Vlieger maken stond er vandaag op het programma. Maar door het overweldigend aantal deelnemers misten we net de boot. Helaas geen vlieger voor ons. We blijven bij de speeltuin en Yildiz en Olin integreren met de andere kinderen al is het nog wel op afstand. Yildiz vindt het spannend om Engels te praten maar doet wel haar best. Olin daarentegen is vooral met gebaren bezig. En ook dat werkt. Het is mooi om van een afstand te kijken hoe de onzekere houding van de kids langzaam verdwijnt (maar het duurt gewoon even). Ik kan het me ook wel goed voorstellen als je gewoon niet goed begrijpt wat er gezegd wordt. Dan kan je je toch eenzaam voelen tussen al die andere kinderen. Maar we springen vaak bij om de gesprekken voor hun te vertalen. En het werkt. Want aan het einde van de morgen mogen ze een vlieger van iemand lenen. Wat een overwinning weer vandaag.
Spelen bij speeltuin
’s Middags moeten we nog een paar dingen regelen (het duurt wel erg lang voordat we aangesloten zijn op het internet). Wat ben je dan onthand. Gelukkig hebben we Marcel zijn IPhone en kunnen we daarop het thuisfront laten weten hoe het met ons gaat. Bij de shoppingmall liggen enorme luchtbellen en Yildiz en Olin mogen 8 minuten over het water lopen. Verhit en geshaked komen ze eruit. We zijn echt vakantie aan het vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten