Oranjefans (Down) Underdog

Het is vroeg (lees: heel vroeg ) als de wekker afgaat en we ons opmaken voor de strijd tussen de leeuw en de kangoeroe. Oranje T-shirt – check, Hollandse tattoos – check, goede moed – check. Samen met een vriendin ga ik naar het casino waar de wedstrijd Nederland – Australië live wordt uitgezonden. De vaders blijven thuis bij de kids dit keer en als echte voetbalvrouwen (zonder Prada-tassen) gaan we ‘onze’ mannen aanmoedigen. In de bar voegen we ons bij het ‘Oranje legioen’ van, let wel, achttien man sterk. We zijn dik in de minderheid, maar dat mag de pret niet drukken.

De sfeer zit er tijdens de voorbeschouwing al goed in. De circa 150 Socceroos-fans zingen uit volle borst het Australische volkslied. Hoewel we met zijn achttienen verschrikkelijk hard het Wilhelmus staan te blèren, worden we overstemd door de Ozzies. Oké, dit was krachtmeting nummer 1, in deze Australische kroeg zijn wij de underdog; als we op het veld maar de meerdere zijn.
Na tien minuten is al duidelijk dat het een zware dobber gaat worden vanavond. De Socceroos spelen goed en geven Oranje geen enkele ruimte. Ze zijn aanvallend sterker en de verbale ondersteuning bij de vele kansen van de geelhemden heeft een enorme impact. De aahh’s en oei’s van de Australische fans komen wel heel hard binnen. Dit is een nieuwe ervaring moet ik zeggen, als je altijd tussen een leger van Oranje-fans voetbal hebt gekeken. Even lijkt het erop dat wij niet echt iets in te brengen hebben, maar dan ineens, tegen de verwachting in, scoren onze jongens. Yes! We juichen, dansen en zingen olé olé. Het is stil aan de overkant, maar niet voor lang. Bam: binnen een minuut een goal voor Australië. Door het overweldigende gejoel en geklap door de Ozzies zijn wij niet meer te verstaan. Na de rust moet het dan toch echt gaan gebeuren! O nee, een penalty voor Australië… en hij gaat er nog in ook. De Australische tent staat letterlijk en figuurlijk op zijn kop. Het lijkt wel of de Ozzies het bier ingeruild hebben voor Redbull, want ze krijgen ineens allemaal vleugels. Gelukkig is daar dan toch Van Persie voor de gelijkmaker, hij doet wat er van hem wordt verwacht, volgens diverse Facebook graphic posts: hij is en blijft een dangeroes species. Nederland weet de eindstand op 3-2 te brengen. Joehoe!  We brengen luidkeels laat de leeuw niet in zijn hempie staan ten gehore. Eindelijk volgt het verlossende fluitsignaal van de scheidsrechter, WE hebben gewonnen. We nemen de sportieve felicitaties van de Ozzies in ontvangst en binnen tien minuten is de bar nagenoeg leeg. Dat voelt toch een beetje raar met de winstpunten op zak, en in de wetenschap dat in Nederland het voetbalfeestje nog in volle gang is. Op zulke momenten mis je de Nederlandse gezelligheid, familie en vrienden. We zetten koers richting huis en met een ervaring die we absoluut niet wilden missen, duiken we om vijf uur ons bed weer in. Two down, five to go!