Yildiz is er weer! Na een powernap van bijna 15 uur non-stop slapen knapt ze weer op. Dit had ze nodig. We zijn uitgenodigd bij Thornsteinn en Kristin om te komen lunchen. Zij wonen landelijk in bovenop de heuvels. Met een zwembad in de tuin, dus Yildiz en Olin zijn helemaal happy. Kristin volgt online de kookcursus van Jamie Oliver…..dus we hebben heerlijk gelunched. ’s Middags rijden we naar Springbook National Park om watervallen te bezoeken. Maar dat liep wat anders dan gepland. Volgens de lonely planet was het 30 km rijden en we hadden niet zoveel brandstof meer. Nou dan tanken we wel in het dorp als we boven zijn (dacht Marcel). We rijden de bergen in en we krijgen een flashback van de slingerweg naar Val Thorens (steil en smal). Eenmaal boven geen tankstation te ontdekken natuurlijk. Onze Nederlandse instelling (om de 30 km een tankstation) valt niet 1-op-1 toe te passen in een land dat 187 keer zo groot is als Nederland. In de afgelegen gebieden hebben ze allemaal reserve brandstof mee. Daar hebben wij als toeristen natuurlijk niet aan gedacht. We stoppen bij de eerste de beste viewpoint om van het adembenemende uitzicht te genieten. Maar geen waterval ……helaas. Daarvoor moeten we nog verder rijden. Maar omdat we het risico niet willen nemen om op onze 4e dag al met de lokale ANWB geconfronteerd te worden rijden we met onverrichte zaken huiswaarts. Met een brandend tanklampje en zweethanden rijden we naar beneden en op de laatste druppels benzine halen we het tankstation. Pfff…gelukkig we hebben bijgetankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten