Schaatsen of snorkelen?

We zijn in Airlie Beach onderdeel van Whitesundays Island. Als we door het dorp rijden is er in 15 jaar veel veranderd....aldus Afke en Marcel Backpackers uit de jaren '90. Ja de grote investeerders hebben dit gebied ook ontdekt en de hostels hebben plaats gemaakt voor hotels. Wat meteen een andere doelgroep aantrekt.....mensen met en goed gevulde portemonaie. We staan 7 dagen op een mooie camping met veel jeugd en entertainment voor de kids. Maar we komen hier voor het koraal. Afke en ik lopen een reisbureau binnen om een geschikte excursie te boeken......gevonden WhitehavenXpress. Een soort snelle veerboot die je in 1 dag naar alle highlights brengt: Whitehaven Beach BBQ, Hill Inlet, Snorkelen bij Mantaray Reef. Ze hadden alleen nog plek op de laatste dag van het jaar dus boeken we snel. Met de komst van de hotels zijn de prijzen van excursies ook geëxplodeerd;-) Maar we zijn hier nu is ons motto.

We worden opgepikt van onze camping op weg naar de boot. Iedereen heeft er ontzettend veel zin in. Het is iets bewolkt maar dat mag de pret niet drukken (althans nog niet). Iedereen is ingecheckt en de trossen gaan los......volle kracht vooruit. De zee is een beetje ruig en dus hebben we een hobbelig tochtje naar onze eerste stop. Onderweg worden er "stingersuites" uitgedeeld (een soort schaatspakken die je beschermen tegen de kwallenbeten). Als we de pakken aantrekken komen we niet meer bij van het lachen.....hoogzomer en wij trekken nietsverhullende elegante modieuze schaatspakken aan. Yildiz voelt zich net catwomen....haha.

 We maken schaatsbewegingen of dat we in training zijn voor de Olympische spelen in Sochi en worden wat schaapachtig aangekeken door de rest van gasten. De dag is halverwege en we hebben nog geen koraal gezien....hmm?. Na de lunch zetten we koers richting Hill Inlet voor een wandeling naar de top.......waar ons een adem benemend uitzicht te wachten staat. Helaas de weersgoden zijn ons niet goed gezind en de wind haalt aan. Vanwege veiligheidsoverwegingen wil de bemanning ons niet in een rubberboot naar de wal brengen. Huh......ja we zitten bij een paar klunzige Chinezen in die bij de eerste stop al moeite hadden met instappen vanaf een schommelende boot. Maar hé wij zijn watersporters hoor!! wel een beetje gewend aan het geschommel. Helaas de kapitein beslist en dus mogen we nog net even een kiekje maken vanaf de boot.......erg jammer. Maar dan gaan we nu snorkelen toch?! waar iedereen zich op verheugd heeft. De kapitein geeft gas en we stampen erover, even later krijgen we opnieuw slecht nieuws te verwerken....het water is te ruig bij Mantarys Reef en dus zoeken we een beschutte baai om te snorkelen.

Nog een paar laatste instructies en plons! Al gauw constateer ik dat het koraal niet zo kleurrijk en levendig is. Onze kapitein zenuwachtig staat te schreeuwen vanaf het dek naar een paar Chinezen die kennelijk op het koraal staan. De kids zijn reuze enthousiast want voor hun gevoel zwemmen ze in een heel groot aquarium en we zien Nemo  en Papagaaivissen voorbij komen. Marcel, Afke en ik zijn minder enthousiast we voelen ons genaai.....Olin vindt het snorkelen geweldig en maakt onderwater aan mij duidelijk als hij weer iets moois ziet.....zijn enthousiasme maakt me blij.  Olin en ik snorkelen de maximale tijd van 45 minuten (dit gaan we nog een keer vaker doen). 

Op de terugweg haalt de wind nog wat meer aan......en de boot stuitert over de golven Olin geniet en Afke heeft het zwaar. Terwijl ik mijn ontevredenheid uit, wordt het steeds stiller naast me.......en dan opeens legt Afke een tapijtje......oeps. Eenmaal aan wal is het zeezieke gevoel gauw verdwenen en zijn we teleurgesteld over deze trip. Op de camping komt het stel dat twee tenten verderop staat en mee ook mee was bij ons klagen. We besluiten een officiële klacht in te dienen en met succes....we krijgen de helft van het geld weer terug. Nou we hebben geschaatst en gesnorkeld........maar het schaatsen was toch duidelijk het leukste van de dag. 

Christmas Day

25 december is niet alleen Eerste Kerstdag natuurlijk maar veel belangrijker nog de verjaardag van Esther! Maar hoe vier je een verjaardag van een 35 (ofzo) jarige vrouw als je de dag ervoor van een zandeiland bent gekomen waar niets te koop is en ‘s avonds in een motel beland in Bundaberg waar alle winkels al dicht zijn? Op de slijterij na dan.....want in de stad van de rum, kun je 24/7 rum scoren. Gelukkig hadden we de kado’s al voor vertrek gegeven, zodat we die niet hoefden mee te slepen maar ja een verjaardag zonder taart (lees monchoutaart specialiteit van Marcel)  is ook geen (echte) verjaardag, toch? Bij het krieken van de dag sluip ik naar buiten om in de stad boodschappen te doen…..Christmas Day…alles dicht; gelukkig de noodwinkel bij een benzinepomp is open. Er is niet veel keuze maar een paar donuts, koffie, thee en Lang zal ze leven in de Gloria!

Bogged

Eindelijk vakantie! Met als eerste bestemming Fraser Island; werelds grootste zandeiland. Met de gehuurde 4x4 jeep rijden we het eiland op en gelijk begint de zandweg. Niet van dat lekkere harde Nederlandse zand maar van dat zachte strandzand waar je ongeveer tot je enkels inzakt als je erop loopt. Al gauw was dan ook de conclusie vaart houden en niet stoppen en dat lukte ook redelijk totdat er een auto voor ons vast (bogged) zat. Vriendelijk als wij zijn assisteerden we “onze vriend” en met een kabel trokken we hem met onze auto uit zijn gat; Schitterend wat was die man blij. “We are friends for life and we’ll drive around the island together” zodat we elkaar konden helpen als we vast kwamen te zitten. Onze vriendelijke vriend gaf gas en wij er achteraan…….helaas op het zelfde punt kwamen wij vast (bogged) te zitten en “our mate” was al om de hoek gevlogen en sindsdien hebben we hem niet meer gezien. Het duurt maar even en je hebt meerdere auto’s achter je die allemaal goed bedoelde adviezen hebben en na een half uurtje zweten waren wij uit het diepe dal en konden onze trip voortzetten.

Enkele hoogtepunten van een onvergetelijk 4-daagsverblijf op Fraser Island:

- Zand, zand en nog veel meer zand

- Dingo gevaar......we hebben er 4 geteld

- Heerlijk, helder, H..........zwemwater in Lake McKenzie, Wabby, Birrabeen

- Oorverdovend concert van de krekels

- Beste rij-advies: Drive it like you stole it!

- Champagne in de pool

- Strand, strand, strand, strand...........oneindig veel straaaaand
- Bushman (anti-insecten-spray) is je beste vriend
- Kamperen in de natuur
- Na 2 dagen de wijn al op;-(
- Lekker worteltjes?!
- Hobbel, hobbel........gat in de weg
- Goeie oefening voor Parijs  - Dakar

Smerig klusje

We hebben sinds kort een huis met een zwembad;-). Op aandringen van de kids hebben we in de opruiming een opblaaszwembad met een doorsnee van 5 m gekocht. Want ja we moeten tijdens de warme zomerdagen wel wat verkoeling kunnen zoeken. Er wordt goed gebruik van gemaakt en na schooltijd worden er vele bommetjes gemaakt. Maar een zwembad heeft ook onderhoud nodig.....de gemiddelde Australiër in Queensland met zwembad aan huis heeft een onderhoudscontract met een pool-boy. Die zorgt ervoor dat de kwaliteit van het zwemwater optimaal blijft. Onze pool-boy Marcel krijgt de waterkwaliteit niet op het juiste niveau en na 3 weken is het zwembad water groen en overgenomen door de algen. Conclusie leeg laten lopen......en afbreken want we gaan morgen op vakantie. 

Afke en ik stropen de mouwen op en gaan vol goede moed aan de slag....emmertje water, sopje, doekje.....en poetsen maar. Het enthousiasme verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ten eerste is het warm/heet en ten tweede is de stank bijna ondragelijk. Het lijkt wel of we een mestbult zitten schoon te poetsen. We nemen af en toe pauze om de waterhuishouding van ons lichaam op peil te houden, maar vooral ook om maar niet te bezwijken van de geur. Na een dikke 2 uur is de klus geklaard en de het zwembad schoon. Mijn voorstel is om een 10 rittenkaart bij het plaatselijke zwembad te kopen, onder het mom van wel de lusten....niet de lasten. Want dit smerige klusje hoeft van mij niet meer!! 

NB Inmiddels staat het zwembad weer en  proberen we het zwemwater op de juiste PH waarde te krijgen. Sorry Afke voor het ondankbare werk!!

De vliegende postbode

Post uit Nederland is altijd leuk! Dit keer werd de post bezorgd door een koerier uit Sneek. Postbode Afke heeft de helft van haar zomerjurkjes, slippers en bikini's thuis moeten laten om ruimte te creëren in haar rugzak voor alle goederen uit Nederland. Ik had een bestelling gedaan voor Birckenstock slippers en enkele Nederlandse leesboekjes voor de kids. Maar toen de pakketdienst de bagage opende zaten er wel hele leuke en lekkere dingen in. Zo hebben we onder andere een echte "koek en sopie" stalletje onder de kerstboom,   11-steden drop, originele Sneekweek hoeden, spel van het jaar 2012, DVD van de 3-gebroeders and last but not least......Weduwe Joustra Beerenburg gekregen! Iedereen bedankt voor de mooie kado's.

Touch down Afke

Om 8 uur landt Afke in Brisbane en we kijken ernaar uit om haar van het vliegveld te halen. Kids hebben speciale spandoeken geschilderd en de camera staat start klaar. We moeten nog even wachten totdat ze door de douane komt en het had niet veel gescheeld of Afke was in China blijven steken. De heenreis verliep verre van vlekkeloos (bijdrage van onze speciale reiscorrespondent Afke de Goede).

Miss De doesn’t want lijs end sjikken…

Tja als je dan bovenaan de lijst van verwachte bezoekers staat, kun maar beter beetje snel Down Under gaan, zodat ook al die andere vrienden en familie snel kunnen volgen (hint hint) En zo sta ik dan op vrijdag de 13^e december bepakt en bezakt op Schiphol.. vrijdag de 13^e dat had een voorteken moeten zijn.. maar gelukkig ben ik niet zo bijgelovig….. mn vertrek gaat dan ook vlekkeloos. De giga extra tas zeilspullen van de familie Vos die ik maar even mee moest nemen, kan zonder kosten zo mee en wordt doorgelabeld naar Brisbane. “u heeft er geen omkijken meer naar mevrouw”. Ah das fijn, te meer daar ik wel bij mijn 2 overstappen nog even boarding passen moet ophalen. Vlucht vertrekt keurig op tijd. Echt Nederlands. Uitstekende KLM-vlucht met prima verzorging. Naast me jonge meid die naar Sydney moet. Eenmaal boven het Chineze luchtruim beginnen de problemen.. eerst de melding dat alle ruimbagage opgehaald moet worden, niets gaat automatisch door.. “Heeft u wel een visum voor China?”, vraagt de Chinese steward.. “nou nee, moet dat? Vragen wij vertwijfeld? “ja dat moet”… hmmm probleem… stress momentje… maar bij aankomst in Chengdu blijkt dat we ter plekke 72 uurs visum kunnen regelen. Je moet er wat geduld voor hebben.. 4 chinezen die jouw en je paspoort 5 minuten lang bekijken en dan moet er een 5^e man komen voor de stempel… ja dit is China… geduld is een schone zaak… snel op zoek naar mn 2 tassen ruimbagage en dan inchecken… aai stressmomentje.. waar doen we dat? Nu kom ik in het Chinees niet verder dan 2 woorden: Ni Hao…. Een Chinees komt tot maximaal 1 woord Engels: yes… maar of dat ook yes is… na heel veel mensen vragen en een wandeling buiten van 15 minuten (met 2 tassen) vinden we de incheckbalie. Joehoe…. Helaas ook hier weer slechts 1 boarding pass… mooi op tijd, we kunnen zo instappen en vliegen verder naar Guangzou… aai nog een Chineze stop… onderweg lise with sjikken… na aankomst neem ik afscheid van mn reisgenote en ga op zoek naar mijn bagage… aai stressmoment… hoe lang duurt dat??? Heeel lang… maar gelukkig beide tassen arriveren weer…. Op naar de incheckbalie. De tijd begint ietwat te knijpen…. Aai stressmoment.. een hele lange rij Chineze met heeeeeeeeel veel bagage voor de balies… maar gelukkig ik kom aan de beurt… het inchecken duurt en duurt en duurt.. zo te zien lukt het niet helemaal..”youl visa  fol Austlalia no good”…. Wat? Ziehier mijn visum voor Australia… geaccepteerd en wel… maar niet volgens de chinees: ingetrokken visum… wat??? Aai stressmoment… Chinees gaat er met mn paspoort vandoor, maar kan me niet vertellen wat ie gaat doen.. dat paspoort hou ik liever zelf in de hand.. na 10 minuten (alle Chinezen inclusief bagage zijn veltlokken) komt ie terug.. zonder paspoort…. “we Phone to austlalia”… Neee.. ik raak enigszins van slag.. mn vliegtuig gaat zo weg… maar dan komt de collega terug… alles ok, in Australie ben ik welkom! Wat blijkt… de Chinezen raken in de war van mijn achternaam De Goede… Heet ze nu Miss De of is het miss Goede? Nu rapido inchecken en op naar de douane…. Aai stressmoment.. hele lange rij voor de controle van de handbagage…heel veel Chinese medewerkers staan te kijken..een enkeling werkt ook nog.. geduld is een schone zaak…. Eindelijk aan de beurt, krijg ik te horen: “youl luggage is no good. You have to go back”..schijnt er iets met mijn ruimbagage te zijn… afijn.. waar moet ik naartoe?. alle chinezen hebben geen idee.. iets met een gele deur… hele eind teruggerend.. en na 100 man vragen dan de juiste balie gevonden… “someone is coming fol you”…wat wie komt er?? Wat is er loos? Aai aai stressmoment… heel groot stressmoment…. De tijd tikt door….en dan eindelijk een karretje met daarop een grote grijze tas….. ja hoor die is van mij! Of beter: van de familie Vos (had die verdomde tas niet in die giga container gekund?) wat is er mis? “gas”…. Oh neee….zwemvesten met gaspatronen…. Hup beide uit de tas gerukt… tas weer door de controle… tas weer op slot..en klaar… douane beambte happy met zn nieuwe zwemvesten…pffffffffff…. hup rennen naar de douane…. Aai sressmoment nog steeds zo’n lange rij…. Inmiddels niet alleen meer swit opt gebit, maar werkelijk overal.. pfff….. gelukkig mag ik door de speciale controle.. ren ren ren… en pffff.. precies op tijd bemachtig ik mijn stoel in het vliegtuig… “do you want lijs and sjikken?” aai stressmoment…

Note: voor potentiële downundergangers…. Laat je niet weerhouden door de lijs en sjikken… vlieg via hongkong… 

Gelukkig heeft ook dit verhaal weer een happy end!

Lek geprikt

Het Australische vaccinatie schema wijkt af van het Nederlandse. Bij de dokter krijgen we advies om nog de Hep B vaccinatie in te halen (wordt in Nederland niet meer gegeven). Dit betekent dat we de komende 6 maanden 4 prikken moeten halen. De herhaling van de BMR volgens het Nederlandse schema en inhaalprogramma van de Hepatitis B (3 keer). De eerste keer krijgen de kinderen 2 prikken. Olin is niet echt onder de indruk, Yildiz daarentegen moet 3 keer diep zuchten voordat de eerste prik gezet kan worden. Binnen 4 weken staan we weer op de stoep voor prik nummero 3. Begin Maart mogen we de laatste prik halen en dan zijn we weer helemaal up to date!

