Ik weet niet hoe vaak ik het woord LAATSTE de afgelopen dagen heb gebruikt, maar ik ben de tel kwijt geraakt. Ook ben ik de betekenis van het woord vergeten. Want laatste betekent toch dat er daarna niks meer komt, einde, niks, nieda nada noppes……Maar die vlieger ging bij ons/mij niet op. Er was altijd nog wat te doen – althans zo voelde het. Er was praktisch niks meer in huis en toch was ik druk met van alles en nog wat. Nou kan ik ook niet echt goed stilzitten, dus de vraag is eigenlijk was er nou nog zoveel te doen, verzon ik de klusjes, had ik last van de verhuis blues? Zeg het maar. Voor mij voelde het heel onrustig en eigenlijk duurde het me allemaal te lang. De koffers stonden al twee weken gepakt in huis, we waren al vijf dagen klaar voor vertrek. Dus het gewicht van de laatste loodjes werden eigenlijk steeds zwaarder. Enerzijds omdat we praktisch gezien wel klaar waren voor vertrek en anderzijds omdat het fysieke afscheid nemen van familie en vrienden ook steeds heftiger werd. De verschuiving van praktisch afronden naar emotioneel afscheid nemen maakte het dat de LAATSTE loodjes steeds zwaarder gingen wegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten