Heppie luis....

Vlak voor de vakantie wordt er in Olin zijn klas luis geconstateerd. Ik dacht dat we de dans zouden ontspringen.....maar helaas. Olin krabt wel verdacht veel aan zijn hoofd en na een kleine inspectie zie ik allemaal kleine beestjes op zijn hoofd krioelen. En spontaan krijg ik ook overal jeuk. Die luis moet het huis uit en dus haal ik bij de drogisterij een kill&attack middel. Met twee behandeling moet het klaar zijn. Mooi denk ik.....maar de waarheid blijkt weerbarstiger. Intussen is de hele familie besmet (oh wat heb ik een hekel aan die kleine ettertjes). Elke dag het beddegoed wassen, de knuffels....en ons haar met olie insmeren. Na 1,5 week kan ik geen luis of neet meer zien (lees ontdekken).....mooi.....en wij zijn happy!

Van Sushi tot hamburger

Goede vrijdag en start van de herfstvakantie. Gelukkig hebben we een break van 2 weken en niet al te veel gepland. Maar even rustig na deze intensieve periode. We besluiten om de kinderen te trakteren op een etentje. Lekker opgedirkt rijden we naar een boulevard waar veel verschillende restaurantjes te vinden zijn. Bij aankomst ziet het er allemaal wel erg donker uit. Goede vrijdag is hier een nationale feestdag....dus zijn de meeste restaurants gesloten (jammer). Er blijken er toch een paar open te zijn, waaronder een sushi-bar. We leggen de kids uit wat Sushi is.....en het lijkt ze wel lekker. We nemen plaats aan de bar en de Sushi's komen op een lopende band voorbij. Ziet er allemaal erg lekker en kleurrijk uit. Na een korte introductie weten we welke 'hot' zijn en welke 'not'. Olin begint dol enthousiast allemaal schoteltjes van de lopende band te verzamelen. Ik snap het ook wel want de het lijken net allemaal snoepjes met die felle kleuren. Maar bij de eerste hap….wordt er een zuur gezicht getrokken….zoiets als dat je een baby zijn eerste fruithapje geeft. Hij probeert nog een paar andere hapjes, maar vindt het echt niet lekker. Yildiz daarentegen heeft de smaak te pakken.  Naast ons zit een gezin met kids in dezelfde leeftijd waarvan het meisje plotseling moet overgeven. We zijn net 5 minuten binnen. Bah (zielig voor haar)…..Marcel en ik kijken mekaar aan….afrekenen en wegwezen!. We draaien de doppen op de cola, vragen een doggybag voor die paar Sushi’s en smeren ‘m. Op de promenade komen we Emma en Josh tegen die met hun ouders onderweg zijn naar een hamburgertent. Of we meegaan…..ik zeg hamburger klinkt goed we hebben net een voorafje gehad;-)En uiteindelijk strijken we iets overdressed neer in een hamburgertent.

Overstekend wild!

Yildiz komt heel enthousiast uit school; "mam ik heb een slang gezien, echt waar!" Oke en ik denk gelijk aan een van de wildlife presentatie van afgelopen weekend. Leuk zeg ik; "zat ie in een doos?" Nee.....een echte in het wild. Oeps?! "We waren onderweg naar het zwembad en toen we de straat over staken hing de slang in de boom". Oke?! "We moesten van juf stil gaan staan en heel heel langzaam achteruit lopen. De slang kroop uit de boom over de weg naar de andere kant en verdween in de greppel". Uhh....ben toch een beetje bezorgd en vraag weet je ook wat voor slang het was dan. "Ja hoor......een groene boomslang van 1,5 meter.....maar hij is niet giftig hoor......cool he". Oke dan! Die meneer in de dierentuin zei toch; "LIA......(Leave It Alone) dan doet ie ook niks hoor". Nou mijn mond valt open van verbazing en ik weet nou niet of het is omdat deze slang gesignaleerd is op steenworp afstand van ons huis of omdat onze dochter reageert of dit de normaalste zaak van de wereld is. Voor ons Nederlanders in ieder geval niet.......maar voor Aussies wel!

