Sinds de kids naar school gaan heb ik een nieuwe taak om de dag door te komen. Ik ben opzoek naar een huis. Een kleine introductie over hoe dat hier werkt is wel op zijn plaats. Gelukkig hadden we vorig jaar september al even een voorproefje gehad. De huur- en koophuizen zijn allemaal te vinden op www.realestate.com.au vergelijkbaar met onze funda.nl. En de bemiddeling gebeurt door een makelaar, tot zo ver niks nieuws. Omdat we een tijdelijk visum hebben komen we niet in aanmerking voor een koophuis. Na twee jaar mogen we overgaan tot koop, maar eerlijk gezegd zou het dan wel mooi zijn als ons huis in Sneek verkocht is (we zijn heel blij dat er momenteel nette huurders in ons huis zitten). Dus we richtten ons op de huurhuizen en dan met name op de huizen die worden aangeboden in de wijken rondom de school. Dat is hier namelijk verplicht (catchement area). Nou een leuke uitdaging dus. De Australiërs zijn een nomadisch volkje heb ik ontdekt. Volgens mij zit het in hun genen, want hun voor-voor-voor-voor-vaderen hadden ook een hele reis achter de rug voordat ze hier voet aan land zetten.
Het aanbod van huurhuizen langs de Gold Coast is groot maar in de catchement area (circel om de school) eigenlijk niet. Oorzaak hiervan is dat de Clover Hills State School waar Yildiz en Olin op zitten en de Somerset College (private Highschool) scholen zijn die hoog staan aangeschreven. De gezinnen die hier naar toe verhuizen blijven dus ook wel even zitten. Het belangrijkste criterium wonen in de catchement area wordt dus opgelegd door school, maar zelf hebben we ook nog wel een paar wensen. Zoals; op loop- of fietsafstand van school, 4 slaapkamers, gelijkvloerse woning met tuin en zwembad, koken op gas, een overdekte veranda, kindvriendelijke wijk, goede staat van het huis, airconditioning, ventilatoren in de slaapkamers, twee badkamers, grote garage…….en heel belangrijk niet te duur. Klinkt als…..mission impossible. En dat was het ook.
De werkwijze is als volgt: je schrijft online in op een huis, krijgt een sms over een bezichtiging (datum en tijdstip) en als het een mooi huis is moet je je opstellen in rijen van twee en krijg je 5 minuten om het huis te inspecteren. Na 3 bezichtigingen zijn we er wel achter dat we onze wensenlijst moeten bijstellen en ergens concessies moeten doen. Voor een koophuis is het haalbaar maar voor een huurhuis dus niet.
Enfin we houden de moed erin, maar we (lees ik) worden toch wel een beetje zenuwachtig want factor tijd gaat ook een rol spelen. We krijgen een bericht dat onze spullen 7 februari aankomen in Brisbane en dan duurt het nog 1-3 weken voordat ze worden vrijgegeven (douane en quarantaine). Inmiddels hebben we overlegd met de huisbaas dat we ons appartement willen opzeggen per 28 februari. Omdat we het huurcontract open breken, moet er nog wel een nieuwe huurder voor ons appartement gezocht worden. Ze is heel coöperatief en gaat het appartement gelijk op internet aanmelden. Het zou mooi zijn als alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen en we hier per 28 februari eruit kunnen en 1 maart intrekken in ons nieuwe huurhuis met onze eigen spullen. Klinkt als …..mission impossible 2. En dat was het ook.
De huizenjacht gaat verder maar nog zonder resultaat. Als we geïnteresseerd zijn leveren we al het papierwerk aan (100 punten systeem). Voor alle huizen waar we op hebben ingeschreven zijn er steeds meerdere kandidaten geïnteresseerd en dan neemt de eigenaar een beslissing. We vallen alsmaar buiten de boot en dat frustreert. Bij navraag blijkt dat je eigenlijk voor de bezichtiging je papieren al op orde moet hebben en gelijk een toezegging moet doen om voor 2 weken de huur over te maken. Oké zo leren we iedere keer weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten