenen langs...ach niks aan de hand denk ik......blijkt het een giftige kikker te zijn..oei niet aanraken dus. Op de parkeerplaats liep een verdwaalde hond rond en die

achtervolgt onze groep. Dit maakt het wel extra spannend. Bij ieder geluid staan we even stil om te luisteren en te kijken wat het kan zijn, komt die hond weer aanlopen. De gids probeert nog om de hond terug te sturen, maar daar heeft ie geen zin in.  Hij loopt standaard 20 meter voor de groep uit en jaagt daarmee de nachtdieren weg (jammer). We schijnen onderweg nog op een termietenheuvel en er vliegen enkele fruitbats (vleermuizen) over ons heen. Aan het eind krijgen we nog een presentie van de dieren die 's nachts actief zijn....maar die we onderweg niet hebben gezien. Het dier dat we het vaakst gespot hebben was een bijzondere, originele, inheemse bulldog.

Paasvuur

vlnr Yildiz, Josh, Emma en Olin

1e paasdag
Pasen wordt hier uitgebreid gevierd en is vooral een familieaangelegenheid. Er zitten hier gelukkig meer buitenlanders.....dus dan heb je al snel een band en zoek je mekaar op om samen dingen te doen. We hebben voor zaterdag Jonas (collega van Mars uit IJsland) en Hilda uitgenodigd en koken lekker Mexicaans voor hun. Het is een gezellige avond, met een lekker wijntje. In de hamburgertent hebben we een uitnodiging van Fiona en Jules ontvangen om op 1e Paasdag te komen BBQ. Jules komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, maar het gezin woont al een hele tijd in Melbourne. Zij zijn ook in Januari naar de Gold Coast verhuisd en hun kinderen Emma en Josh zitten bij Yildiz respectievelijk Olin in de klas. Er wordt gedanst, gezongen en gezwommen....en we vermaken ons goed.

Op 2e Paasdag zijn we uitgenodigd bij Thor en Anna (IJslanders die we via een collega van Marcel hebben leren kennen). Het klikt heel leuk en we blijven zelfs langer dan gepland. Want het kampvuur gaat ook nog aan zodat de kids Marshmallows kunnen roosteren. Oh we houden wel van die spontane acties. Tegen half tien ’s avonds valt Olin op mijn schoot in slaap bij het paas-kamp-vuur. Heerlijk…..dat buitenleven!