Driekhoeksverhouding

De eerste periode van het schooljaar zit er bijna op en de herfstvakantie is in zicht. Natuurlijk horen we via de kinderen wel het e.e.a. maar we zijn toch reuze benieuwd hoe de juffen er tegenaan kijken. We mogen de kids even onderbrengen bij Hildur (collega van Marcel) en Mars en ik gaan samen naar het 10-minuten gesprek. Gelukkig de kids doen het beide goed op school ondanks hun taalachterstand. Olin heeft daar duidelijk de  meeste moeite. Hij heeft de eerste 4 weken bijna niks gezegd, maar maakt nu een hele grote inhaalslag. Olin zijn juf begint langzaam een vertrouwensband op te bouwen met hem. Ze vertelde dat hij communiceert via Josh (Olin zijn maatje). En dat gaat ongeveer zo: juf stelt een vraag, Olin vertelt het antwoord aan Josh en die geeft het antwoord weer door aan juf. Het is duidelijk te merken dat Olin nog heel onzeker is om klassikaal te antwoorden. Maar dit werkt ook en juf laat het gelukkig ook toe. Met deze driehoeksverhouding....komt het  zelfvertrouwen van Olin vanzelf weer terug.

Inburgeringcursus deel 3....koala knuffelen

Als nieuwkomers in de gemeente ontvang je een bonnenboekje (met kortingen). Altijd handig om te weten wat er allemaal in de omgeving te doen en te zien is. En ja....kortingen daar zijn wij gek op. We hadden stiekem gehoopt dat we na bijna 3 maanden een koala of een kangaroe in het wild zouden treffen. Maar helaas...ik denk dat we dan toch meer de binnenlanden (outback) in moeten trekken. Ik speur wat in het boekje en zie familiekorting voor een entree in Wildlife Currumbin sanctuary. Het is een dierentuin en dierenkliniek waar inheemse diersoorten te zien zijn respectievelijk verzorgd worden. Nou daar huppen vast wel een paar kangaroes rond.  Ook zullen er wel lieve luie grijze buideldieren te vinden zijn.  En ja hoor we worden op onze wenken bediend, want gelijk bij binnenkomst hangen de slaperige koala's in de boom. Hieronder even een fotoimpressie van de dag....de foto's spreken voor zich.


Spin in het web.

Lekkere relaxte koala! Symbool...Australische lifestyle;-)

Possum

Slangen mensen (zij liever dan ik)

Super snelle hagedis.

Cassowary (beschermde diersoort, bijna uitgestorven)

Stoere rakker...de vorige krokodil was 3 mnd en deze is circa 9 mnd.

Welke houden we over een jaar vast??

Yildiz vindt het heel spannend!

(vlnr) Esther, Skippy en Yildiz.

2 dikke maatjes....

.........of toch niet. Are you talking to me??

Yes een kangeroe.....en haar baby drinkt melk.

De tepels zitten in de buidel verstopt.

Schattig!

 Olin en ik wilden dat ook!

Afsluitend een dans met de aboriginals....

en we zijn geslaagd voor onderdeel 3 van de inburgeringscursus!

 

Movie under the stars..

In onze omgeving zijn een heleboel parken die voor allerlei doeleinden gebruikt worden. Wandelen, joggen (er staat om de 500 m fitnessapparatuur....voor degene die er behoefte aan heeft), BBQ, voetbal, skaten, fietsen en nog veel. En ik moet zeggen dat er best veel gebruik van gemaakt wordt. Na school worden er speelafspraakjes in het park gemaakt. Picknick tas mee.....kids lekker spelen en moeders lekker beppen. Het grote verschil met Nederland is dat de kinderen hier niet zoveel op straat spelen vanwege de heuvelachtige omgeving. De bergen zijn prachtig....maar ja dat fietst, skate of stept een beetje zwaar (naar beneden gaat nog wel;-). De wijk waar wij wonen is redelijk vlak en we wonen in een doodlopende straat....gelukkig rollen Yildiz en Olin wel over en vlakke weg.
De parken voorzien overdag dus in een behoefte.......maar worden 's avonds net zo makkelijk omgetoverd in een openluchtbioscoop. We zouden al vaker naar een movie in the park gaan, maar vanwege de regen was het een paar keer gecancelled. Er valt een flyer in de bus van "Happy Feet 2". Yildiz en Olin helemaal enthousiast! We pakken onze campingstoelen, een goed gevulde koelbox (ja we leren het wel;-), een zaklamp en rijden naar het park voor een goede plek. We zitten 1e rang......voor nul euro!. Er heerst een leuke sfeer, kijken naar de heldere sterrenhemel, genieten van popcorn en cola (oke roseetje erbij), de film is goed. Movie under the stars...........een avondje uit is nog nooit zo goedkoop geweest. Daar houden wij Nederlanders wel van!

