We hebben Afke op het vliegveld gezet en besluiten om te kamperen bij de boer. In de lonely planet staat een leuke farmstay in de buurt van Nebo. We rijden landinwaarts en de aarde wordt steeds roder, de temperatuur loopt met elke km die we rijden 1 graad op en bevolkingsdichtheid wordt steeds dunner. Ja we rijden richting de outback. Onderweg zijn links en rechts wat bos- en bermbranden en dat maakt mij wat ongerust. Moeten we nu wel naar de boerderij? Als we van de weg afgaan slingeren we op een onverhard pad richting de boerderij. Op de weg staan koeien en kalven......de kids vinden het geweldig. Tegen het einde van de middag checken we in. Nee we gaan even geen tent opzetten, maar slapen in een hut, met een veranda en hangmat en douchen doen we in de open lucht. We zijn echt in the middle of nowhere......geen elektriciteit, dus ook geen airco of ventilator......volledig back to basic! De paarden staan voor de deur, Marcel stookt een kampvuurtje en ik sta wat in een soort heksenketel te roeren (met klotsende oksels). Tot dusver heeft iedereen het nog naar zijn zin.
Als de avond valt spelen Marcel, Yildiz en Olin buiten nog een kaartspel. De gezelligheid slaat snel om in gemopper en gemep........buiten hebben zich enorme zwermen reuze vliegen verzameld (komen natuurlijk op het licht van de zaklantaarn af). Het werd letterlijk zwart voor de ogen.......de vliegen gingen ook op de kaarten zitten en dus moest het spel gestaakt worden.....er was maar 1 optie....naar binnen vluchten. Gevolg is dat we vroeg onder de wol (lees lakens) gingen. Maar het duurde maar even of Yildiz kwam zich melden;"ik kan niet slapen". Yildiz kwam bij mij in bed en Marcel deelde het stapelbed met Olin. Na een half uur voel ik overal gekriebel. Ik pak de zaklamp en schijn op het plafond. Het krioelt van de insecten en ik zie ook kakkerlakken lopen........kennelijk vallen ze ook van het plafond want ze lopen ook in bed. BAH!!! Yildiz en ik kloppen de lakens uit.....stoppen de lakens weer in gaan er tot onze neus onder liggen.....en ik zeg dat we zo min mogelijk moeten bewegen, zodat de lakens op zijn plek blijven en de beestjes niet op ons kunnen kruipen. Ik lig de halve nacht wakker.....van de beestjes, de hitte en ik ruik ook een brandgeur (of beeld ik me het in??). Een ding weet ik wel.....morgenvroeg is het inpakken en wegwezen. Absoluut geen 2 nachten voor mij. Gelukkig denkt iedereen er hetzelfde over. We zeggen zelfs onze trip om met de boer te gaan paardrijden ervoor af.
Als het ons niet lukt om met de auto en trailer weer de berg op te rijden schiet de boer met zijn tractor te hulp. Terwijl hij probeert aan te koppelen, schiet de tractor van de handrem af. Marcel en de boer kunnen nog net op tijd wegkomen. De tractor rijdt met zijn voorwiel over de dissel van de trailer heen......de boer duikt naar de handrem van de tractor en die komt gelukkig tot stilstand. Gelukkig geen gewonden en de schade valt enigszins mee (een kapot zwenkwiel en een deuk in de voorkant, gelukkig ook dat ie niet over onze auto heen gereden is). De boer biedt aan om de trailer te maken ( hoe lang gaat dit duren?.....het is bloody hot). Terwijl hij staat te zweten, belt Marcel met de verzekeraar en fotografeer ik de schade. Ja dat zijn we toch zo gewend?!. Blijkt dat de Boer niet over een WA verzekering beschikt en hij semi geïrriteerd reageert omdat ik foto's sta te nemen. "What is with the camera love?" komt er half scenisch uit. Ik ben hier om jullie te helpen! We kijken mekaar aan.....cultuurverschil? We moeten hem maar te vriend houden anders komen we hier nooit weg. En eigenlijk is elke minuut langer al teveel. Na 2 uur is de schade hersteld en rijden weer..........of anders gezegd vluchten we naar de kust!. We hebben geproefd aan de Outback en laten het daar voorlopig even bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten