Fryslan Boppe...down under

De eerste week van de schoolvakantie is er een voetbal kamp. Olin heeft er zin en er doen ook vriendjes uit de klas mee. Het voetbal tenue van SC Heerenveen wordt uit de kast getrokken en van 09.00-13.00 uur wordt er een clinic gegeven. Leuk detail is dat de coaches allemaal een banden hebben met Europa (een Engelsman, een Kroaat) Dat krijg je natuurlijk in een land waar Rugby volkssport nummer 1 is. Als Olin vertelt dat hij uit Nederland komt, beginnen de coaches te glimmen en wordt gelijk van Persie genoemd. Maar Olin heeft geen idee wie het is (we missen hier de aansluiting). Trots vertel ik dat hij het shirt van SC Heerenveen draagt, je weet wel het team dat Marco van Basten nu traint. Oh ja dat werd ook goedgekeurd gelukkig.
 

Spinnebeet

Het is vakantie en de kids hebben een speeltent in de tuin gemaakt.  Later die middag constateer ik een rode plek op Yildiz haar been en ze zegt dat het jeukt. In korte tijd wordt de plek erg rood en groot.  Een aantal weken geleden was ons buurmeisje gebeten door een whitetail spider met een hele nare plek op haar been, haar huid werd opgegeten en ze moest aan de antibiotica). We nemen contact op met de huisarts (dat is het eerste advies als je het niet zeker weet door welk dier je gebeten bent). De huisarts is op vakantie en andere zijn druk, dus is het advies om naar de EHBO van het ziekenhuis te rijden.  De arts verklaart dat Europeanen een heftige reactie kunnen krijgen van locale insectenbeten. Ik krijg het gevoel dat ik word  neergezet als een overbezorgde ouder.  We kunnen een anti-jeuk zalfje ophalen bij de drogisterij en dat zal zeker helpen. ’s Avonds als de kids onder de douche staan, blijkt dat Olin op zijn romp ook allemaal uitslag heeft.  Nou zelfde crème maar gebruiken.  De jeuk blijft en twee dagen later gaan we op vakantie naar Sydney.  Binnen 48 uur zijn zitten de kinderen onder de plekken.  Het lijken wel brandblaren en het jeukt vreselijk. De zalf schijnt niet echt te werken.  De kinderen kunnen er bijna niet van slapen en ik vertrouw het niet. De volgende ochtend zitten we om 8.30 uur bij een huisartsenpraktijk in Sydney.  Na lang, lang, heel lang wachten zijn we aan de beurt.  Yildiz en Olin tonen hun plekken. Yildiz heeft hele grote plekken maar niet zoveel (wel 1 op het gezicht). Olin daarentegen zit er onder.  De dokter bekijkt het van een afstand en schrijft antibiotica en bactroban zalf voor. Binnen  2 minuten staan we weer buiten en we krijgen geen antwoord op onze vraag wat het is.  Could be anything! .  Lekker is dat en ik besluit contact te zoeken met Carla (bevriende huisarts) die ook in Sydney is voor een second opinion.  Stuur haar wat foto’s en de antibiotica plus zalf zou zij ook hebben voor geschreven. Oke dat lucht op. Na 2 dagen knapt Yildiz op, Olin krijgt steeds nieuwe blaasjes erbij.  Later die week zien we Carla en haar conclusie is dat het mogelijk krentenbaard is als heftige reactie op de (spinne?)beet.  

We worden er even op een niet zo fijne manier aan herinnerd dat het hier wemelt van de insecten die we in Nederland niet kennen.  Na een week is Yildiz genezen en Olin had een 2^e kuur nodig om er vanaf te komen.  We hebben weer respect gekregen voor de grote, maar vooral ook  de kleine dieren in dit land.

Vroeger was alles anders

Klassenfoto van Oma Vos (pijl midden/boven)

Olin werkt aan een geschiedenis project en een van de onderdelen is dat de opa en oma's een kijkje in de klas mogen nemen om het verschil in onderwijs te ervaren. Voor ons is dat natuurlijk wat lastig maar er zijn meer kinderen in de klas waarvan de opa's en oma's in een ander land wonen. Een van de opdrachten is om de verschillen te zoeken in de spelletjes van vroeger en nu. Er wordt gevraagd om jeugdfoto's van grootouders in te brengen en verder moet Olin een interview afnemen.

Met de moderne technologie van tegenwoordig is dit eenvoudig te realiseren. Zowel Opa en Oma Vos als Poiesz hebben goed hun best gedaan om in de oude doos te neuzen.  Bedankt!! Ook het interview via Skype gaat goed en Olin krijgt al snel in de gaten dat vroeger alles anders was. In de klas was een tik met een liniaal of een keer aan je oor getrokken worden heel normaal.  Thuis was er geen Nintendo, geen Ipad, geen computer, geen digibord, nee zelfs geen televisie. Ik geloof dat Olin erg blij is dat hij geboren is in 2007 en dus behoort tot de digitale generatie.

3 x is scheepsrecht @Twin Falls

De blogvolgers onder ons weten dat we al twee pogingen hebben gedaan om in Springbrook een bergwandeling te maken naar de Twin Falls. Beide pogingen liepen uit op een teleurstelling....de ene keer was het te droog en te warm met groot gevaar voor bosbranden en andere keer was het te nat. Overstromingen hadden bomen op hun weg meegenomen en de route  geblokkeerd. Het is voorjaar en de natuur ontluikt volgens de kenners de ideale tijd om naar Springbrook National park te gaan. Vol goede moed en met een gevulde rugtas rijden we de bergen in. Het regenwoud is groener dan groen en de geur is heel verfrissend. Yes! vandaag gaat het zeker lukken. We besluiten om de route in tegengestelde richting te lopen, dus eerst over de kliffen en daarna in het dal. Reden hiervoor is dat we het mooiste stukje voor het laatst willen bewaren. De wandeling bedraagt ongeveer 3 uur en voor de motivatie van de kids lijkt het me wel handig dat we oohh en aaahh's tot het laatst bewaren. Op de uitkijkpunten worden we getrakteerd op hele mooie vergezichten en als we het regenwoud in lopen wordt het koeler en horen we het water van de watervallen kletteren. We lunchen bij de Twin Falls en het is een favoriete plek want er strijken meer mensen neer. Een hele rustgevende plek!

Deel 2 van de route is prachtig, kloven, watervallen en bruggen de kinderen leven zich helemaal uit (wat een grote groene speeltuin). Onderweg komen we een mevrouw tegen met een water-rug-zak. Roept Yildiz: he kijk dat is handig………via een slangetje water drinken….dat wil ik ook wel! De mevrouw proest het uit. Blijkt het een Nederlandse te zijn die 25 jaar geleden als meisje van 6 met haar ouders is geëmigreerd. Nou ja wat een toeval. Ze spreekt nog heel goed Nederlands en ze vertelt over haar ervaringen. Leuke bijzonder spontane ontmoeting! We zijn het er allemaal over eens….het tweede deel van de route  is het mooist. Ondanks dat we aan het eind een hele steile klim hadden met veel (lees heel veel) trappen. Op deze plek komen we zeker nog een keer terug……3 x was scheepsrecht en het was het wachten zeker waard!

Bruggenbouwer

Onze Yildiz is super enthousiast en wil het liefst aan alles meedoen en helaas moet ik zeggen dat de school hier in Australië erg fanatiek is dus er is genoeg om aan mee te doen. Zo kwam Yildiz thuis met een formulier dat ze mee wilde doen aan een “science competition” en op subtiele wijze werd ik ook in dit project gel*ld.

Na de opties bestudeerd te hebben werd er beslist een brug te bouwen die aardbevingen en orkanen kan weerstaan. De garage was werd omgetoverd tot een laboratorium waar 3 weken lang in de avonduren geknutseld, gezaagd en getest werd.  Yildiz begon als een echte engineer liet haar fantasie de vrije loop; ronde bruggen, vierkante bruggen, cijfer bruggen en al snel was de eerste brug gebouwd van lijm en ijsstokjes maar helaas een niet goed doordacht concept met als gevolg een “slappe brug”; windkracht 1 was al te veel.  Er werd een app gedownload waarin bruggen gebouwd konden worden en door ze te testen zag je waar de zwakke punten zaten. De stevigheid zit 'm in de vorm en de driehoek is vormvast.......en dus heel stevig. Het resultaat was een schitterende brug die minimaal 5kg kon dragen (verder durfden we niet te testen anders was het project wellicht kapot gegaan). Yildiz deed (bijna) alles zelf en de brug met documentatie en een demonstatie film werd ingeleverd en binnen enkele weken kreeg Yildiz bericht dat ze genomineerd was. Met de hele familie waren we uitgenodigd op de Griffith University en daar werd verteld dat er 5 prijzen per categorie waren. Yildiz zat in de categorie Science en Technology year 2 and 3 en na ongeveer een half uur was het tijd voor “onze” categorie; nummer 5… geen Yildiz, nummer 4…geen Yildiz, nummer 3 …geen Yildiz, nummer 2…geen Yildiz…..sjonge jonge zou ze dan de winnaar zijn? En ja hoor: “The winner is Yildiz Vos from Clover Hill State School!!!” Een schitterende avond met natuurlijk de eeuwige roem en een cadeaubon van 50 dollar en een dikke vette stoere prijs! Zo zie je maar weer laat het bruggen bouwen maar over aan de Nederlanders.   

GPK bij de Tandarts

We zijn in November 2012 voor het laatste bij de tandarts geweest, dus ga ik op zoek naar een nieuwe tandartspraktijk. Onze ziekenfonds dekt alleen de kosten voor de huisarts en in-patient costs van het ziekenhuis. Een tandarts consult kost al gauw $ 200 en dan heb je nog geen gaatje gevuld! We waren toch wel erg verwend met het sociale zorgstelsel in Nederland. Hier werkt het heel anders. We hebben een extra top-cover verzekering afgesloten waarbij we ook dekking hebben voor de tandarts, physio, opticien ed. De verzekeraar geeft je dan een lijst met tandarts partners waar de dekking geldig is. Ik doe een rondje tandartsen om inzage te krijgen in de kosten (vrije markt namelijk). We vinden een praktijk in Mudgeeraba (waar we wonen) met een tandarts die ook gespecialiseerd is in kinderen. Voor onze Yildiz wel een fijne gedachte. We worden uitgebreid gecheckt en iedereen komt door de keuring. Olin heeft een klein gaatje, maar maakt zich er niet zo druk om. Even een stoere bril op .....15 minuten stilliggen en klaar is kees. We hebben allemaal weer een GPK stikker (gebits periodieke keuring) voor een half jaar.

Father’s day - Groundhog day

Ergens in juni/juli komt Esther erachter dat zij vadersdag is vergeten, via facebook komen er allemaal berichten voorbij van blije vaders die een hele zondag volledig in de watten zijn gelegt. Snel word er een nieuwe zondag geprikt een word alle geleden schade volledig hersteld! Een paar weken later tijdens een voetbal wedstrijd van Olin komen we erachter dat vadersdag in Australie wordt gevierd in September en ik voel enorme blijdschap over mij heen komen; ja hoor dit word een tweede vadersdag binnen een aantal maanden ;-)

Tot mijn verbazing wordt deze tweede dag ook echt ingepland en kreeg ik de bewuste zondag het groundhog day gevoel; heb ik dat al eens beleeft, leef ik dezelfde dag nog een keer…..wat zou ik anders doen als de eerste ronde? De kids hebben mooie “kadootjes” op school gemaakt en het word wederom een gezellige dag, net als de eerste, dussz Bill Murray (de hoofdrol speler van Groundhog day) eat your heart out because I got it right the first time;-)