Hendrik Jan de Tuinman

Een tuin heeft onderhoud nodig. En ik heb ooit eens van Eigen Huis en Tuin goeroe Rob Verlinde opgevangen dat je alleen een goede grasmat krijgt als je het gras regelmatig maait. Thuis maaiden we het gras 1 keer in de 3 weken in het hoogseizoen en  na de herfst ging de grasmaaier in de winterstalling. Vanwege het warme en vochtige klimaat.....dus groeizaam weer... kan de grasmaaier hier iedere week aan. Marcel vindt het wel een leuk klusje.....en is helemaal happy. Met een grote grasmat komt er ook heel wat creativiteit bovendrijven. En Marcel doet mee aan de kampioenschappen figuur-maaien. En het doet me denken aan de scene uit de film: Schatjes.....(schuttingtaal).
Helaas geen groene container hier.....tuinafval in plastic zakken?! Afvoeren?! Niet milieuvriendelijk. In de hoek is plaats voor een compost container na advies van Boud een boodschappenlijst gemaakt om volgende week een compostcontainer te maken.

Een hovenier heeft een paar dagen geleden de gaten in de grond weer opgevuld en ingezaaid en nu moeten we iedere ochtend (voor 7 uur) even sproeien.

Nachtdieren….spotten

De zon gaat hier al vroeg onder (18.30 uur) dat vinden we wel jammer. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel en dat betekent dat de nachtdieren al in de vroege avond actief zijn. Tijd om deze beesten eens onder de loep te nemen. Yildiz zet alles buiten wat ze denkt nodig te hebben om insecten en andere dieren te spotten. Lamp, wit T-shirt, pen en papier, onze HEMA-insectengids, een spinnendoosje met vergrootglas en natuurlijk .......een beetje geduld. Het licht trekt motvlinders en muskieten aan en niet veel later zijn de gekko's ook van de partij. We observeren hoe de gekko's met hun sluiptechniek en lange roltong zich te goed doen aan hun prooi (motvlinders en muskieten). Yildiz telt en registreert zorgvuldig. Freek in het wild vond Yildiz altijd geweldig en ik zie waarom.....zo gepassioneerd van wildlife. Freek als je een assistente nodig hebt dan is Yildiz your girl!.

Syl de dakjutter

Yildiz probeert een hoogterecord te springen op de trampoline en roept ineens;"er ligt speelgoed op het dak". Oke beetje vreemde plek maar ach ja bij ons lag er ook wel eens een bal op de garage. Dus we zetten Olin op het dak om het op te rapen en hij komt er al snel achter dat er nog veel meer ligt. Hij loopt wat heen en weer en slingert af en toe wat naar beneden. Hij heeft heel veel lol in het (dak) jutten. En iedere keer als er weer wat naar beneden gegooid wordt, kijken Marcel en ik mekaar met grote verbazing aan. Olin slingert een rugby bal, heel veel speelgoed, een tuinslang, takken, kleding, een tuinhark en ja zelfs een complete hor (150 cm bij 50 cm) in de tuin. Dat de vorige huurders niet goed op het huis hebben gepast wisten we al.....maar dit slaat echt alles. Na 20 minuten is Olin alias Syl de (dak)jutter klaar met zijn klus.

Fluitconcert...

We wonen nu meer landelijk en dat betekent ook meer tropische dieren in de tuin. We hebben een boom in de tuin die in bloei staat. Dit heeft een grote aantrekkingskracht op de Lorikeets (kleine papagaai soort). 's Ochtends om 6 uur komen ze met veel kabaal de boom bezetten. Ze fluiten en "krijsen" luid en verzorgen elke ochtend onze wakeup call.We vinden het bijzonder dus storen ons er (nog) niet aan. En ik heb goede hoop als de boom uitgebloeid is dat ze dan opzoek gaan naar een andere boom bij de buren.....3 straten verderop. Iedere ochtend dus een vroege vogel actie;-)

Doggy beach

Mooi weer dus op naar het strand. We gaan naar de lagune bij Currumbin. Kids vinden het daar geweldig. We strijken neer aan de overkant in de buurt van de bomen....lekker in de schaduw. Er lopen wel wat van die vriendelijke viervoeters heen en weer....maar ach dat is ook wel vermakelijk. We komen er achter dat dit het enige strand is waar de honden mogen worden uitgelaten en lekker in het water mogen zwemmen. Yildiz heeft al een vriendje gevonden "Jack"en de stok wordt wel 50 x in het water geslingerd. Marcel is iets minder geamuseerd van de plek. Ze lopen de hele tijd over zijn handdoek heen...mopper...mopper. Marcel smeert de stokbroodjes en de honden hebben zoveel lol met zijn allen dat ze vergeten dat er ook nog mensen zijn. Ze banjeren letterlijk over alles heen. En dus eten we stokbrood belegd met zand. Beetje jammer....


Ik wandel met Yildiz en Olin naar de pier om schelpen te zoeken. Na 1 uur keren we terug en zien Marcel demonstratief zitten met een ingepakte boel. Waar we zolang bleven....nou de boel wordt opgepakt en we zoeken een plek aan de overkant.....zonder de viervoeters.

Yildiz showt nog even haar nieuwe badpak. Ze hebben zwemmen op school.....maar je mag geen bikini aan;-)

Kick off netball Panthers

Vandaag begint het seizoen van netball (korfbal) voor Yildiz. We moeten al vroeg aantreden en ze maken er een hele happening van. Alle teams uit de competitie mogen zichzelf presenteren met een yell, lied en clubvlag. Dus als de muziek start wordt er voor het publiek langs gemarcheerd. Het lijkt wel of we getuige zijn van de Olymische spelen voor de junioren. Na de presentaties wordt er afgesloten met het Australische volkslied....wat overigens bij elke gelegenheid gedraaid wordt en iedereen zingt mee. Yildiz en Olin kennen de tekst beter dan het Nederlandse volkslied....Oeps hier moeten wij nog maar even op oefenen. Om 11.00 beginnen de wedstrijden...en de temperatuur is inmiddels opgelopen tot 32 graden.....De locals zitten op campingstoelen, naast een goedgevulde koelbox. En wij hangen onder de bomen in de schaduw. Nou volgende week weten we wat we mee moeten nemen......om onze eigen skybox te creeren.
Ze spelen leuk en de scheidsrechters geven zelfs aanwijzingen. Dus bij een fluit geen straf....maar uitleg...hoe anders is dat?

En ondertussen bereiken de geuren van de BBQ ook onze neus. Elke week verzorgt een club een BBQ met lekkernijen. Die worden verkocht en zo wordt de clubkas gevuld. Nou ik moet nog even ideeen op doen voor als de Panters aan de beurt zijn. Dit is zeker een goede start van het netball seizoen van de Picollo's (zo heet het team van Yildiz......grappig zo heette ook onze eerste flits).

Bullying no way

Chauvinistisch als we zijn (en we willen onze afkomst niet verloochenen) hebben we ook een doos met oranje spullen ingepakt. We dachten dat komt mooi van pas bij een wedstrijd van het Nederlands elftal of met Koninginnedag (of Koningendag.....ja het nieuws over de troonwisseling is hier ook doorgekomen). Maar we kunnen onze attributen al veel eerder inzetten en wel voor een heel mooi initiatief......anti-pestdag. Op 15 maart hoeven Yildiz en Olin een keer niet hun uniform aan, maar mogen ze in het oranje naar school. Wat een geluk dat onze container vorige week gearriveerd is. De school heeft een antipest protocol en bijwijze van protest draagt iedereen oranje op die dag. Ook wordt er via spelletjes in de klas aandacht voor gevraagd. En pesten en geweld wordt op school niet getolereerd. Goed punt!

Hapje en een drankje!

Bij ons afscheidsfeest hebben we nog wat lekkere drank ontvangen. Volgens de verhuizers is het geen probleem en dus worden de flessen drank onder de tafel geplakt. (althans dat dacht ik). Bij het uitpakken blijken ze verdwenen te zijn.....jammer. Als we dan bijna alle dozen geopend hebben komt er in doos 132 de fles whisky en Hollands genoegen tevoorschijn. (haha.....'s avonds nemen we een borrel). Een paar dagen later komt T. Benediktsson (CEO van WireCo Lankhorst Euronete Australia) met nog meer verrassingen. Hij is een weekje in Nederland geweest voor meetings en dat gaf ons mooi de gelegenheid om een kleine bestelling te plaatsen. Olin slaapt nu op de half-hoog-slaper van Yildiz maar wilde natuurlijk niet een roze kasteel-tentje hebben (niet cool mama...) Dus hier opzoek naar iets cools....niks te vinden. Ik zie een kans voor een handeltje;-). Dus opa Folkert naar de winkel gestuurd....Olin slaapt nu onder een legerdekbed boven zijn legertent. (Nog bedankt Opa Folkert). En Yildiz heeft een mooie ketting met zeilbootje gekregen (bedankt Oma Jetty). En toen de spullen arriveerde had Lankhorst Sneek ook nog een verrassing .....een Fryske sûkerbôle en een zak drop!. Helemaal top!  Hier gaan we lekker van smullen.

Uitpakken

De eerste dagen in ons nieuwe huis bevallen goed. En in het weekend gaan we de grote dingen uitpakken en de techniek installeren. Ik ben inmiddels op de helft van de 133 dozen en ben tot nu toe nog maar 1 gebroken glas tegengekomen. Nou een compliment aan de verhuizers! Het is fijn dat de ruimte en afmetingen van de kamers vergelijkbaar zijn als ons huis in Nederland. De meubels passen er perfect!. 

Marcel en Yildiz zetten de trampoline in elkaar. De tuin is er groot genoeg voor en het is elke dag lekker buiten-speel-weer. Even de onderdelen bij elkaar zoeken.....bouwen.....en dan natuurlijk ook even springen!

De stopcontacten zijn hier standaard met 3 polen. We kunnen twee dingen doen of allemaal adaptors kopen a $ 10 per stuk of de stekkers vervangen a $ 2,50 per stuk. Nou dat laatste dan maar dus Marcel gaat gewapend met een mes en schroevedraaier alle stekkers vervangen.

Autootje

De eerste weken heb ik nog in de grote bolide van de zaak rondgereden. Mooie stoere degelijke auto…..maar zeker niet handzaam. Dus opzoek naar een kleinere auto..type compact, lief, boodschappenwagen en zuinig in gebruik. Op een zaterdag trekken we erop uit en gaan naar de automarkt. De keuze is reuze en het bracht herinneringen bij mij boven van toen ik mijn eerste autootje – witte fiat panda- in ’97 kocht. Veel aanbod, bijna allemaal schadeauto’s, garantie tot de deur en handelaren die je wel een superdeal kunnen geven. Hoewel ik jaren met plezier in mijn “pinda” heb rondgereden denk ik nu dat veiliger is om naar een meer vertrouwde verkoopomgeving te gaan. Dus we upgraden onze zoekcriteria en rijden langs de erkende garages.  Mooie occasions maar boven ons budget. Na wat praten blijkt er ook nog een tussenlaag te zitten die betaalbare middenklassers aanbiedt. Yildiz en Olin raken langzaam verveeld en geïrriteerd …..auto kopen met kids is niet de meest ideale combi. Maar ja ook dit is even wennen, we zijn nu op ons vieren aangewezen…even de kids onderbrengen bij opa of oma is er niet bij.

Na een halve dag rondgekeken te hebben maken we een testrit in een zwarte Holden Barina uit 2007. Holden is het grootste en bekendste automerk van Australië (wist ik ook niet). “slechts” 90.000 km op de teller en een goedwerkende airco (heel belangrijk). De kids en Olin zijn helemaal happy deze auto lijkt op de auto van Oma Jetty. Marcel trapt de auto even op zijn staart en vervolgens een paar keer hard op de rem.  Trekt wat aan het stuur en de wegligging wordt ook goedgekeurd. Deal! (met garantie).

Na 3  weken wil ik voor de eerste keer de tank volgooien. Dus opzoek naar de hendel van de tankdop. Maar in plaats van de tankdop gaat de motorkap open. Huh….blond. Kan geen andere hendel ontdekken dus dan maar even de gebruiksaanwijzing doornemen. Oh……automatische vergrendeling dus ik druk op de sleutel maar er gebeurt niks. Een vriendelijke meneer biedt assistentie, maar krijgt het ook niet voor elkaar. Conclusie waarschijnlijk is de batterij leeg van de afstandsbediening. (Murphy´s Law).   Ik rij met een lege tank naar de dichtstbijzijnde garage en wordt gevolgd door de vriendelijke meneer….voor het geval ik het niet haal (aardig).  We arriveren samen bij de garage en hij toetert vriendelijk, steekt een duim in de  lucht en keert weer om. De batterij wordt vervangen en voor $ 15 en ik kan weer tanken…..nou als dit de enige vervangingskosten zijn dit jaar dan kan ik daar mee leven.

Sinterklaas en kerst tegelijk!

Ik haal de kids om 15.00 uur op uit school en we rijden gelijk door naar ons nieuwe huis. Ze gaan helemaal uit hun dak. Al hun dozen met speelgoed staan in de “playroom” en ze beginnen met uitpakken. Wow ….wat een enthousiasme! Een groot feest!. Er wordt uitgepakt, ingeruimd…..maar vooral ook gespeeld. De verkleedkleren gaan aan en tegelijkertijd wordt er ook met Lego gespeeld.  Ze weten van geen ophouden en uiteindelijk vallen ze om 21.00 uur moe maar voldaan in hun bedje in slaap. Marcel en ik schenken een wijntje in en proosten op:”einde tijdperk kamperen en nieuw begin van ons leven down under!”

De verhuizing

Joehoe….onze spullen worden 6 maart afgeleverd. Even een korte terugblik. Op 17 en 18 december hebben ze onze huisraad ingepakt met 3 man sterk. Alles werd met de grootste zorg gedemonteerd, verpakt en in dozen gestopt. We hebben nog even getwijfeld om het zelf te doen, maar dit is echt vakwerk en we zijn blij dat we het aan de professionals hebben overgelaten. In twee dagen was ons huis ingepakt en langzaam werd het wit voor onze ogen;-) Normaliter is tekenen op de tafel uit den boze maar nu hebben onze kinderen al hun creativiteit losgelaten op de keukentafel. Goed idee om te zien hoe leuk het is om samen een tekening te maken. Ik zou eigenlijk vaker een grote rol behang op tafel moeten leggen; goed voor de samenwerking en inspiratie!

Dinsdagmiddag 18 december: De spullen worden ingeladen, de deur wordt vergrendeld met een zegel en de truck met container rijdt onze straat uit. Het is wel een heel apart gevoel (slik) en we hopen op een behouden vaart, zodat onze spullen veilig aan de andere kant van de wereld zullen arriveren.

 

Familie, vrienden en buren brengen ’s avonds wat de noodzakelijke spullen, zodat we kunnen slapen, koken en zitten in ons huis. Met een lampje en een kaarsje maken we het nog wat gezellig. Oh….en na een paar dagen wordt er op verzoek van de kinderen toch nog een kerstboom opgetuigd. Dit maakt het helemaal af. In Australie komen we tijdelijk in een gemeubileerd appartement. Voor de korte termijn is dat een fijne plek en we komen er echt op adem. Maar na een tijdje mis je toch je eigen spulletjes zoals een bed en foto’s. En aanvankelijk zouden onze spullen 7 februari aankomen, maar dat wordt uiteindelijk 6 maart.

’s Ochtends om 9.00 uur staat de container voor de deur (joehoe) en met twee man sterk laden ze uit en monteren ze de meubels. Mijn taak is om alle 133 verpakte items (meubels en dozen) af te vinken. Het gaat in een rap tempo en om 14.00 uur staat alles op zijn plek. Dozen uitpakken doen we zelf.

Regenseizoen…..wat doe je dan?

Het regenseizoen is begonnen. En dat betekent onafgebroken stortbuien. Zelfs voor de lokale bevolking is het iets te veel. Dit hebben ze de afgelopen 25 jaar niet meegemaakt. Nou dat hopen wij de komende 25 jaar niet meer mee te maken;-). We komen voor het buitenleven!! Maar zelfs in een kleine ruimte zonder al te veel speelgoed kunnen onze kinderen goed uit de voeten. Nu ik er zo over na denk is het helemaal niet zo verkeerd om een aantal maanden zonder je spullen te leven. Je leert de kleine dingen weer waarderen en eigenlijk word je er heel creatief van.

Creatief met Pokémon

DJ Tiesto eat your heart out

Carnaval down under