Kurrawah2Dunbarah

Samen met Jenny (Germany) Timmermann heb ik me ingeschreven voor de een hardloopwedstrijd van 15 km op de boulevard. Een aantal weken geleden had ik het parcours al een keer verkend samen met de familie. Iedereen op de fiets en ik hardlopen. Het was toen een hele zware bevalling en bij 8 km was ik er helemaal kapot (was niet echt een goede motivatie). Na een rustig en lekker zondagochtend ontbijtje stonden we toen pas om 11.00 uur op de boulevard, de temperatuur was toen al hoog in de 20 graden. Olin functioneerde als een prima haas en had het tempo er lekker in. Marcel en Yildiz waren halverwege afgestapt. Na het keerpunt had ik echt lood in mijn benen en bij 8 km moest ik stoppen. Ik kon alleen maar hopen dat de volgende trainingen beter zouden gaan......anders haal ik de finish straks niet.
Op 8 december ging al vroeg de wekker en om 7 uur was de start (prima temperatuur en een lekker zeewindje). Het lopen ging verrassend lekker en ik had uitgerekend dat ik er zo'n 1 uur en 52 minuten over zou doen. Ik liep een snellere tijd 1:42:24 met als gevolg dat mijn supporters nog in de zee lagen toen ik over de finish kwam (gevalletje jammer). Na de finish werd ik getrakteerd op een ijsbad, watermeloen en een sport massage.....wow ik voelde me net een echte atleet. Toen weer herenigd waren hebben we nog even lekker met Jenny, Rob en Rebecca ontbeten in een strandtent. Prima start van de dag en nu op naar de volgende uitdaging!

Sinterklaas en Kerstman hand in hand

Terwijl het morgenavond pakjesavond is, zijn de Australiërs alleen maar bezig met kerst. Iedereen is dan ook heel verbaasd als we het verhaal van Sinterklaas uitleggen en dat we eigenlijk niks met kerst doen. Volgens de Australische traditie tuig je de kerstboom 1 december op. Ik wilde het eigenlijk uitstellen tot na 5 december, maar ben uiteindelijk toch gezwicht (op aandringen van de kids). Het winkelcentrum om de hoek is helemaal omgetoverd tot een grote kerstetalage  a la de V&D. Dus ik doe Sint inkopen in kerstsferen. Mooi voorbeeld van twee verschillende culturen.

Het schooljaar komt tot een einde en vanavond is er een speciale kerstviering een openluchtconcert met optredens van alle klassen. De klassen van Yildiz en Olin hebben ook een lied ingestudeerd en vanavond gaan we met een picknick kleed een gevulde koeltas luisteren naar de kerstliederen. Gayle is zo aardig geweest om vanaf 15.00 uur een plekje voor ons vrij te houden, dus we zitten 1e rang. Er worden allerlei Christmas Carols gezongen. Van tevoren had ik me zo voorgesteld dat het een beetje saai zou zijn om een hele avond naar (kerk)kerstliedjes te luisteren, maar het tegendeel bleek waar. Alle moderne klassiekers passeren de revue; o.a. Mariah Carey (all I want for Christmas is you) Bing Cosby (I'm dreaming of a white Christmas) en nog wat van die golden oldies. Het was een avond van inhaken, meedeinen en ......gezelligheid.

Als we thuiskomen roept Olin; "Weet Sinterklaas wel dat hij de kadootjes morgenavond onder de boom moet leggen?". Ik kijk even snel naar Marcel........nu al een samensmelting? Nee we houden nog even vast aan onze eigen tradities. En dus klopt Marcel alias de verstop-Piet op de deur om al fluitende weer via een andere deur weer binnen te komen. Ja je moet een beetje creatief zijn, om de rol van de buurman over te nemen;-). Snel wordt de mand met kadootjes op dak gevonden. Want ja we hebben geen schoorsteen dus...... Olin rent nog snel de straat op en roept; "Ja ik zag Zwarte Piet nog net de hoek omgaan".
Voor de vorm leggen we de kadootjes onder de boom.....pakjesavond kan beginnen. Sinterklaas en de Kerstman gaan bij ons hand in hand dit jaar.

Sinterklaas en Zwarte Piet

De gezellige tijd staat weer voor de deur, alhoewel we niet echt het gevoel hebben. Maar daar kunnen we zelf natuurlijk wel wat aan doen. Een aantal weken geleden heb ik per toeval Maggie ontmoet en toen is het idee ontstaan om via Facebook meerdere Nederlandse gezinnen op te sporen. Er zijn hier wel een aantal clubjes zoals de Borrelaars, maar die hebben een iets ander (lees ouder) publiek. Dus we starten een facebook pagina Dutch Kids Gold Coast met als doel om periodiek bij elkaar te komen om zo de Nederlandse taal levendig te houden. Onze eerste activiteit die we organiseren is de intocht van Sinterklaas en binnen een week hebben we 19 aanmeldingen binnen. Wow.....super leuk en wat een enthousiasme....kennelijk voorzien we in een behoefte;-). We regelen pepernoten, een Sinterklaas en Zwarte Pieten pak, liedjes  en een vrijwillige Sint en Piet (Marcel en Marika Bettonvill). De locatie is in een park en in plaats van een witte schimmel......komt Sinterklaas hier binnen een zwarte Ute (typische Australische pickup car). Iedere ouder had een kort tekstje met bijzonderheden gemaild en Sint en Piet zitten prima in hun rol. Het wordt een dag om nooit te vergeten.......de eerste Sinterklaas down under!. Een beetje vreemd......maar erg leuk. We hopen deze traditie de komende jaren in ere te houden.   

Do But (Doe Maar)

Ook hier in Australia komt het eind van het jaar inzicht (al is bijna alles omgekeerd tov Nederland). Voor Lankhorst Euronete Australia (mijn werkgever) betekent dat stocktake = de voorraden checken (balansen). Ik als kantoor pikkie mocht me mengen tussen de warehouse “dudes” om de voorraden te tellen. Een behoorlijke klus die al met al twee weken in beslag nam. Er heerste een gezellig sfeertje en de Iphones werden ingeplugd voor de muziek en na de eerste week werd ik niet meer gezien als de kantoor pik maar werd ik één van de homies en mocht ik zelfs mijn Iphone pluggen! En daar kwamen de eerste vragen; Marcel, who is this? Marco Borsato….Marco Borderwhatte?? You know Marco Borsato with: I don’t live for you anymore! Next song; Who is DJ Tiesto ? – guys come on a Dutchman and one of the world’s  best DJ for many years!

En het mooiste van allemaal; nice song – who is this? This is Do But, Do But (Doe Maar)? Yes, Do But with “ 32 years shacky on my legs”  also known for their songs; the bomb and Nederwiet ;-) en ik vind het nog steeds jammer dat ik geen songs had van Red Rinus and Pe Garbadgecan  (Rooie Rinus en Pedaalemmer  (haha).

Jarig in de zomer ipv in de winter

Voor het eerst vieren we Yildiz haar verjaardag in de zon. Ze wordt alweer 9 jaar....even een cliché......kleine meisjes worden groot. Vorig hadden we een Ik Hou Van Holland Feestje en nu gaan we knutselen met 11 meiden in het ArtsCraft centrum. De stemming zit er goed in en ik heb geloof ik de afgelopen 5 jaar niet zo'n rustig kinderfeestje gehad. Dat is toch het voordeel van uitbesteden;-) Het enige waar ik druk mee ben is om ervoor te zorgen dat iedereen wel voldoende eet en drinkt, want we gaan alle home made lekkernijen natuurlijk niet weer mee naar huis nemen. De meiden zijn erg creatief en als de verf moet drogen, spelen ze buiten kringspelletjes. Na 2 uur zit de tijd er bijna op en is het tijd om de taart aan te snijden. Blijft een raar idee....de ouders staan alweer paraat om hun dochters op te pikken en dan moet nog snel even de taart erin gedrukt worden. Maar hier dus heel gewoon in de wereld op zijn kop. Yildiz is dik verwend en loopt als een celebrity met haar tassen en in korte broek het huis binnen.

In concurrentie met de Schoolkantine

Het continue rooster vraagt van mij enige creativiteit om iedere dag een gevarieerde, gezonde en lekkere lunchbox te vullen.  Brood met hartig en zoet, een gezonde snack en een stuk fruit zijn de basis ingrediënten. Af en toe krijg ik van de kids een variatietip omdat ze dat gezien hebben in de lunchbox van een vriendje. Dan krijg ik te horen dat er een wrap of sushi in zit, dat is wel wat anders dan een ordinaire boterham met kaas (is dit te Nederlands?). Ik ga online en laat me inspireren door de plaatselijke supermarkt met lunchbox suggesties. De kaas wordt vervangen door smeerkaas met sla en de ham wordt afgewisseld met eiersalade en we zijn sinds kort verslingerd geraakt aan zelfgebakken banenbrood. De afwisseling wordt gewaardeerd…..gelukkig!
 

Sinds een paar dagen heb ik er een concurrent bij ……the tuckshop (schoolkantine). De school heeft een grote kantine die iedere dag door 3 personen gerund wordt. Vier keer per jaar wordt het menu aangepast aan groente en fruit van het seizoen.  Er staan gezonde en  lekkere (lees minder gezonde) dingen op de menukaart.  Veel van de groente en fruit  wordt gekweekt in eigen groentetuin van de school.  Mijn allereerste kennismaking met de “tuckshops”was een “appleslinkie”.  Als je een appel meeneemt naar school, kun je deze laten schillen en snijden (super idee en goede motivatie om kinderen fruit mee naar school te laten nemen).  

Maar Yildiz en Olin lieten me ook zien hoe het werkt om wat te bestellen bij de “tuckshop”. (hele slimme truck).  Een blik op de menukaart en vooral de prijzen wist ik dat we niet regelmatig gaan bestellen. We spreken af dat we 2 x per jaar “tuckshop” doen en dat is als een van de kinderen jarig is.  Iedereen blij. Dus op 6 november gaan we wat eerder naar school om de bestelling door te geven.  Yildiz en Olin bestellen een  stuk pizza, een slushie, fruityoghurt  en ik reken $ 18 af. Ik begrijp echt niet dat er ouders zijn die hun kinderen  alle dagen “tuckshop”  laten bestellen.  Voor Olin en Yildiz is het een heuse traktatie……en als ik ze om 3.00 uur ophaal en vraag of ze lekker gegeten hebben……is hun antwoord:” Ja…… maar jouw boterhammen zijn ook lekker hoor”!.  Mooi ik heb de concurrentiestrijd met de “tuckshop”niet verloren;-)

Inburgeringscursus deel 3 "Surfing, Surfing"

De zomer staat voor de deur en dus trekt het strand weer aan ons. De stranden aan de Gold Coast zijn (relatief) veilig. Natuurlijk moet jezelf wel de nodige veiligheidsmaatr
egelen treffen, door altijd tussen de rood/gele vlaggen te zwemmen, want alleen daar houdt de Australische "Baywatch" de zwemmers goed in de gaten. Ik moet eerlijk zeggen dat de Australische" lifesafer's" waarschijnlijk niet geselecteerd worden op hun uiterlijk. Ik heb de David Hasselhoff's en Pamela Anderssons nog niet gespot. Vanaf november bieden de verschillende surfclubs cursussen "veilig op het strand" aan, de zogenaamde "Nippers". Een goed initiatief om de kinderen op jonge leeftijd de strandregels bij te brengen. Het nadeel van de "Nippers" is dat er veel spelletjes op het strand gespeeld worden en weinig wateractiviteiten. Onze kids zijn echte waterratten en dus schrijven we in voor surflessen waarin ook de veiligheidsaspecten uitgelegd worden. Van Oktober tot eind November zijn we iedere zaterdag op het strand te vinden. We krijgen les van surfgoeroe Cheyne Horan (wie kent hem niet?!...google dan maar even;-).

Yildiz en Olin oefenen op het droge de techniek van peddelen en sturen. Het is een echt familiegebeuren want de vaders/moeders worden er ook bij betrokken. Er ontpopt zich een ware coach in Marcel. Iedere zaterdag zijn de weersomstandigheden weer anders. We hebben kleine golven gehad om mee te beginnen, maar bij les zes stonden er dikke baren en lagen de kinderen meer in het water dan op de plank. Eind november hebben ze hun eerste ster gehaald en konden ze zelfstandig op de plank staan.  Volgend jaar gaan we zeker niveau 2 doen van golf surfen al noemen we het dan geen inburgeringscursus meer maar "way of life!".

De officiële coach Cheyne Horan

De officieuze coach Marcel Vos,
die overigens na 25 jaar nog steeds
in zijn wetsuit past! Compliment!

Wie zoet is krijgt lekkers

Bij thuiskomst hebben we een leuke verrassing. Onder het afdakje voor de deur staat een pakketje. We weten niet exact wanneer de postbode dit bezorgd heeft, aangezien het vandaag (maandag 7 oktober) een vrije dag is en in Australië wordt op zondag geen post bezorgd. Ik verbaas me er wel een beetje over dat pakketjes voor de deur gezet worden. Bij geen gehoor in Nederland gaat de bezorger eerst even checken bij de buren en als je geluk hebt laat de postbode het daar achter. Of hij komt op een ander tijdstip terug of je mag het van het depot afhalen. Hier droppen ze het voor je deur.....en blijft ook nog liggen ook! Mooi land.
Terwijl ik me verbaas over dit fenomeen, willen Yildiz en Olin graag weten wat er in zit. Met een schaar wordt vakkundig alle plakband losgeknipt. Het zit heel stevig dicht!. Maar na een tijdje geknutseld te hebben gaat de doos open.............."oh lekker Mama, hagelslag, pepernoten en chocoladetoffees". De kids gaan helemaal uit hun dak. We hebben de lekkernijen gekregen van Lucky5 (bedankt Astrid). Eise (vriendje van Olin) heeft zelf een briefje geschreven, heel schattig. We gaan lekker smullen de komende weken. Iedere dag krijgen de kids een paar pepernoten in hun lunchbox mee naar school, want wie zoet is krijgt lekkers!!!

Weggewaaid is opgeruimd /Numbucka Heads

Onze leuke vakantie naar Sydney zat er bijna op, alleen de terugweg nog. Een lange trip van zo’n 900km die ongeveer 11 uur in beslag neemt (je gaat namelijk door dorpjes met veel stoplichten en meer van dat soort vertragende onzin). Zonder overleg was het voor iedereen duidelijk dat zo’n trip in tweeën word gedeeld en vanuit Sydney kwamen we aan in Numbucka Heads een leuke plaats aan de kust. Het was al laat en bijna donker dus snel tentje opzetten en lekker uit eten. De volgende ochtend besloot ik (Marcel) een verrassingsontbijt te regelen ter ere van de laatste dag van een super leuke vakantie. Broodjes, croissantjes, zalm, kaasjes, eieren, spek alles werd gekocht en om 08:30 uur zaten we allemaal aan tafel, heerlijk in het zonnetje met een tot dan toe redelijke wind. Ja ja, je voelt hem al aankomen die wind begon aan te wakkeren en per hap van je ontbijtje kwam er een knoop (in windkracht) bij. We gingen steeds sneller eten maar uiteindelijk won de wind het; de laatste happen bleven op het bord liggen en met man en macht probeerden we alles veilig te stellen. Alles zo snel mogelijk in de auto, tent leeg halen want de haringen vlogen ons al om de oren. Flapper de flapper....jongens tent vast houden....snel plat die hap. Met vereende krachten werd alles veilig opgeborgen en was er geen schade. He he we zaten in de auto en we waren het er allemaal over eens dat Olin Kite-Surf (maar dan met een tent) talenten heeft!

Sydney here we come!

We rijden 1100 km zuidwaarts en hebben een camping midden in Sydney geboekt.  In een National Park notabene!. De camping is perfect uitgerust en we staan naast de BBQ plaats, dus we hebben een privé keuken. De camping is op 5 minuten lopen van de tramhalte en binnen 20 minuten staan we in hartje Sydney. Voor de komende week hebben we een programma uitgestippeld met voor ieder wat wils.  Een bezoek aan the Operahouse, een boottochtje naar Manly, een wandeltocht van Bondi naar Coochi en een bezoek aan de  Dutch Tall Ships.  Sydney is prachtig, levendig en multicultureel.  Het weerzien met de Operahouse voelt goed, wat een fantastisch staaltje architectuur!  We nuttigen onze lunch in the Botanical Gardens en hebben prachtig uitzicht op een van de mooiste gebouwen van de wereld.   Sydney vanaf het water is een “must do” dus varen we met de pont naar Manly.  Er zeilen heel wat mooie schepen voorbij en het voelt goed om weer even op het water te zijn. 

Eerlijk zeggen als rasechte watersporters, missen we het zeilen wel. De wandeltocht van Bondi naar Coogee beach overtreft al onze verwachtingen. Je loopt letterlijk op de ruige kliffen van Sydney. Onderweg heb je de mogelijkheid om een verfrissende duik te nemen in een van de ingebouwde zwembaden. En bijna aan het eind van de 6 km lange wandeling stuitten we op de meest indrukwekkende begraafplaats die we ook hebben gezien.  De overledenen hebben de beste laatste rustplaats ooit….met uitzicht op zee.
Vanwege mijn werk mogen we op zaterdag 5 oktober inschepen aan boord van de Oosterschelde die samen met 2 andere Nederlandse schepen (de EUROPA en Tecla) de feestelijkheden opluisteren van het 100 jarig bestaan van de Australische marine.  We varen rond in Darling Harbour en genieten van muziek, buffet, wijn, bier en vuurwerk.  We komen zeker nog eens weer want we hebben lang niet alles gezien en gedaan.

Fryslan Boppe...down under

De eerste week van de schoolvakantie is er een voetbal kamp. Olin heeft er zin en er doen ook vriendjes uit de klas mee. Het voetbal tenue van SC Heerenveen wordt uit de kast getrokken en van 09.00-13.00 uur wordt er een clinic gegeven. Leuk detail is dat de coaches allemaal een banden hebben met Europa (een Engelsman, een Kroaat) Dat krijg je natuurlijk in een land waar Rugby volkssport nummer 1 is. Als Olin vertelt dat hij uit Nederland komt, beginnen de coaches te glimmen en wordt gelijk van Persie genoemd. Maar Olin heeft geen idee wie het is (we missen hier de aansluiting). Trots vertel ik dat hij het shirt van SC Heerenveen draagt, je weet wel het team dat Marco van Basten nu traint. Oh ja dat werd ook goedgekeurd gelukkig.
 

Spinnebeet

Het is vakantie en de kids hebben een speeltent in de tuin gemaakt.  Later die middag constateer ik een rode plek op Yildiz haar been en ze zegt dat het jeukt. In korte tijd wordt de plek erg rood en groot.  Een aantal weken geleden was ons buurmeisje gebeten door een whitetail spider met een hele nare plek op haar been, haar huid werd opgegeten en ze moest aan de antibiotica). We nemen contact op met de huisarts (dat is het eerste advies als je het niet zeker weet door welk dier je gebeten bent). De huisarts is op vakantie en andere zijn druk, dus is het advies om naar de EHBO van het ziekenhuis te rijden.  De arts verklaart dat Europeanen een heftige reactie kunnen krijgen van locale insectenbeten. Ik krijg het gevoel dat ik word  neergezet als een overbezorgde ouder.  We kunnen een anti-jeuk zalfje ophalen bij de drogisterij en dat zal zeker helpen. ’s Avonds als de kids onder de douche staan, blijkt dat Olin op zijn romp ook allemaal uitslag heeft.  Nou zelfde crème maar gebruiken.  De jeuk blijft en twee dagen later gaan we op vakantie naar Sydney.  Binnen 48 uur zijn zitten de kinderen onder de plekken.  Het lijken wel brandblaren en het jeukt vreselijk. De zalf schijnt niet echt te werken.  De kinderen kunnen er bijna niet van slapen en ik vertrouw het niet. De volgende ochtend zitten we om 8.30 uur bij een huisartsenpraktijk in Sydney.  Na lang, lang, heel lang wachten zijn we aan de beurt.  Yildiz en Olin tonen hun plekken. Yildiz heeft hele grote plekken maar niet zoveel (wel 1 op het gezicht). Olin daarentegen zit er onder.  De dokter bekijkt het van een afstand en schrijft antibiotica en bactroban zalf voor. Binnen  2 minuten staan we weer buiten en we krijgen geen antwoord op onze vraag wat het is.  Could be anything! .  Lekker is dat en ik besluit contact te zoeken met Carla (bevriende huisarts) die ook in Sydney is voor een second opinion.  Stuur haar wat foto’s en de antibiotica plus zalf zou zij ook hebben voor geschreven. Oke dat lucht op. Na 2 dagen knapt Yildiz op, Olin krijgt steeds nieuwe blaasjes erbij.  Later die week zien we Carla en haar conclusie is dat het mogelijk krentenbaard is als heftige reactie op de (spinne?)beet.  

We worden er even op een niet zo fijne manier aan herinnerd dat het hier wemelt van de insecten die we in Nederland niet kennen.  Na een week is Yildiz genezen en Olin had een 2^e kuur nodig om er vanaf te komen.  We hebben weer respect gekregen voor de grote, maar vooral ook  de kleine dieren in dit land.

