woensdag 15 januari 2014

Ziekenboeg

Qua ziek zijn, zijn we het afgelopen jaar eigenlijk zonder "kleerscheuren" doorgekomen. Geen snotneuzen of griep, misschien hebben we in Nederland wel  een ongelofelijk goed immuunsysteem opgebouwd. Nou dat komt dan hier goed van pas. Maar nu zijn wij dan toch ook aan de beurt. Het is de afgelopen dagen ontzettend warm (lees heet). De thermometer wijst "slechts" 38 graden aan, maar de hoge luchtvochtigheid maakt het bijna ondragelijk, de gevoelstemperatuur is 45 graden. Bij iedere minimale inspanning loopt het zweet in straaltjes langs je rug. Je wordt er ontzettend loom van en we staan even wat vaker onder de koude douche om af te koelen. Yildiz voelt zich niet echt lekker en klaagt over buikpijn. Maar even rustig aan en lekker op de bank hangen vandaag. Nou het maar duurt een paar minuten en Yildiz kan nog net op tijd in de bak spugen........buikgriep. Oh....altijd zo  zielig als je je eigen kinderen weerloos, breekbaar en zwak zijn. De hygiëne regels worden weer even aangescherpt om te voorkomen dat het griepvirus op ons overslaat. Het is best een heftig virus en houdt Yildiz 3 dagen in de greep. Net nu ik dacht dat ze weer wat op knapt, begint Olin midden in de nacht te spoken. Marcel hoort wat vreemde gorgel geluiden uit zijn kamer komen, helaas het leed is al geschied. De wc was net te ver weg.......gauw ons kleine mannetje onder de douche, beddengoed verschonen en de brokjes uit de vloerbedekking schrapen. Bah gelukkig heeft Marcel daar de minste moeite mee. Alleen daarom zou ik al nooit vloerbedekking nemen! Met azijn en water probeer ik de braaksporen uit te wissen.........Voor de zekerheid leggen we Olin op zijn matrasje in de woonkamer neer. Voor het geval weer misgaat kan er in ieder geval gedweild worden. Ook hij is 3 dagen onder de pannen, niks blijft erin. Later in die week komt Marcel ziek thuis van zijn werk en is ook gevloerd. Na een 1,5 week wassen, bedden verschonen en nauwelijks het huis uit komen ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik zat eerlijk gezegd te wachten op het moment suprême.....instorten. Maar gelukkig is die niet gekomen........Inmiddels is iedereen weer ontslagen van de ziekenboeg!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten