Wie zoet is krijgt lekkers

Bij thuiskomst hebben we een leuke verrassing. Onder het afdakje voor de deur staat een pakketje. We weten niet exact wanneer de postbode dit bezorgd heeft, aangezien het vandaag (maandag 7 oktober) een vrije dag is en in Australië wordt op zondag geen post bezorgd. Ik verbaas me er wel een beetje over dat pakketjes voor de deur gezet worden. Bij geen gehoor in Nederland gaat de bezorger eerst even checken bij de buren en als je geluk hebt laat de postbode het daar achter. Of hij komt op een ander tijdstip terug of je mag het van het depot afhalen. Hier droppen ze het voor je deur.....en blijft ook nog liggen ook! Mooi land.
Terwijl ik me verbaas over dit fenomeen, willen Yildiz en Olin graag weten wat er in zit. Met een schaar wordt vakkundig alle plakband losgeknipt. Het zit heel stevig dicht!. Maar na een tijdje geknutseld te hebben gaat de doos open.............."oh lekker Mama, hagelslag, pepernoten en chocoladetoffees". De kids gaan helemaal uit hun dak. We hebben de lekkernijen gekregen van Lucky5 (bedankt Astrid). Eise (vriendje van Olin) heeft zelf een briefje geschreven, heel schattig. We gaan lekker smullen de komende weken. Iedere dag krijgen de kids een paar pepernoten in hun lunchbox mee naar school, want wie zoet is krijgt lekkers!!!

Weggewaaid is opgeruimd /Numbucka Heads

Onze leuke vakantie naar Sydney zat er bijna op, alleen de terugweg nog. Een lange trip van zo’n 900km die ongeveer 11 uur in beslag neemt (je gaat namelijk door dorpjes met veel stoplichten en meer van dat soort vertragende onzin). Zonder overleg was het voor iedereen duidelijk dat zo’n trip in tweeën word gedeeld en vanuit Sydney kwamen we aan in Numbucka Heads een leuke plaats aan de kust. Het was al laat en bijna donker dus snel tentje opzetten en lekker uit eten. De volgende ochtend besloot ik (Marcel) een verrassingsontbijt te regelen ter ere van de laatste dag van een super leuke vakantie. Broodjes, croissantjes, zalm, kaasjes, eieren, spek alles werd gekocht en om 08:30 uur zaten we allemaal aan tafel, heerlijk in het zonnetje met een tot dan toe redelijke wind. Ja ja, je voelt hem al aankomen die wind begon aan te wakkeren en per hap van je ontbijtje kwam er een knoop (in windkracht) bij. We gingen steeds sneller eten maar uiteindelijk won de wind het; de laatste happen bleven op het bord liggen en met man en macht probeerden we alles veilig te stellen. Alles zo snel mogelijk in de auto, tent leeg halen want de haringen vlogen ons al om de oren. Flapper de flapper....jongens tent vast houden....snel plat die hap. Met vereende krachten werd alles veilig opgeborgen en was er geen schade. He he we zaten in de auto en we waren het er allemaal over eens dat Olin Kite-Surf (maar dan met een tent) talenten heeft!

Sydney here we come!

We rijden 1100 km zuidwaarts en hebben een camping midden in Sydney geboekt.  In een National Park notabene!. De camping is perfect uitgerust en we staan naast de BBQ plaats, dus we hebben een privé keuken. De camping is op 5 minuten lopen van de tramhalte en binnen 20 minuten staan we in hartje Sydney. Voor de komende week hebben we een programma uitgestippeld met voor ieder wat wils.  Een bezoek aan the Operahouse, een boottochtje naar Manly, een wandeltocht van Bondi naar Coochi en een bezoek aan de  Dutch Tall Ships.  Sydney is prachtig, levendig en multicultureel.  Het weerzien met de Operahouse voelt goed, wat een fantastisch staaltje architectuur!  We nuttigen onze lunch in the Botanical Gardens en hebben prachtig uitzicht op een van de mooiste gebouwen van de wereld.   Sydney vanaf het water is een “must do” dus varen we met de pont naar Manly.  Er zeilen heel wat mooie schepen voorbij en het voelt goed om weer even op het water te zijn. 

Eerlijk zeggen als rasechte watersporters, missen we het zeilen wel. De wandeltocht van Bondi naar Coogee beach overtreft al onze verwachtingen. Je loopt letterlijk op de ruige kliffen van Sydney. Onderweg heb je de mogelijkheid om een verfrissende duik te nemen in een van de ingebouwde zwembaden. En bijna aan het eind van de 6 km lange wandeling stuitten we op de meest indrukwekkende begraafplaats die we ook hebben gezien.  De overledenen hebben de beste laatste rustplaats ooit….met uitzicht op zee.
Vanwege mijn werk mogen we op zaterdag 5 oktober inschepen aan boord van de Oosterschelde die samen met 2 andere Nederlandse schepen (de EUROPA en Tecla) de feestelijkheden opluisteren van het 100 jarig bestaan van de Australische marine.  We varen rond in Darling Harbour en genieten van muziek, buffet, wijn, bier en vuurwerk.  We komen zeker nog eens weer want we hebben lang niet alles gezien en gedaan.