Vroeger was alles anders

Klassenfoto van Oma Vos (pijl midden/boven)

Olin werkt aan een geschiedenis project en een van de onderdelen is dat de opa en oma's een kijkje in de klas mogen nemen om het verschil in onderwijs te ervaren. Voor ons is dat natuurlijk wat lastig maar er zijn meer kinderen in de klas waarvan de opa's en oma's in een ander land wonen. Een van de opdrachten is om de verschillen te zoeken in de spelletjes van vroeger en nu. Er wordt gevraagd om jeugdfoto's van grootouders in te brengen en verder moet Olin een interview afnemen.

Met de moderne technologie van tegenwoordig is dit eenvoudig te realiseren. Zowel Opa en Oma Vos als Poiesz hebben goed hun best gedaan om in de oude doos te neuzen.  Bedankt!! Ook het interview via Skype gaat goed en Olin krijgt al snel in de gaten dat vroeger alles anders was. In de klas was een tik met een liniaal of een keer aan je oor getrokken worden heel normaal.  Thuis was er geen Nintendo, geen Ipad, geen computer, geen digibord, nee zelfs geen televisie. Ik geloof dat Olin erg blij is dat hij geboren is in 2007 en dus behoort tot de digitale generatie.

3 x is scheepsrecht @Twin Falls

De blogvolgers onder ons weten dat we al twee pogingen hebben gedaan om in Springbrook een bergwandeling te maken naar de Twin Falls. Beide pogingen liepen uit op een teleurstelling....de ene keer was het te droog en te warm met groot gevaar voor bosbranden en andere keer was het te nat. Overstromingen hadden bomen op hun weg meegenomen en de route  geblokkeerd. Het is voorjaar en de natuur ontluikt volgens de kenners de ideale tijd om naar Springbrook National park te gaan. Vol goede moed en met een gevulde rugtas rijden we de bergen in. Het regenwoud is groener dan groen en de geur is heel verfrissend. Yes! vandaag gaat het zeker lukken. We besluiten om de route in tegengestelde richting te lopen, dus eerst over de kliffen en daarna in het dal. Reden hiervoor is dat we het mooiste stukje voor het laatst willen bewaren. De wandeling bedraagt ongeveer 3 uur en voor de motivatie van de kids lijkt het me wel handig dat we oohh en aaahh's tot het laatst bewaren. Op de uitkijkpunten worden we getrakteerd op hele mooie vergezichten en als we het regenwoud in lopen wordt het koeler en horen we het water van de watervallen kletteren. We lunchen bij de Twin Falls en het is een favoriete plek want er strijken meer mensen neer. Een hele rustgevende plek!

Deel 2 van de route is prachtig, kloven, watervallen en bruggen de kinderen leven zich helemaal uit (wat een grote groene speeltuin). Onderweg komen we een mevrouw tegen met een water-rug-zak. Roept Yildiz: he kijk dat is handig………via een slangetje water drinken….dat wil ik ook wel! De mevrouw proest het uit. Blijkt het een Nederlandse te zijn die 25 jaar geleden als meisje van 6 met haar ouders is geëmigreerd. Nou ja wat een toeval. Ze spreekt nog heel goed Nederlands en ze vertelt over haar ervaringen. Leuke bijzonder spontane ontmoeting! We zijn het er allemaal over eens….het tweede deel van de route  is het mooist. Ondanks dat we aan het eind een hele steile klim hadden met veel (lees heel veel) trappen. Op deze plek komen we zeker nog een keer terug……3 x was scheepsrecht en het was het wachten zeker waard!

Bruggenbouwer

Onze Yildiz is super enthousiast en wil het liefst aan alles meedoen en helaas moet ik zeggen dat de school hier in Australië erg fanatiek is dus er is genoeg om aan mee te doen. Zo kwam Yildiz thuis met een formulier dat ze mee wilde doen aan een “science competition” en op subtiele wijze werd ik ook in dit project gel*ld.

Na de opties bestudeerd te hebben werd er beslist een brug te bouwen die aardbevingen en orkanen kan weerstaan. De garage was werd omgetoverd tot een laboratorium waar 3 weken lang in de avonduren geknutseld, gezaagd en getest werd.  Yildiz begon als een echte engineer liet haar fantasie de vrije loop; ronde bruggen, vierkante bruggen, cijfer bruggen en al snel was de eerste brug gebouwd van lijm en ijsstokjes maar helaas een niet goed doordacht concept met als gevolg een “slappe brug”; windkracht 1 was al te veel.  Er werd een app gedownload waarin bruggen gebouwd konden worden en door ze te testen zag je waar de zwakke punten zaten. De stevigheid zit 'm in de vorm en de driehoek is vormvast.......en dus heel stevig. Het resultaat was een schitterende brug die minimaal 5kg kon dragen (verder durfden we niet te testen anders was het project wellicht kapot gegaan). Yildiz deed (bijna) alles zelf en de brug met documentatie en een demonstatie film werd ingeleverd en binnen enkele weken kreeg Yildiz bericht dat ze genomineerd was. Met de hele familie waren we uitgenodigd op de Griffith University en daar werd verteld dat er 5 prijzen per categorie waren. Yildiz zat in de categorie Science en Technology year 2 and 3 en na ongeveer een half uur was het tijd voor “onze” categorie; nummer 5… geen Yildiz, nummer 4…geen Yildiz, nummer 3 …geen Yildiz, nummer 2…geen Yildiz…..sjonge jonge zou ze dan de winnaar zijn? En ja hoor: “The winner is Yildiz Vos from Clover Hill State School!!!” Een schitterende avond met natuurlijk de eeuwige roem en een cadeaubon van 50 dollar en een dikke vette stoere prijs! Zo zie je maar weer laat het bruggen bouwen maar over aan de Nederlanders.