Gevonden……een huis!

’s Avonds krijg ik een e-mail alert van een huis. Dus klik gelijk door. Ja….deze moeten we hebben. Hij voldoet bijna aan alle eisen en het belangrijkste is op loopafstand van school. We solliciteren gelijk online (gelukkig internet werkt mee). En de volgende ochtend hangen we om 8.30 uur aan de lijn. We leggen onze situatie uit en dat als we eind februari niet dit huis hebben we met ons gezin op straat staan. Beetje overdreven maar het werkt de makelaar is er gevoelig voor. ’s Middags is er een inspectie en ik rij nog even bij Marcel langs voor de handtekeningen en geprinte versie van onze papieren. Om 3.30 uur arriveren Yildiz, Olin en ik bij het huis. We dachten dat we de enige waren (hoe naïef) maar inmiddels staan er alweer 5 auto’s van geïnteresseerden geparkeerd. He bah moeten we weer in concurrentie en dat is ons de laatste tijd niet goed bevallen. Dus andere tactiek…we lopen naar de makelaar en overhandigen gelijk alle documenten en ik zeg; “we will take this house straight away!”.Eenmaal binnen slaat de schrik mij om het hart. Het huis, is viezer dan vies, stinkt verschrikkelijk, bijna alle horren zijn stuk, het glas in de badkamer is eruit, de tuin is een grote jungle, en ik vind botten die lijken op een uitgestorven dinosaurus……de moed zakt me in de schoenen. Normaal fotografeer ik alles zodat Marcel ’s avonds ook een beetje een goede indruk krijgt. Maar ik ben bedwelmd en kan niet meer helder nadenken. Hier wil ik niet in! In de advertentie stond dat het huis opnieuw geschilderd zou worden en dat er nieuwe vloerbedekking in de slaapkamers gelegd gaat worden. De locatie is het enige wat positief is……voor de rest is het een grote puinhoop. Van alle huizen (circa 10) die ik bekeken heb is dit toch wel 1 van slechtste. De vorige huurders hebben er heel slecht opgepast.

Bij de uitgang verteld de makelaar dat het hele huis wordt gestript en opgeknapt. Ja, ja …..eerst zien dan geloven. Nou we wachten af en de volgende dag worden we gebeld dat we het huis gekregen hebben. Ik ben een beetje achterdochtig en twijfel of er überhaupt wel andere kandidaten waren. Oké we besluiten ervoor te gaan en vertrouwen erop dat het goed komt.  Ze proberen alles voor 1 maart gereed te hebben.  (klinkt als…mission impossible 3?!).

Ik neem de volgende dag een kijkje en tot mijn verbazing zijn er 4 schilders bezig. Super! Oh dit geeft de burger moed. De muren, de deuren en het plafond worden wit geschilderd….helemaal prima. Na het weekend zijn er 3 klusjesmannen bezig en wordt er nieuwe vloerbedekking gelegd, de horren worden vernieuwd, het glas wordt gemaakt en de douchekoppen worden vervangen. Later in de week is er een tuinman in de jungle bezig en hebben we weer een grasmat. Er kan nog niet op gevoetbald worden want er zitten allemaal gaten in. Vanwege het slechte weer wordt het egaliseren verschoven. En afgelopen donderdag zat er een schoonmaakploeg in en wordt er nog een pestcontrole gedaan (wettelijk verplichte pesticide spuiten tegen insecten en ongedierte). We zijn helemaal happy! We komen gewoon in een “nieuw” huis terecht. Vrijdag is de sleuteloverdracht.

Het huis voldoet voor 95% aan onze wensen. Ja…op dat zwembad na…..maar de buren hebben een zwembad. En Marcel heeft al een oplossing….we plaatsen de trampoline tegen de schutting…nemen een aanloop en ……jumpen zo bij de buren in het zwembad;-)