Portugees ongedierte

We nemen voor het eerst een kijkje bij de nieuwe vestiging van Lankhorst in Perth. Op de buitenmuur lopen allemaal kleine zwarte beestjes die ik nog niet eerder heb gezien. Marcel wijst ons erop dat dit het seizoen is van de “Portugese Caterpillar”. Huh……Portugese rups het beestje lijkt meer op een worm met pootjes. Bij een rups heb ik altijd de associatie dat het uiteindelijke een mooie vlinder zal worden. Nou dat gebeurt met deze niet zegt Marcel. Ze zijn er alleen in het voorjaar en komen ’s nachts op het licht af. Deur open het krioelt echt van de beestjes…bah. Is er niks tegen te doen dan? Ze doen verder niks en zijn nutteloos, iedere dag pak ik een veger en blik en veeg de beestjes op en gooi ze weer naar buiten in de tuin. Leuke binnenkomer!. Op onze tenen manoeuvreren we tussen de beestjes door en het zijn er echt niet weinig. Zodra je ze aanraakt krullen ze zich op (en ze ruiken ook niet al te fris). Na een paar dagen ben ik eraan gewend en heb ik me maar in het lot geschikt en pak zelf de veger en blik maar om ze weer naar buiten te werken. Kennelijk zijn ze ongewenst geïmporteerd ten tijde van het VOC tijdperk. Persoonlijk had ik toch liever een ander souvenir van de Portugese ontdekkingsreizigers gehad.

Werkbezoek

Voorjaarsvakantie……. joehoe want we gaan naar 2 weken naar Perth/Fremantle. We zijn op een missie, scholen en huizen bekijken reden: waarschijnlijk verhuizen we eind dit jaar naar Perth in verband met Marcel zijn werk. Lankhorst heeft een tweede vestiging in Australië geopend en omdat Perth niet om de hoek is, slechts 5,5 uur vliegen vanaf Brisbane,  staat er een verhuizing voor de deur.  Afhankelijk reageerde ik wat sceptisch, binnen 2 jaar weer alles oppakken en ergens anders opnieuw beginnen, maar de carrière kansen voor ons beide zijn positief, dus ja dan stellen we ons  flexibel op….toch;-)

Het klimaat in Perth kent iets meer extremen dan aan de Gold Coast en we vallen gelijk met de neus in de boter. We landen ’s nachts en op zondag is het 35 graden (de warmste dag in september ooit gemeten) en de volgende dag is het slechts 15 graden met storm en regen. Brrr…..koud ben vergeten hoe een herfstachtige dag in Nederland ook alweer voelde. Gelukkig zowel de korte als de lange broek zit in de koffer dus we komen er wel. Het voordeel is dat we nu redelijk weten hoe het Down Under werkt en dus kunnen nu ook wat sneller schakelen. De komende week gaan we 5 scholen bezoeken en 2 huizen, daarna gaan we op ontdekking in de omgeving Perth en Fremantle. We noemen het een werkbezoek!

Engineers in de dop

De week van de wetenschap staat weer voor de deur. Wat betekent dat leerlingen mee kunnen doen aan de “science competition”. Nou als er iets te winnen valt dan staan Yildiz en Olin vooraan. Vorig jaar wist Yildiz de eerste prijs in de wacht te slepen in de categorie Engineering and Technology - hoe maak je een sterke brug? De motivatie om weer een 50 dollar “creditcard” te winnen is dan ook enorm. Yildiz en Olin vullen dezelfde avond nog de aanmeldingsformulieren in. We denken nog even na over de categorie en het onderwerp, de deadline is over 4 weken dus nog zeeën van tijd;-). De agenda van Marcel wordt ook geopend want zoals vorig jaar is gebleken, is het toch voornamelijk een vader-kind-ding om elke avond in de tot laboratorium omgetoverde garage te experimenteren. Alle informatiebronnen worden aangeboord; bibliotheek, internet, Mr Madock (natuurkundeleraar). Yildiz en Olin hebben hun keuze gemaakt voor de categorie “Engineering & Technology”.   

Yildiz maakt de geodetische koepel van rietjes en Olin gaat voor de deurmat alarm (elektrische circuit).  Ze pakken het beide op een verschillende manier aan. Olin begint meteen met bouwen en Yildiz verdiept zich helemaal in het vooronderzoek en surft uren op het internet. Is dit verschil misschien genetisch bepaald? Yildiz experimenteert met dikke, dunne, lange en korte rietjes. Conclusie de slushpuppy rietjes van de McDonalds zijn de beste. Dus moeders op zoek naar dit speciaal formaat rietjes. Om nou de komende maanden bij de Mc Donalds te dineren is ook geen optie. Ik trek de stoute schoenen aan en vraag vriendelijke aan de bedrijfsleider of hij 300 rietjes wil doneren voor Yildiz haar project…. Zonder succes. Zelf als ik zeg dat ik er wel voor wil betalen….blijft de manager zijn hoofdschudden. Oei paniek….geen rietjes geen project. We proberen het bij de concurrent Hungry Jacks en Yildiz loopt zelf naar de balie en laat haar schetsen zien. De bedrijfsleider helemaal onder de indruk en biedt gelijk een hele zak rietjes aan. Yes Yildiz kan aan de slag. Rietjes op maat knippen, schroefjes sorteren en de driehoeken monteren. Het is nog een heel karwei. Maar het resultaat mag er zijn.

Olin demonstreert hoe elektriciteit werkt en laat zien dat bij een gesloten circuit  het lampje gaat branden. Hij heeft de perfecte oplossing om geen ongenodigde gasten meer in je slaapkamer te krijgen. Zodra je op de deurmat staat gaat in zijn kamer een lampje branden…..zodat je snel je dagboek of je spaarpot kunt verstoppen. Mr Madock is helemaal enthousiast over het idee en wil er wel een bestellen;-) Ik zie een handeltje!!

Beide kinderen zijn door de Griffith University genomineerd voor een prijs. Er zijn 408 inzendingen van 15 verschillende scholen en per categorie (5) zijn er 3 prijzen te winnen. Dus spannende avond.  Olin sleept de 2^e prijs in de wacht en Yildiz een gedeelde 1^e prijs. Kids helemaal happy en trots…. een mooi resultaat na ruim 2 weken experimenteren, knutselen en rapporteren.